Weer thuis uit Liberia. Deel van het reisverslag.

We zijn weer thuis uit Liberia!
Ik ben niet gelijk gaan bloggen, moesten echt eerst bijkomen. We hebben twee hele boeiende weken gehad.
We hebben echt heel veel gezien en gedaan.
Vooral in de eerste week; 
Naar de weekopening op zijn Afrikaans bij de hulporganisatie,
Wat ondergoed en n t shirt gekocht in een sjieke winkel omdat onze koffers er nog niet waren,
Met dochter mee naar een veldreis naar een cassave teelt en -verwerkings project,
mee naar een school voor training basis hygiëne,
rondritten door de stad,
lunchen in Royal hotel,
dineren in Mamba hotel,
naar de markt, lappa (= lappen stof met afrikaanse motieven) kopen,
naar de kleermaakster,
in en op het voormalig Ducor Hotel gestaan.
En dit is alleen maar een opsomming van de eerste week...

In het weekend zijn we naar Libassa wildlife sanctuary geweest. We zijn er twee dagen geweest en hebben er overnacht in een ecolodge.

In de tweede week moesten we iets gas terugnemen, ons lijf gaf dat aan.
Maar rustig aan doen kun je ook lekker op het strand van Bamboo Beach. Of een dagje thuis met een lekker boek op de E-reader. We vonden het wel een lekker gevoel dat we al zoveel gezien en gedaan hadden. Mochten er toch erge darmklachten optreden dan hebben we dit alvast gedaan.
We zijn naar het nationaal museum van Liberia geweest,
Op souvenierjacht voor de thuisblijvers,
naar een ander strandje, Starbeach,
Barbeque op het nieuwe dakterras,

Vrijdagmorgen zijn we ongeveer half 9 opgestaan. Koffers smorgens al op het kantoor van Brussels Airlines afgegeven, s'avonds kregen we om half 5 telefoon dat dochter klaar was met haar werk en ze opgehaald kon worden, om direct door te gaan naar het vliegveld. Er was minder file dan verwacht dus hadden we nog even tijd om in het Farmington Hotel iets te drinken.
Daarna werden we gedropt bij de ingang van het vliegveld voor de volgende etappe thuisreis.

Zo nu heb ik wel een heel rijtje opgesomd, maar zonder beeldmateriaal blijft het maar een opsomming.
Op zaterdag de 15e Zijn we vanuit huis vertrokken naar Brussel. Omdat we het vliegveld anders niet op tijd konden bereiken per trein hebben we 1 nachtje overnacht in het New Hampshire Hotel. Sjiek hoor! Rond het middaguur gingen we de lucht in. Zonder onze koffers! Door de storm Dennis nam het vliegtuig geen bagage mee.

Van de tussenstop in Sierra Leone wil ik je toch ook een fotootje laten zien. Op dat vliegveld zat je toch echt wel heel duidelijk in Afrika. Dat was daar haast nog duidelijker als in Monrovia.









Bij aankomst was het al donker. Er is daar geen straatverlichting. We werden verwelkomd door dochter en haar vriend. Voor mij was dit ook een eerste kennismaking met instappen in een grote Hummer. Zeker met die nodige verbrede achterbanden is het lastig achter in stappen voor me. Tijdens de reis van zo'n anderhalf uur zagen we wel heel regelmatig mensen en kinderen op en langs de weg lopen. Zo gevaarlijk!
Wat drinken samen, plannen maken voor de volgende dag en dan lekker slapen in onze ruime logeerkamer met eigen badkamer. We hebben een t shirt geleend om in te slapen en gelukkig hadden ze tandenborstels extra liggen.

De volgende dag. 

Mee naar het werk van dochter. Ze werkt bij Zoa vluchtelingenzorg. Op maandagmorgen is daar steevast de weekopening. Dat gaat op z'n Afrikaans met n trom. Prachtig om naar de trom, het zingen en het Woord te luisteren!
Later op de dag zijn we de stad ingegaan om wat ondergoed en n t shirtje te kopen.

We hadden geen extra kleding apart gehouden in de handbagage, en met deze warmte is het niet echt fijn om enkele dagen in hetzelfde te lopen. Het is hier overdag gemiddeld tussen 33-36 graden, 's nachts tussen 27-30 graden. Er is wel wat meer bewolking dan gebruikelijk. Voor ons wel gunstig, wordt het niet zo heel heet.

Foto impressie van Liberia, Monrovia en Monserado

Een fotoimpressie van Monrovia en Monserado. 

De meeste foto's maak ik met m'n andere camera. 

Dit plaats ik nu vanaf m'n mobieltje en deels vanaf de tablet. Ik schrijf er dus niet zo heel veel bij, de foto's spreken voor zich denk ik. 

Twee meisjes in schooluniform. 

Les en demonstratie materiaal voor de scholing vanuit ZOA door de boeren

Het verkeer in de straten lijkt een grote chaos, maar toch zit er op een bepaalde manier wel een structuur in. 

Straathandel voor zover het oog reikt. 

Een project vanuit ZOA, ontwikkeling van de cassaveteelt, verrijking en handel. 

Met het hele gezin op 1 brommer, past best. We hebben zelfs met z'n vieren op 1 brommer gezien. Plus bagage.

We gaan op reis!

We gaan op reis! Een vakantiereis is al heel bijzonder, deze reis is er eentje van de overtreffende trap.
We gaan onze dochter opzoeken die in Afrika werkt. Ze werkt al anderhalf jaar in Liberia.

Hoog tijd om eens te kijken hoe zij daar woont, leeft en werkt.
De foto's die wij van haar zien zijn haar vrije tijdsfoto's, dus ik heb niet echt een helder beeld van haar werkomstandigheden.
Ook is Liberia niet echt een vakantieland. Komt dus niet in de reisgidsen voor. Kan daarin dus ook geen plaatjes kijken over het land. Lonely Planet heeft af en toe wel een enkel artikel geschreven over Liberia als reisland. Liberia, nog onontdekt door toeristen. Er ís dus ook nog niets voor toeristen. Of kan ik beter zeggen, niets meer voor toeristen. De twee burgeroorlogen die er hebben gewoed, hebben hun tol geeist. Van het luxe Ducor hotel is alleen het skelet nog over. Na de burgeroorlog, toen het land net weer opkrabbelde kreeg het land te maken met een ernstige Ebola epidemie. Weer een flinke stap terug in de ontwikkeling. Nu wordt het land geleid door een oud-voetballer.

Wij vertrekken komend weekend. Op de twee logeerbedden op zolder liggen al wekenlang de zomerkleren klaar om telkens weer opnieuw verwisseld te worden.
Het is daar dag en nacht warm. Heb je niet zo heel veel nodig zou ik denken. Maar ja, moet je laten we zeggen, kampeerkleren mee nemen, of juist wat sjieker? Kan ik wel jurkjes boven de knie mee nemen, of beter wat langer?

De vereiste prikken en het paspoort was eenvoudig geregeld, maar het inpakken van de koffer is wel een dingetje. En wat nemen we mee voor in de handbagage? Is een trolley wel handig als handbagage? Als je dan in het vliegtuig een puzzelboekje wil pakken moet je eens kijken wat een capriolen je dan uit moet halen om bij je puzzelboekje te kunnen. En een haakwerkje voor een collega die een kleintje krijgt, mag dat wel mee in handbagage?

 Dit is de verzameltas waarin ik alle kleine grut wat in me op kwam om ook mee te nemen in gedaan heb. De malariapillen, ORS en diarreremmer zijn ook van alle kanten aangeraden, dus liggen ook al wekenlang klaar.

Morgen nog maar weer eens selecteren.
Morgen met de trein naar Brussel. Dan is een krentenbol voor de lunch wel lekker. Nemen we de zonne-energieladers mee? Of toch maar niet? Wat nootjes, voor in het vliegtuig? Ik heb nog nooit zo'n lange vlucht gehad, dus weet niet goed wat ik verwachten kan.

Welke teenslippers neem ik mee, de Birckenstocks of die van plastic? Die geven minder steun, maar kunnen gerust drijfnat worden. Dag en nacht rond 25-30 graden, dus de lange broek die ik morgen aan trek is genoeg om mee te nemen. De rest 3/4, kort of jurkjes. Zoon adviseerde me om toch behoorlijk wat mee te nemen, door de warmte wil je overdag soms wat vaker kleding wisselen. Dus ik sleep nu veel te veel mee voor mijn gevoel.
Daarnaast nog wat spullen die voor dochter hier bezorgd zijn om mee te nemen en een verzoek om belegen of oude kaas.
Maar ja, ik wil in mijn koffer ook ruimte houden voor eventuele spullen of kleding die ik mee terug neem. Wat zal dat zijn? Souveniers zullen ze niet hebben, want geen toeristen. Gelukkig maar, dat is toch vaak prullaria.

Die bende rondom mijn koffer zal morgen toch echt ingepakt moeten zijn, want dan stappen we op de trein. Misschien laat ik toch maar de helft thuis.

Thuisblijfvakantie

Deze twee  weken hebben wij vakantie. Het is min of meer een thuisblijfvakantie. We gaan er wel op uit, maar niet op vakantie. We hèbben vakantie; opstaan wanneer we willen, doen wat we willen, en laten wat we willen. Gewoon tijd voor ontspanning. Momentjes van thuis genieten en er op uit gaan. Samen zijn met elkaar, gezin of vrienden. Genieten  van je eigen rijkdommen.

Optrekken met dochter die een maandje over is uit het buitenland.
In de zonnige achtertuin zitten en genieten van de vlinder die ons, vooral haar al de hele morgen opzoekt.

 

Er op uit gaan met manlief. Eindelijk de lang gekoesterde plannen om het Zuiderzee Museum in Enhuizen eens te bezoeken. Een leuk feest der herkenning. Er staan veel huisjes uit Zoutkamp en Harderwijk. Koffie met appeltaart met spijs, een idee voor thuis.

Een gezellig bezoekje aan andere dochter en familie. We werden er heel hartelijk ontvangen tijdens een verjaardag.

Ze hebben een nieuw huis en zijn druk met de tuin. Er wordt veel werk verzet.

Daar ook nog even met zijn vieren gewinkeld. Er was een markt in de haven. Geslaagd voor een nieuwe Bretonse trui en zomerjas. (Die ik ook al weer even bijna kwijt was. Oeps.) 

Vanmorgen er op uit in eigen stad. Wij komen weinig in de stad, dus nu zien we er toch weer allerlei nieuwe winkels. Gelijk cadeaubonnen die we nog hadden leuk besteed.

Harderwijk is sinds kort een heel leuk  museum rijker; Het Marius van Dokkum Museum.

Deze moet je echt gezien hebben!

Zeker als je de humor in de Jan van Haasteren Puzzels wel kunt waarderen. Marius heeft een heel mooie eigen stijl, vol humor en toch een serieuze toon.

Manlief heeft  er een puzzel gekocht. Er zijn meerder puzzels en hele leuke kaarten van te koop.

Met je tijd meegaan

De puzzel die manlief heeft gekocht.

En dan is het morgen al weer vrijdag. Dan zit de eerste vakantieweek er al weer bijna op. Wat gaan de dagen snel als je leuke dingen doet.
Tijdens het bloggen is mijn broodbakmachine ook klaar met het bakken van het brood voor morgen. Het ruikt hier heerlijk naar versgebakken brood!

 

Bericht over een vrachtwagen. Een bijzondere deze keer.

Vrijwel elk verkeersbericht wordt vergezeld van filemeldingen met vrachtwagens. Hetzij door een gekantelde vrachtwagen, een vrachtwagen met pech of een ongeval met een vrachtwagen. Bij dit laatste wordt dan vaak niet verteld wie de veroorzaker was van dit ongeval. al die benoemingen van vrachtwagens op deze manier veroorzaken toch soms een wat negatief beeld over vrachtwagens.

Vandaag wil ik een beetje tegengas geven met een mooi bericht over een vrachtwagen.
Een vrachtwagen in de file.
Een bijzondere vrachtwagen, dat wel.

Wij kennen de chauffeur van deze vrachtwagen en zijn vrouw en hebben hen gevraagd of ik het verhaal mocht gebruiken op mijn blog.
Al jaar en dag rijdt hij met deze vrachtwagen en de tekst op zijn auto. Soms krijgt hij een duimpje onderweg, veel vaker geen enkele reactie.

In Nederland is een groep van Christelijke vrachtwagenchauffeurs.
Zij hebben een berichtje gekregen van iemand die achter deze wagen hebben gereden. Of zij wisten wie deze chauffeur was. Via - via hebben ze kunnen achterhalen wie deze tekst op zijn auto had staan.

 Graag zou ik de chauffeur van deze tankwagen een berichtje sturen, voor de bemoediging die onze dochter afgelopen maandag hierdoor kreeg. Ze kwam maandagmiddag met haar zieke baby van 2 maanden uit het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht, toen ze op de A2 in de file terecht kwam, achter deze vrachtauto. 
Ze stuurde mij deze foto en zie: Kijk eens mam, wat mooi!
Hoe bijzonder kan het zijn als je in de zorgen zit en je wordt dan zo bemoedigd door een tekst op de auto voor je. Een knipoogje van God, zo mogen wij het zien. Het geeft ons weer moed en vertrouwen. Ze heeft helaas niet de naam van het transportbedrijf gezien, maar misschien kan ik via jullie deze chauffeur bedanken, natuurlijk gaat onze dank uit naar de Here, maar het zal hem ook goed doen, als hij weet wat voor uitwerking deze tekst kan hebben

Wat fijn dat die vrouw die moeite heeft genomen om te achterhalen wie deze tekst op zijn auto had staan. Nu heeft dit bericht de chauffeur ook kunnen bereiken!

In Nederland zijn wij vaak erg voorzichtig met het plaatsen van christelijke of evangelische teksten op onze spullen. Wij willen liever geen aanstoot geven. Stellen ons doorgaans bescheiden op met het uiten van christelijke teksten.

In dit stukje ontdekken we weer eens dat we hierdoor ook kansen laten liggen. Deze dames werden bemoedigd door deze tekst op een vrachtwagen, in de file. Hoe mooi kan het zijn!
En hoe eenvoudig soms ook het evangeliseren.

Uitzwaaien, niet voor het eerst.

Vanmiddag dochter weer uitgezwaaid. Ze is nu weer een half jaar weg. Bijna een half jaar. Ze heeft een paar weken kerstverlof gehad en was de meeste tijd bij ons.
We hebben veel tijd samen kunnen doorbrengen en van elkaar genieten. Broer en zus hebben ook wel als vanouds gekibbeld, maar dat schijnt bij hen te horen.
We hebben Kerst samen gevierd.  Met Kerst waren we met zijn elven. Was echt een feestdag. Vier generaties samen.

In deze periode heeft dochter ook wat beslissingen genomen die ook weer gevolgen hadden voor ons. Of nu vooral voor ons huis. Op een donderdag hebben we haar spullen opgehaald met een geleende aanhanger en die staan nu bij ons op de zolder geparkeerd. We dachten met uitvliegende kinderen meer ruimte in huis te krijgen. Het loopt even anders. Telkens als ik dit iemand vertel hoor ik om me heen dat veel ouders dit zo hebben of hadden. Nog heel lang spullen van de kinderen in huis, of kinderen die korte of langere tijd weer thuis kwamen wonen.

Leeggeruimd voor de opslag

Op andere plaatsen op zolder staan nog kastjes van haar en andere spullen. 

In haar laatste week hier thuis hebben we regelmatig qualitytime gehad. Haar verzoekmenu was een keertje lasagna eten. Die heeft haar broer gemaakt.
We hebben veel gepraat. Samen door het bos gefietst. Het was heerlijk rustig in het bos. Geen vakantie- of zondagmiddagfietsers gezien. Zij kent nu ook het systeem van de fietsknooppunten. We hebben onszelf verwend met een high tea na afloop.

Groepje pony's die we onderweg zagen

Ze is ook met manlief een dag mee geweest met de vrachtwagen. Dit had ze nog niet eerder gedaan. Leuk is dan om de volgende dag de reacties te horen. Was ze iemand van een of ander kantoor? Was ze zijn vrouw? Ja dat dacht echt iemand! Dochter is 25 en manlief is 57. Dat gelóóf je toch niet dat iemand dat denkt?
Als afsluiter gingen we met het gezin uit eten.
Vandaag hebben manlief en ik haar naar Schiphol gebracht met de trein. Vannacht is de overstap in Casablanca. Als ik  morgen wakker word is ze weer in Monrovia - Liberia. Ze wordt door de medewerkers van haar organisatie van het vliegveld opgehaald.
Daar zal ze dan nog een klein half jaartje zijn als trainee. Ze hoopt dat ze aansluitend een jaarcontract kan krijgen om er nog een jaar te blijven. Ze heeft het er goed naar haar zin en krijgt alles steeds beter onder de knie. Zou jammer zijn als dit na een jaartje weer verloren gaat en ze weer iets anders moet zoeken. Voor haarzelf, maar ook voor de organisatie waar ze werkt.

Zomertijd of wintertijd, wat gaan we doen?

Een vaste zomertijd of wintertijd, wat gaan we doen?

Het verzetten van de tijd veroorzaakt bij veel mensen een vervelend, vermoeid gevoel. Heb jij daar ook last van? We hebben de klok net verzet. Jonge kinderen, dieren, oude ouderen, moeten erg wennen aan de wisseling. Het veroorzaakt bij velen een jetlag gevoel. Het kan wel een paar dagen tot weken duren voor het weer weggesleten is. Dit gevoel schijnt ook tot meer hartinfarcten en verkeersongelukken in de ochtenden te leiden. Mede door de vermoeidheid die het wisselen van de klok veroorzaakt. Daarom wil men één vaste tijd gaan hanteren. Maar welke? De zomertijd of de wintertijd? Mijn voorkeur is de wintertijd handhaven.

Vraag ik het de jongeren om mij heen, dan gaan die vaak voor het vasthouden van de zomertijd; in de avonden langer licht. In de ochtenden slapen ze toch nog, als ze de kans krijgen. Want met het er op uit gaan in de avonden is het prettiger als het wat langer licht blijft.
Vraag je het de wat ouderen, dan gaan die voor de wintertijd; in de ochtend eerder dag. Het idee dat het in de winter pas om half tien pas een beetje daglicht wordt..... brrr. Het opstarten van de dag wordt zo een stuk zwaarder.

Vraag je het de biologen, dan kiezen zij ook voor de wintertijd. We zijn zo bezig met onze gezondheid tegenwoordig. En dan prutsen we zo met onze biologische klok! Want het is niet alleen het jetlag gevoel na het veranderen van de tijd. Die verandering, daar zijn we met een paar dagen of weken wel weer aan gewend. Maar als het in de avonden langer licht blijft, zijn wij (en zeker de jongeren) geneigd om dan ook langer wakker te blijven 's avonds.  Zeker in het voorjaar en de zomer. Met als gevolg een slaaptekort. Dat klinkt wel heel dramatisch, een slaaptekort, maar elke dag een half uurtje te laat naar bed en je bent aan het eind van de week echt moe.
Biologen wijzen ons er ook op dat het niet goed is voor onze stemming en gevoel als het 's morgens zo laat pas licht wordt. Iedereen in het donker naar zijn werk, de kinderen in het donker naar school. We hebben het licht nodig om prettig wakker te worden. Een gebrek aan daglicht maakt een mens somberder. Vandaar dat er tegenwoordig zo veel mensen lichttherapie gebruiken om zich opgewekter te voelen. Dat is een lamp met daglicht die dan  tijdens de ochtend een half uurtje dicht bij je moet staan, zodat je ogen dit daglicht opnemen. Dan is 's morgens het echte daglicht toch fijner en natuurlijker lijkt me.

In Nederland, Belgie en Luxemburg willen ze één dezelfde tijd gaan hanteren. Elk Europees land is vrij om te doen wat zij willen. Zomertijd of wintertijd. dit zou dan vanaf 2019 zijn.  Ik ben wel benieuwd hoe zich dit straks ontwikkelt. Als een transporteur door Europa reist, Kan het zijn dat hij bij elk land zijn klokken moet verzetten. Hoe zou dit gaan met de tachograaf in zijn auto? Blijft die dan staan op de klok van land van herkomst of moet deze steeds verzet worden?
Zullen we eens een reisje mee gaan? Nederland wintertijd. Duitsland zomertijd. Oostenrijk wintertijd. Italië zomertijd. Zwitserland wintertijd. Frankrijk zomertijd. Benelux weer wintertijd.
Zo gek als ik het nu verzin zal het niet zijn, maar als al die verschillende tijden wel zo uitpakken, merken we elke reis weer dat één Europese standaard nog steeds heel ver weg is.

Wat heeft jouw voorkeur? En waarom? 

Korting op je koffie en watertappunten.

Een dagje uit en ergens jezelf verwennen met een bakje koffie is een cadeautje aan jezelf. 
Veel mensen halen onderweg naar hun dagelijks werk of opleiding ook een bakje koffie of thee.

Sinds kort is er op meerdere treinstations een actie die goed is voor je portemonnee en het milieu. Ja in die volgorde. 
Ik denk dat toch de meeste mensen eerder te verleiden zijn tot milieubewuster gedrag in hun portemonnee dan met de slogan "goed voor het milieu". Ik ook, eerlijk gezegd.

Voortaan krijg je 25 cent korting als je je eigen beker voor de koffie of thee meeneemt naar de winkel. 
Het zal nog niet overal zo zijn, maar al wel op meer dan 200 verkooppunten op de stations. 

Stel dat je 4x per week ergens koffie haalt, 45 werkweken per jaar, bespaart je dus zomaar 45,-! Alleen al de korting op de koffie.
Ben je een echte en milieubewuste consuminderaar, dan zet je je koffie thuis. Thuis zetten en meenemen in een thermobeker is het allergoedkoopst. Scheelt je dus eigenlijk veel meer, omdat de koffie onderweg veel duurder is.
En sinterklaas / Kerst komt er zo aan, heb je gelijk een mooi dingetje voor op je lijstje. Zo'n beker kost nieuw vaak nog geen tientje. Of kijk in de kringloop. Daar zie ik ze ook regelmatig staan, nog ongebruikt, nieuw in de verpakking. Wordt het nog voordeliger. 

Oke, en dan nog even voor het milieu; Je gooit dan ook (even dezelfde werkdagen als net genoemd) 180 minder kartonnen of plastic bekers weg, 180 minder roerstokjes, plastic bekerdeksels, 180 minder suikerzakjes en 180 minder melkverpakkingen! Wat een milieuwinst!

Heb ik het zwerfafval nog niet eens genoemd. Als 1 portie koffie niet goed wordt weggegooid, kan er zomaar zo'n 4 - 6 stuks zwerfafval ontstaan. ( beker, deksel, roerstokje, ...het waait allemaal verschillende kanten op.) En of je nou wel of niet met het milieu bezig houdt, zwerfafval stoort iedereen zich aan.

Eenmaal op je werk of school, kun je je beker de hele dag door blijven gebruiken. Dus ook geen wegwerpbekertjes meer in de pauzes nodig. Heeft geen invloed op je eigen portemonnee, maar wèl op het milieu, en op de portemonnee van je werkgever. 

We gaan de winter in, dus er zal wel iets minder belangstelling zijn voor een flesje koud water onderweg. Denk ik. 
Voor mij is het zo vanzelfsprekend dat ik geen flesje water koop, dat ik er eerst niet aan dacht om dit hierbij te benoemen. Ooit heb ik een reclame-Dopper gekregen en die gebruik ik nog steeds met veel plezier. Ik raad 'm ook iedereen aan omdat deze ook makkelijk schoon te maken is omdat de bovenkant er helemaal af kan. 

Op de stations en in heel Nederland komen er steeds meer watertappunten. Kun je gratis je eigen waterflesje vullen! Moet je eens kijken wat je dat op een festival scheelt! Soms moet je daar wel €4,- betalen voor een flesje water. En krijg je er de dop niet eens bij. Die halen ze er af, zodat je de inhoud niet te lang kunt bewaren. Tegen t zwerfafval zeggen ze, ja, ja... (excuses voor mijn cynisme, maar als ik om een dop vraag om die dus te gebruiken en 'm niet krijg wordt ik toch wel wat kriegel)
Voor het water bij je thuis betaal je ongeveer €1,- voor 1000! liter.

Alle kleine beetjes helpen. Als je deze dagelijkse gewoonte zou veranderen, scheelt dat toch een heleboel. En dit is maar één gewoonte.

 

Dochter blogt ook, voor ZOA vluchtelingenzorg

Op 1 juli hebben we mijn dochter maar weer eens uitgezwaaid op Schiphol. Ze is voor een jaar vertrokken naar Liberia. Een héél jaar! We waren er al wel een beetje aan gewend dat ze;
1. Niet meer thuis woont. Niet eens in de buurt.
2. Regelmatig een half jaar  in het buitenland is. Zo was ze een half jaar in Rome, een half jaar in St. Petersburg...
Maar ja, nu een heel jaar weg? En dat naar een land waar je niet even zo naar toe gaat voor een weekje logeren bij je dochter...
In Rome ging dat heel leuk. Heb ik een weekje bij haar gelogeerd in het studentenhuis. Naar Rusland wilde ik zelf niet. Nu naar  Monrovia? Spannend hoor. Dit wordt geen doorsnee vakantiereis.
Voor haar nieuwe vriend is het ook heel spannend. Nog maar net een relatie en dan gaat je vriendin een jaar weg. Is het aftellen tot maart, dat hij er ook twee weekjes heen kan.

Zij is  nu net begonnen als trainee in Liberia bij ZOA vluchtelingenzorg. Een jaar van vrijwilligerswerk, werkervaring opdoen. Meewerken met peacebuilding. Dat ze bij ZOA werkt in Liberia geeft mij een gerust gevoel. Hoe tegenstrijdig dit ook lijkt. Vanaf het moment dat ik  hoorde dat ze definitief hierheen zou gaan ervaarde ik er Vrede mee. Een Vrede die ik kreeg, over me heen kwam. Speciaal cadeau van God.
Ze had ook plannen om Arabisch te gaan leren in Libanon, bij een mij totaal onbekende Belgische organisatie. Dat zou mij al een stuk minder rust geven. Of ergens in Afghanistan? Ik zie haar er wel voor aan om ook daarheen te gaan als ze die kansen krijgt. Moet er niet aan denken. Hoeft gelukkig ook niet.

Mijn dochter is ook aan het bloggen geslagen. Wie wil kan haar verhalen dus nu ook mee lezen. Ik begreep dat ZOA dit haar ook stimuleerde om te gaan doen.
Liberia is voor de meesten van ons een onbekend land. Wil je eerst weten wat ZOA vluchtelingenzorg in Liberia doet? Klik dan eens op deze link dan kom je op de site van ZOA/liberia.


Over Vera's blogsite schrijf ik nu in deze blog omdat  er lezers zijn die ons allebei persoonlijk kennen en vast ook over dochters leven willen horen. Haar link staat sinds vandaag ook in de lijst van Blogs die ik volg. Dan kun je mee blijven lezen. Je kunt je op Vera's site ook aanmelden om een melding of mail te krijgen als zij weer iets plaatst. Haar verhalen zijn in het Engels. Maar via de site https://translate.google.nl/ kun je haar tekst vrij makkelijk laten vertalen. (max 5000 woorden in 1x.) 
Veel leesplezier bij Vera's blog!

Vera's verhaal vind je hier;  https://verainliberia.wordpress.com/

Midjaar

1 Juli is geweest. Dit was het middelpunt van het jaar. We zijn al over de helft!
Een mooi moment om eens te kijken hoe het er voor staat op verschillende fronten;
- Hoe staat het met de goeie voornemens die we in het begin van het jaar maakten? Zijn die gehaald? Moeten we ergens bijsturen?
- Zijn er in het jaar dingen veranderd waardoor we dit aan instanties moeten laten weten? Onlangs hoorde ik  van iemand die een andere baan had gekregen. Ging hierdoor flink meer verdienen. Wist niet dat het slimmer was om dit aan de belastingdienst en bij de toeslagenaanvraag door te geven. Hij moest een jaar later flink terugbetalen. Geef je veranderingen aan bij de belastingdienst, dan worden je toeslagen om hierop aangepast. Hoef je volgend jaar niet terug te betalen. Een verhuizing, geboorte of overlijden wordt automatisch doorgegeven via de burgerlijke stand. Eventuele toeslagen worden ook automatisch aangepast, weet ik uit ervaring.
- Wat staat er op je lijstje wat je dit jaar nog wilt doen? Welke plannen, taken, wensen, moeten er nog?

Wat wil ik eigenlijk zelf nog dit jaar?
Het is misschien wel een leuk idee om voor mezelf ook een soort bucketlist te maken. Gewoon eentje voor komend half jaar.
- Ga ik solliciteren als de vacature open komt als dagbestedingscoach?
- Ik wil nog kaartjes reserveren voor het Schots muziekfestival vlak voor de Kerst. Ik hoop daar met manlief heen te gaan.
- Die 10 kilo eraf.......ooit?
- De boel binnenshuis schilderen of geschilderd hebben. Eindelijk van het donkerbruin af van de vorige bewoners. Misschien het toch maar laten doen? Dan komt het er misschien toch nog  wat eerder van?
- Binnenshuis verhuizen van kamers. De ketelkamer is nu het kamertje van manlief. Dochter is op zoek naar woonruimte in Assen. Als haar kamer echt vrijkomt dan wordt dat de kamer van manlief. De zolderkamer vóór wordt dan de logeerkamer. De ketelkamer wordt dan de was- en strijkkamer.
- Het geplande jaarlijkse bedrag voor aflossing is de deur al uit! We hoefden niet te sparen tot het eind van het jaar. Komend half jaar kunnen we hierop dus besparen in plaats van sparen. Dat is dus nog leuker. Dus hier kan eigenlijk een vinkje voor in plaats van het streepje.
- Opruimen en wegdoen. Dat is een moeilijke. Vooral dat wegdoen. Want veel bewaar ik nu nog voor de jongste twee die nog op zichzelf zullen gaan wonen. Op kamers of in een studiootje. Al heel vaak heb ik van alles en nog wat in de handen gehad om weg te doen, om het weer op dezelfde plek terug te zetten want wie weet....
- Dagje en dineetje Amsterdam bij dochter. En dochter staks opzoeken als ze weer een half jaar in het buitenland zit. Deze keer niet zo heel ver; Brussel. Wel een mooie stad om een weekje te vertoeven.
- Zou zoon ook op kamers gaan? In Zwolle?
- Er zijn wat grote planten die ik uit de tuin wil hebben.
- Wat meer structuur in de moestuin? Nu groeit er nog van alles tussendoor omdat ik het eerst op laat komen om te kijken wat het is. Daarna beoordeel ik of het de groencontainer ingaat of verpoot wordt. Dat geeft nu wel een wat rommelig beeld in de tuin.
- De boeken van Hendrik Groen nog lezen. En al die andere die er nog liggen. Enkele gelezen boeken wil ik wegbrengen naar de minibieb hier in de stad. Hier lees je er alles over. Het artikel is al wat ouder, maar dezelfde minibieb staat er nog steeds!

Enkele dagen in de Ooijpolder.

Man en ik zijn een paar dagen in Ooij geweest. Ooij ligt,  hoe verrassend, in de Ooijpolder. Dat ligt tussen waar de Rijn het land in komt, splitst in Rijn en Waal bij Nijmegen. We hebben vooral langs de uiterwaarden met zijn rivierarmen gefietst. Wat is het daar mooi!

In Ooij.

Koeien vinden verkoeling in de Waal

Ooievaar met 2 jongen

Dinsdagmorgen zijn wij op tijd van huis weggegaan om zo nog een dagje daar te kunnen genieten.  Het was voor ons voor het eerst in een hotel samen. We hadden daarom maar niet de fietsen meegenomen omdat we niet wisten hoe dat zou gaan met de fietsendrager op de auto en of we daar ook de fietsen zouden kunnen stallen. We hebben er fietsen gehuurd. Dinsdagmiddag hebben we er al lekker gefietst en 's avonds in het hotel gegeten.

Woensdag was de dag dat het wel 30 graden werd. Toch hadden wij daar geen last van. Heerlijk gefietst langs Nijmegen, Bemmel,Doornenburg, Erlecom.

De grenspaal van Lent

 Twee keer met de pont overgevaren. De pont bij Doornenburg bleek niet te varen. Moesten we een heel stuk verder fietsen dan de al geplande 35 km.  Bewoners lieten al doorschemeren dat de pontbaas heel onregelmatig vaarde.

In Doornenburg staat een prachtig kasteel. Wij troffen het want er was een workshop gaande, zodat wij konden meekijken naar middeleeuwse gebruiken, boogschieten, smeden en zo meer. Leuk.

Zo fietsend door de dorpen waar mijn moeder haar jeugd doorbracht werd het gemis ineens heftiger. Ik kan haar niet meer vertellen dat ik hier gefietst heb.

Donderdagmorgen zijn wij even bij haar zus, mijn tante geweest in Nijmegen. Na de koffie maakten we via Berg en Dal, Groesbeek, de zeven heuvelenweg een toertochtje richting huis. Gebieden die de vaste vierdaagselopers vast herkennen.

We zijn maar 2 nachtjes weggeweest. Maar van dinsdagmorgen tot donderdagavond voelt toch als een hele midweek weg. Heerlijk!
En zo 1 of 2 nachtjes hotel is ons ook goed bevallen. Gaan we vaker doen.
Met een beetje goed zoeken hoeft dat niet duur te zijn. Al maak je t wel snel duurder door vaker buitenshuis iets te eten of te drinken.
(We hadden wel n klein waterkokertje en instant cappuccino mee voor 's avonds op de kamer)

Wat een genieten, dat we dit soort dingen kunnen doen!

Wat te doen met foto's?

Vanmorgen tijdens het wandelen met de hond weer een paar leuke foto's gemaakt. Het was er ook prachtig weer voor; nog een beetje rijp op de bladeren en het gras, een licht zonnetje er bij. Kan haast niet mooier.

Ik maak foto's met een camera en met mijn mobieltje. En soms maak ik foto's met de camera van het werk.
En dan begint het gegoochel. 3 verschillende camera's, verschillende manieren van opslaan en ze komen ook spontaan op andere plekken terecht op mijn laptop. Vooral sinds Windows 10.

In het begin had ik altijd een heel overzichtelijk systeem van afbeeldingsmappen per maand. Later ontdekte ik dan ik dan ook moet onthouden wannéér ik die foto's gemaakt had. Dan zocht ik de foto's van de crocussen in maart. Nu geef ik sommige foto's al wel een naam, dat maakt het zoeken door de laptop wel makkelijker.

Mede door toevoeging van One Note komen de foto's van mijn mobieltje wel makkelijker ook op mijn laptop, maar weer op andere plekken. Ik moet zelf alles verschuiven om het op mijn vertrouwde manier te bundelen.

Ik ben er nog niet uit hoe ik dit het makkelijkst bij elkaar kan houden. Misschien moet ik een nieuwe manier ontdekken hoe ik mijn foto's ga opslaan.
De gewone camera had altijd dat ik via een wifiknop de foto's ook draadloos naar de laptop kon sturen, maar ook dat lukt om de een of andere vage reden ineens niet meer. Dus dat moet weer met een kabeltje.
Gepruts!

Vorige week ben ik weer eens sinds lange tijd een dagje met manlief meegeweest met de vrachtwagen. Daar heb ik onderweg ook mooie foto's gemaakt. Toen was het 's morgens mistig. Die ochtendmist bleef toen lang op de veldenhangen. Op sommige plaatsen hadden we echt van die mistbanken. Zó rij je in de zon en zo in de mist. Of reden we zelf in de zon en hing de mist boven de velden. Prachtig om te zien!
Leuk om te proberen dat vast te leggen.

De meeste foto's zijn gemaakt vanuit een rijdende vrachtwagen. Of ze zijn gemaakt toen manlief aan het lossen was van zijn vracht. Dit zijn bundels van gemiddeld 4 tot 10 meter breed. Daar kan ik hem toch niet bij helpen. Alleen zorgen dat ik niet op onveilige plekken ga staan. Bij zulke grote en zware pakken moet je er altijd rekening mee houden dat dit kan vallen. Dus uit de buurt blijven! Als ik dan foto's kan maken van de omgeving lukt dat best.
De omgeving is niet altijd fotogeniek, en soms maar bar koud op de volle wind. Dan blijf ik in de auto en zit ik wat met mijn mobieltje te prutsen of te breien.

Soms zou ik best wat meer met mijn foto's willen doen. Lid worden van een fotoclub? Daar vind ik nog geen tijd voor. Insturen voor fotowedstrijden? Ach, dat is vaak al zo professioneel, dan zijn de mijne maar kiekjes.
Instagram?
Blog?
Wat doe jij met je foto's? Of staan ze bij jou ook op op je computer "opgeslagen te zijn?"