Aardappels voor de planten? Toptip tegen kleine vliegjes.

 Als je nu bij mij op visite komt en je ziet mijn vensterbank begin je je misschien af te vragen of ik langzaam een raar oud vrouwtje begin te worden; Er liggen schijfjes aardappel op de grond bij de kamerplanten! Worden de plantjes bijgevoerd met aardappel?

 Het is dat ik intussen gemerkt heb dat het zo zijn nut heeft om dit te doen, anders zou ik het niet eens aan de grote klok durven hangen. 

Al sinds de zomer heb ik last van kleine vliegjes in huis. Eerst dacht ik heel lang dat het fruitvliegjes waren. Maar die horen dan op een gegeven moment te verdwijnen tot de volgende zomer. Deze vliegjes bleven. Heb meneer Google maar eens geraadpleegd. Gewoon in de zoekbalk dingen getypt als vliegjes bij planten, vliegjes in potgrond. Meneer Google geeft verschillende antwoorden. 

Voor de meeste oplossingen moest ik wel "even" naar het tuincentrum aan de andere kant van de stad. Daar zou ik om een een oplosmiddel met aaltjes moeten vragen. Die aaltjes zouden de larven dan opeten. Ik kwam er naar niet aan toe. Ik verwachtte eerlijk gezegd ook niet dat zij dit hebben.

Andere oplossingen die ik voorbij heb zien komen is de plant verpotten en alle wortels helemaal schoonspoelen. Zie ik mezelf ook niet helemaal doen. Lijkt me niet goed voor de wortels van de plant. En lijkt me ook niet echt effectief.

En ondertussen bleven die vliegjes maar. 

Dus toch nog weer eens gekeken op internet. Zie ik een andere simpele oplossing. Die van de aardappelen dus. Die heb ik in huis!  Schijfjes aardappel op de potgrond gelegd en verhip; het werkt!

 

In de uitleg stond dat de larven van de rouwvliegjes (Zo blijken ze te heten) nóg gekker zijn op aardappel dan op plantenwortels.  Ze dus graag op de aardappel afkomen. En dat doen ze! Als je de aardappelschijfjes een paar dagen later er af haalt zie je de larfjes onder de aardappelschijfjes zitten. Kun je ze zo van de potgrond afschrapen en in de groencontainer gooien. 

Het is al een stuk minder met die vliegjes! Daarnaast kun je nog een strook plakband rondom de potrand doen om de volwassen vliegjes te vangen. Werkt net als de ouderwetse vliegenstrips heel vroeger in de keuken. Dan vang je de volwassen vliegjes én jonge larven. 

 

Gifvrij. Ecologisch en economisch verantwoord. Je hoeft er niet voor naar de winkel, dus ook nog eens Coronaproof. 

Maar vooral ook gemakkelijk en goedkoop. ;-)

Herfstpracht

Vorige week heb ik een paar foto's gemaakt. 

Ik wil je de foto's laten zien.

 

Iets verder weg tijdens een ommetje in het bos naast ons huis. 

En nog iets verder weg, langs de snelweg. 

Het mooie van meerijden met de vrachtwagen met manlief is dat ik dan over de vangrails kan kijken en kan genieten van al het onverwachte moois langs de snelweg. Manlief had een onverwachts zaterdag-ritje en ik ben mee gegaan.

 

 

 

Vogeltjes voeren. Vooral de kleintjes.

Ik schreef je al eerder dat ik vakken maak in de moestuin met bakstenen. Praktische en mooi voordelig. Ik ben wel voor praktisch en voordelig.
Vandaag wil ik je een fotootje laten zien van mijn vogelvoederplaats. Ook praktisch en voordelig gemaakt.

Ik heb een prachtig voederhuis. Maar zodra ik daar 1 boterham ingooi dan is het in luttele seconden weg. Meegenomen door de Kauwen. Kauwen mogen dan onderling best lief zijn voor elkaar, ik vind het toch leuker om naar mussen te kijken.
Heb je wel eens goed naar een groepje Kauwen of Kraaien gekeken? Moet je echt eens doen. Gewoon rustig zitten en kijken naar hoe ze met elkaar omgaan. Al kijkend krijg je een lesje uit de natuur zelf; Wij zijn gauw geneigd om die "lelijke zwarte vogels" ook allerlei lelijks toe te denken. Maar ze zijn op een bepaalde manier best zorgzaam voor elkaar. Praten met elkaar en vertellen elkaar waar het eten te halen is. Heel anders dan meeuwen of gaaien. Dat zijn pas lelijke beesten. Qua uiterlijk ogen ze misschien mooier, maar als die de kans krijgen pikken zij het eten bij elkaar uit de bek. En schreeuwen!
Om te voorkomen dat al het strooivoer ook in enkele seconden verdwijnt door de Kauwen of Kraaien heb ik een mandje over het bakje heen gezet. Een ideetje dat ik zag bij een vriend van ons en ik nu weer met jullie deel. Draadmandje dat verkocht wordt als fruitschaal. Dat is nu een beetje in de mode, draadmandjes. Omdat het nu zo in de mode is, of eigenlijk alweer een beetje "uit" kun je ze overal voor een habbekrats kopen. Of in de kringloopwinkel.
Er zijn ook kant en klare voedersilo's te koop met bescherming tegen grote vogels. Zit wel een ander prijskaartje aan, maar houdt dan ook wel weer het voer droog. Ik moet er nu wel aan denken het voer op tijd droog te zetten als het zoals nu, gaat onweren.
Bij deze hieronder hoeft dat niet zo.

Tochtje en tuinoogst

We hadden al eens bij iemand opgevangen dat de hei in bloei staat. We zijn vanmiddag op de fiets gestapt om ernaar te gaan kijken. Weet je nog? Vorig jaar is de hei amper toe bloei gekomen door de grote droogte op het verkeerde moment. De hei staat dit jaar volop in bloei en het is prachtig! 

We hebben net de langste hittegolf ooit achter de rug, maar dit jaar schaadt het de bloei minder.  Stap binnenkort ook op de fiets en trek er ook op uit! 

Wij hebben wel geluk. Daar waar wij wonen zijn we op de fiets met een klein half uurtje al op de hei. Of met 'n kwartiertje in het bos. Of met 5 minuten aan het water van het Veluwemeer.  

Dus in 1 fietstochtje kunnen we foto's maken met een heel verschillend karakter.

 

 

Het genieten is ook heel dicht bij huis. In eigen tuin.  Het is oogsttijd. 

We hebben al meerdere keren andijviestamppot gegeten uit eigen tuin. Eergisteren worteltjes. De blauwe bessen zijn nu wel echt op. Eén struik had veel bes, weinig blad. De andere struik had veel blad, weinig bes. Deze hebben we nu net verplaatst omdat die in de weg begon te staan. 

De eerste druiven beginnen te kleuren dus die kunnen binnenkort in de yoghurt. Lekker. 

Zaterdag kregen we toen we eieren kochten ook een bakje vol met druiven mee. Zij kweken ze in de kas en waren al veel eerder rijp dan de onze. Dat was lekker vanmiddag. Teruggekomen van het fietsen, in de tuin zitten en dan elke keer even snoepen van lekker zoete druiven. 

 

Als je zelf wat groente kweekt, ook al is het maar op een postzegel van 3m2, dan loopt je toch kans dat alles tegelijk klaar is. Dat is nu zo met onze 

andijvie. 

Meestal eten wij alleen rauwe andijvie stamppot. Volgende week gaan we toch de gekookte andijvie maar eens uitproberen. Omdat mijn moeder het niet lustte heeft zij het nooit gemaakt. Omdat mijn moeder het nooit heeft gemaakt heb ik dat eigenlijk ook niet opgepakt. Gek is dat he, hoe je sommige dingen gewoon overneemt zonder verder erover na te denken. Nou denk ik ook niet dat ik de kinderen toen ze jonger waren een plezier zou doen met gekookte andijvie. 

Morgen m'n jarige vriendin anders maar eens verrassen met een bosje andijvie uit de tuin? Geen idee of ze stamppot rauwe andijvie lekker vindt.

 

Op de tomaatjes is het nog even wachten. Ik hoop dat dat dit jaar wel goed gaat. Vorig jaar leek het zo veelbelovend en moesten we toch vlak voordat ze begonnen te kleuren weggooien. Verrot.

 

We hebben nu een grotere soort en kleinere trostomaatjes. 

 

De Rucola heb ik op verzoek van zoon opnieuw gezaaid, maar hij vergeet het te eten. Jammer, nu schiet het al door. Zelf hou ik niet van Rucola.

Bij het adres van de eieren zag ik dat ze de boerenkool al gepoot hadden. Zelf opgekweekt uit zaad. Het waren al leuk grote planten. Zou ik nu te laat zijn met mijn pas gezaaide boerenkool? Heb ook weer bietjes gezaaid. Hebben we dit jaar ook meerdere keren uit eigen tuin kunnen eten. 

Bij de foto van de andijvie zie je dat ik werk met bakstenen. Ik vind dat ideaal materiaal om muurtjes te maken tussen de verschillende groentes. Je kunt er vakken mee maken zo groot als je zelf wilt hebben en het kan ook makkelijk de hoogte in als je het nog even wilt afdekken met glasplaten. Ik vind dat een hele praktische en mooi voordelige oplossing!

 

Heb jij al wel eens geprobeerd groente te verbouwen, gewoon in je achtertuin?

Beloftes in de tuin

Op dit moment zit ik in mijn achtertuin in het zonnetje en te genieten van alle moois in mijn tuin. Met de bloemen is het genieten van het nu. Met het piepkleine fruit is het genieten van de belofte; Het is er nog niet, maar het komt er wel aan.

Rode en blauwe besjes, appels, peren, druiven en een enkel kropje ijsbergsla.

Het kontje bleekselderij heeft worteltjes gekregen!
We gaan verder kijken hoe het zich ontwikkeld.
Ik heb het plantje inmiddels in de tuin gepoot.

Ik hou je op de hoogte.

Jonge appeltjes in de voortuin.

Het wordt hoog tijd om een net over de kersenboom te gooien!
Vogels wachten niet tot de kersen mooi rood zijn.

Blauwe bessen.
Amper blad aan de struik, wel bomvol bessen.
Vorig jaar zaten de vogels er niet aan.
Zouden ze er ook dit jaar afblijven?

Jonge peertjes.
Dat zou de 1e perenoogst worden in onze tuin.
Ik ben benieuwd.

Aardbeien.
Staan volop in bloei onder de appelboom

Appelboom in de achtertuin.

Zo, genietend in het zonnetje, met enkele kwebbelende kauwen op de achtergrond is het goed toeven.

Kijkend naar al dat jonge fruit in ontwikkeling voelt dat als een belofte.

Het is nu mooi, en straks wordt het lekkers oogsten.

Dat zijn echt genietmomentjes voor me.

Genieten van Gods cadeautjes in mijn eigen tuin.

Ik hoef alleen maar te wachten tot het oogstrijp is.

Nu ontspannen in het weekend, morgen weer aan het werk op de afdeling.

We hebben genoten van een heerlijk zonnige en rustig weekend.

Afgelopen donderdag hebben we de achtertuin een grote beurt gegeven met de hogedrukspuit. Alles ziet er nu weer als nieuw uit. We hebben wel eer van ons werk, maar t was toch heel vermoeiend.

We zijn er de hele dag druk mee geweest.

groot effect!

Op zaterdag en zondag hebben we rustig aan gedaan, zoals ons lijf van ons vroeg. Tja, zo'n dag sjouwen en  klussen in de tuin ga je toch voelen.

Na het opzetten van het tuinstel zoveel mogelijk in de zon zitten lezen. En 's avonds lekker zitten haken. Ik ben met twee spreien van granny's squares bezig voor in de logeerkamer. Een lekker ontspannend werkje.

Op de foto zie je een stukje.

Dit gaat een sprei van granny's squares worden

Ontspanning.

We merken dat we dat echt wel wat meer nodig hebben nu. Er is niets meer gewoon. En gewoontedieren als wij allemaal zijn, is het vermoeiender als het niet gewoon is. En als we net ergens een beetje aan gewend zijn, moet het ineens weer anders.

Daarnaast doen de vele coronaberichten ook een aanslag op onze rust. De hele dag door komen er gewild en ongewild berichten binnen. We kunnen het een beetje proberen te beperken door naast de social distance van 1,5 meter buiten, ook een afstand te houden van social media. Beperking van Facebook, beperking van het lezen van de nieuwsapps en minder radio. Ik merk dat dit wel werkt. Niet om als een struisvogel mijn hoofd in het zand te steken, maar het biedt wel rust in mijn hoofd. En wat baadt het mij als ik alle details en speculaties lees en probeer te begrijpen.

Rustig bijgetankt, om morgen weer fit te zijn.

Want hoe tref ik het morgen aan als ik weer op één van de twee afdelingen kom waar ik nog wel mag komen? Mag ik nog naar beide afdelingen, of is er intussen 1 op slot gegaan?

Is het nog net zo als ik het heb achtergelaten?  Is het er nog relatief rustig? Of is het intussen al weer helemaal anders?

Voor mij is het  zowiezo als een volledig nieuwe baan binnenshuis.

Daarnaast speelt er natuurlijk veel meer mee. Het huis zit nu 2 weken op slot. Min of meer hebben we toch wel de angst om de ziekte onbedoeld mee naar binnen te nemen ondanks alle maatregelen. Of de angst om zelf besmet raken. Of de angst dat iemand van thuis ziek wordt. De één heeft hier allemaal meer moeite mee dan de ander. Dat is per persoon en per situatie natuurlijk verschillend. De één uit het ook meer dan de ander. Ik merk dat ik dat niet zo uit.

's Maandags 's morgens hebben we eerst samen een update. Hoe zitten we erbij? Hoe was het weekend op het werk en  thuis? Hoe gaan we om met de situatie zoals deze nu is?

Op de afdelingen was het vorige week nog relatief rustig. Op de afdelingen beschermd wonen. Bij enkele bewoners verzorgd wonen is het gemis van familie en dierbaren soms letterlijk in hun gezichten te zien. Dat doet pijn. Vorige week ben ik een keer de achterdeur uit gegaan. Het deed me te veel pijn om de bewoners binnen te laten blijven, ze voor de deur te laten staan terwijl ik wel naar buiten loop. Zoiets komt dan 's nachts toch terug.

Bij beschermd wonen is dat toch wat anders. Zal het gemis en de pijn meer bij de familie zijn. Hoe gaat echt het met moeder of vader? Zal hij of zij mij nog herkennen als we elkaar weer zien? Eet ze nog wel goed? Is ze wel ontspannen? Slaapt ze goed? Gelukkig kan de 1e contactpersoon mee kijken in de rapportage, dus bij ons over de schouder mee kijken. Ook probeer ik nu zoveel mogelijk de foto's naar de 1e contactpersoon te sturen.

Veel bewoners leven meer bij de dag, bij het moment. Het gemis zal er zeker ook zijn, maar is dochter nou drie dagen of twee weken niet geweest?  Het is bij deze groep zeker nu belangrijk om het nu aangenaam te maken. Afleiding te bieden die meestal op andere manieren geboden wordt. Ik merk ook doordat er minder aanloop is op de afdelingen van medewerkers, familieleden en vrijwilligers, dat er een bepaalde rust ontstaat. Er is nu niet de onrust van mee willen omdat de buurvrouw wel naar beneden gaat. Of de onrust omdat een ander bezoek krijgt, krijg ik dan ook bezoek? Waar blijft mijn bezoek dan? Nu is er meer rust. Voor de één is dit goed, voor een ander weer minder en leidt het tot meer slapen aan tafel.

Activiteiten worden nu op de afdelingen aangeboden.

Dat biedt voor veel bewoners ook weer andere perspectieven. Zo gebeurt het dat een bewoner aanvankelijk niet gelijk mee wil doen, maar na 5 minuten toch spontaan zèlf aanschuift. Dat vind ik dan wel weer mooi.

Blijf thuis is het devies. In je tuin wordt het steeds mooier!

Buiten lijkt de wereld wel stil te staan. En op een andere manier ook weer helemaal niet. Op straat is het stil.
We moeten afstand houden van elkaar. Letterlijk.
Niet meer er op uit om te winkelen, uit eten, naar de kerk te gaan, musea en attractieparken zijn dicht.
Maar dat is geen nieuws, dat weten we al een tijdje. Het ongewone begint al steeds gewoner te worden.
Toch is het ook goed om te blijven kijken naar het bijzondere van het gewone dat gewoon door gaat. En om in de gedachte van de tijd te blijven, je hoeft niet ver weg. Gewoon in je eigen tuin.

In mijn eigen tuin heb ik vanmiddag de volgende foto's gemaakt.

Prunus

Bosanemoontjes

Perenbloesem

 

Witte Hyacinthen

Roep je nou dat ik dan wel leuk foto's kan maken omdat ik wel een tuin heb en jij niet? Dan heb ik ook een vensterbankfoto voor je. Ik heb de stronk van de bleekselderij op water gezet en het loopt al weer uit! Gratis nieuwe bleekselderij!

Ik hou je op de hoogte hoe het verder groeit.

Beren op de weg? Nee, voor het raam!

Zo ineens is het een hype. Een hele leuke!
We gaan massaal op berenjacht.
 Berenspeurtocht.

Buren, jong, oud en heel oud zetten een beer voor hun raam, duidelijk zichtbaar voor je buurkindjes. Die kunnen dan al wandelend met papa of mama op berenjacht. 

Er is zelfs een heuse beren- afstreepkaart voor ontworpen.

Kinderen die morgen door de wijk lopen zien misschien nu nog maar een enkele beer. Ik weet zeker dat als ze dezelfde tocht volgende week weer lopen, ze nog veel meer beren zullen zien!

Ik heb ook gelijk een beer van de kast af gehaald en voor mijn raam gezet. Ik heb 'm klem gezet met een stokje achter zijn rug en tussen de verwarming. Zo'n grote beer op een smalle vensterbank blijft anders niet zitten.

Ik heb de beer toch maar voor het raam op de 1e etage gezet. Ik denk dat ze de beer op begane grond niet zullen zien. Er staan te veel grote planten in de tuin.

Vanmiddag heb ik op de valreep nog een affiche gemaakt op mijn werk om bewoners de tip te geven om ook een beer voor het raam te zetten. Kunnen de kleintjes naar de beer en de oma's zwaaien.

Dit weekend werk ik niet, dus heb geen idee of en hoe dit opgepakt gaat worden. Dat zie ik maandag wel weer. Ik heb op zolder een hele grote beer van wel een meter staan, die staat hier in de opslag van mijn dochter. Mocht ik nou een mooi plekje zien waar die beer op mijn werk goed zichtbaar is voor de buurkindjes en veilig voor de bewoners, ik 'm misschien wel even leen.

Staan er bij jou in je wijk al veel beren voor het raam?
Heb jij al een beer voor je raam staan? Of ben je ook al met je kinderen of kleinkinderen op speurtocht geweest? Toen ik vanmiddag van mijn werk af kwam heb ik er niet goed op gelet of ze in mijn wijk al veel voor de ramen staan.


Geen knuffelbeer in huis?

Hoe is het nu met de Buxussen?

Wat heb ik een hoop reacties gehad op mijn buxusbericht! Tips en ervaringen van mede-buxusbezitters. En van mensen die nu geen buxussen meer hebben.

Hoe is het nu met de buxussen?
Tja, ehm, wat zal ik zeggen?
Wij hebben 4 buxussen. We hebben ze nog steeds staan. Eentje lijkt de dans te ontspringen en ziet er nog aardig groen uit. Er hebben wel rupsen in gezeten, maar de plant is er niet door opgevreten.

 Met de andere planten is het minder goed gesteld.

Al zie ik nu nergens meer rupsen in. Zijn ze verpopt en vlinder geworden? Hebben ze het toch niet overleefd toen ik de planten inspoot met verdunde Blue Wonder? Geen idee, ze zijn in elk geval nu weg. En kunnen de planten weer proberen zich te herstellen.

De plant die het ergste is aangedaan heb ik teruggesnoeid tot bijna aan de grond. Hier zit nog groen in, dus ik verwacht dat zich dit toch herstelt. Dat zal lang duren, maar dat geeft niet. Ik geef het de tijd.

Zie je de groene blaadjes onderin? Dus is het niet helemaal dood. Dus geef ik het de kans zich te herstellen. Weggooien kan volgend voorjaar ook nog.
De grootste buxus uit de voortuin, daar weet ik nog niet of ik die ook afknip of zo laat. 

Ik weet nog dat we in de vorige winter ineens een periode hadden met strenge vorst. Een paar weken later las je in de krant dat tuincentra goede zaken deden doordat er zoveel planten doodgevroren waren. Ik vraag me dan wel eens af of ze echt állemaal helemaal dood waren.
Mij is het ook overkomen dat een plant (Hortentia) doodgevroren leek, maar dan kwam in het voorjaar er toch weer groen leven vanuit de wortels. Prachtig toch, die herstelkracht van de natuur!
Wij geven het niet altijd de tijd, denkend dat het dood is scheppen wij het uit de tuin en gooien het weg. Voor soms maar een paar euro heb je een nieuwe plant, maar wat is het mooi als je mag genieten van de "wederopstanding "van je plant. Hij doet het toch nog!!
Vanuit die ervaring probeer ik het toch nog met de Buxussen.

In mijn omgeving zie ik dat de een al zijn Buxus er uitgetrokken heeft. De ander heeft ook zijn buxussen gekortwiekt in de hoop op herstel.
We zullen zien.

Ik heb mot met de Buxusmot.

We leken er aardig vrij van te blijven; de Buxusmot. Tot voor kort hoorde ik er alleen op tv over. En ineens zit dat mormel dan toch in mijn tuin!
Ik zag het tijdens het knippen van de heg. Eerst dacht ik nog dat ik in mijn enthousiasme van mijn nieuwe heggenschaar, te ver door had geknipt.
Was dat maar zo.
Een korte tijd later zag ik dat de kaalheid zich uitbreidde en ik ook de buxusmot in mijn tuin heb.
Het schijnt dat er dan geen redden meer aan is.
Andere stukjes schrijven weer dat het helpt om met een flink harde tuinstraal de hele struik af te spuiten. Ik gooi niet zo snel iets weg, ervaring hebbende  met de herstelkracht van de natuur ga ik het dus proberen om ze toch te behouden. Heb eerst de hele struik flink onderhanden genomen met de waterstraal. Ook de andere kleinere buxus die iets verderop staat en nog wat minder is aangetast.
Daarna heb ik ze ingespoten met spul tegen rupsen. Goedgekeurd voor particulieren.
De buxusmot schijnt eigenlijk gewoon een rups te zijn.
Hier heb je een foto van een buxus zoals ze er nu bij staat.

Ik hou je op de hoogte van mijn reddingspoging.
Nu ik het in mijn eigen tuin heb, valt het me ook pas op dat het bij buren al even dramatisch is en zij ook aangetaste struiken hebben. Onze directe buren hebben veel en grote buxussen. Het ziet er niet goed uit. Toch erg als je je hele voortuin in buxus stijl hebt. En de mensen op de hoek hebben ook behoorlijk wat buxushagen in hun tuin.

Bovenstaand stukje had ik gisteren geschreven om binnenkort te gaan plaatsen.
Vandaag kwam de buurvrouw al bij me langs om te vragen naar mijn buxussen. Zij had het ook ontdekt. Het is huilen met de pet op. De struiken zitten bomvol met rupsen!
Vanavond heb ik een poging gedaan om ze uit de struiken te plukken.

Het is niet te doen om ze handmatig af te vangen. Dan heb ik er morgen een dagtaak aan en dan moet ik werken. Overmorgen ben ik te laat en zijn mijn struiken kaal.

Hoe is het met jouw buxussen? Heb jij ze nog? Gaat het goed met ze? Wat doe jij ertegen? heeft het succes?
Tuincentra roepen al snel dat er dan andere planten gekocht moeten worden. Is dat ook zo? Zijn ze echt niet meer te redden?

Druilweer

Vanmiddag is het druilerig weer. Een ideale regen voor de tuin!
Niet lekker voor ons vakantievierders, maar och....'t scheelt weer sproeien. En veel waren we toch niet van plan vandaag.
Vanmorgen was ik even naar de stad om wol te halen voor schoonmoeder. Zij gaat prachtige kabelkussens voor me breien. Het is dat ze net iets te ver weg woont anders had zij t me kunnen leren. Heb je wat meer samen-momenten en ik leer kabels breien. Maar nu maakt zij ze voor me, als ik maar wel zelf de wol haal. Dat doe ik graag natuurlijk.

Na de wol nog gauw even de supermarkt in voor de  aardappels. Het rommelde al wel wat in de lucht.
Na het boodschappen doen rommelde het nog steeds, een beetje.
Halverwege de terugweg keek ik rechts van me en keek ik over het water van de Randmeren. Gelijk maar een versnelling harder gefietst! Daar was het dónker! Als die bui losbarst hou ik geen droge draad aan mijn lijf.
Ben droog thuisgekomen. En die bui is bij ons ook overgewaaid. Die is in Epe terechtgekomen. Daar regende het in n uurtje wel 40-50 mm!
Nu regent het ietsjes bij ons. Een gewone druilerige regen. Ideaal voor de tuin.
En ideaal om even mijn vakantiefoto's een beetje te ordenen.
Ik zal jou er ook een paar van laten zien.

 Moet je eens goed naar de vleugeltjes kijken. Helemaal opgebouwd als fijn kantwerk! En eigenlijk niet alleen de vleugeltjes van de libelle, maar kijk eens naar de lijntjes in de hand. Hoe fijnmazig dat is opgebouwd.  Normaal valt dat toch helemaal niet op...

In een woonwijk in Zoutkamp kon ik heel dicht bij deze reiger komen. Ik heb er meerdere foto's van kunnen maken. Maar op een gegeven moment werd hij mijn gekiek zat en vloog weg.

 Wolken leveren ook vaak mooie plaatjes op.

Zwaluwen, kwetterend op de lijnen.
Het is me gelukt om in te zoomen en ze toch scherp te krijgen.

De natuur maakt ook gebruik van wat wij mensen maken. Hier in deze electriciteitsmast zitten maar liefst 6 ooievaarsnesten. 6! De foto heb ik als passagier in een rijdende auto gemaakt. Dicht bij Lelystad. Kon dus niet al  te veel tijd nemen om in te zoomen. Ik heb deze foto gekopieerd en een detail ervan vergroot.

Kun je iets beter zien dat deze nesten ook echt door ooievaars gebruikt zijn.
Mooie vogels, ooievaars. Volgens mij is dat toch wel iets van de laatste jaren, dat er zo veel zijn.

Veel info over de natuur onderweg haal ik uit dit boekje;