Recept bloemkooltaart met verse worst.

Ik had je nog het recept beloofd van hartige bloemkooltaart met verse worst. Die is zó lekker!
Alle hoeveelheden die ik aangeef zijn een richtlijn. Een beetje meer of minder van het één of ander kan helemaal geen kwaad.

Ik moet eerst nog even wat uitleggen. De bloemkool die in deze taart ging zag er een beetje anders uit. Niet zoals uit de winkel. Ik had zelf bloemkool gezaaid, maar die groeide een beetje anders dan ik verwachtte. Het enige wat ik van bloemkool kweken wist is dat je de bladeren op n gegeven moment over de binnenkern moet vouwen om de bloemkool mooi wit te houden. Heb ik gedaan, Maar het bloemkooltje is geen mooi bolletje geworden. Het leek wel een beetje op Brimi.
Kijk, zó zag de bloemkool er uit in mijn tuin;

Ik wist dat als ik deze vanavond naast de aardappelen serveer dat er minstens 1 persoon zijn neus op zou trekken en dit niet hoeft. Dus heb ik alle witte "roosjes"er af gesneden en even in kokend water gezet als voorbereiding voor de hartige taart.

RECEPT HARTIGE TAART MET BLOEMKOOL EN VERSE WORST.

Nodig voor hartige taart met bloemkool en verse worst;
- 6 velletjes bladerdeeg, of hartige taartbodemdeeg. Net wat je lekker vindt.
- Bloemkool. In de variant zoals uit mijn tuin, versgekochte of het restje van eergisteren. Ik denk dat je hiervoor maar een halve nodig hebt.
- 1 verse worst. Deze worst moet je voor het bakken even ontdoen van zijn velletje door flink in de worst te knijpen en het gehakt er uit te duwen.
-3 eieren.
- Bekertje creme fraiche.
- Geraspte kaas.

* Kook de kleingesneden bloemkool iets voor. Niet helemaal gaar.
* Braad het verse worst-gehakt iets aan in de koekenpan. Dit kan zonder toevoeging van boter.
* Bekleed de hartige taartvorm met de velletjes bladerdeeg.
* Klop de eieren op met het bekertje creme fraiche. Voeg eventueel nog wat extra peper en zout toe.
* Laat het gehakt en de bloemkool uitlekken en verspreid dit over de bodem.
* Giet het eiermengsel hier over heen.
* Strooi er wat geraspte kaas overheen.
* Bak de taart in ongeveer 30 minuten op 200 graden.

Deze taart is warm en koud heel lekker.
Lekker bij heel warm weer, smorgens de taart bakken, hoef je 's avonds niet meer in de keuken te staan.

O ja, wie weet waardoor mijn bloemkool zó groeide en het geen compact bloemkooltje werd?

Hoe is het nu met de Buxussen?

Wat heb ik een hoop reacties gehad op mijn buxusbericht! Tips en ervaringen van mede-buxusbezitters. En van mensen die nu geen buxussen meer hebben.

Hoe is het nu met de buxussen?
Tja, ehm, wat zal ik zeggen?
Wij hebben 4 buxussen. We hebben ze nog steeds staan. Eentje lijkt de dans te ontspringen en ziet er nog aardig groen uit. Er hebben wel rupsen in gezeten, maar de plant is er niet door opgevreten.

 Met de andere planten is het minder goed gesteld.

Al zie ik nu nergens meer rupsen in. Zijn ze verpopt en vlinder geworden? Hebben ze het toch niet overleefd toen ik de planten inspoot met verdunde Blue Wonder? Geen idee, ze zijn in elk geval nu weg. En kunnen de planten weer proberen zich te herstellen.

De plant die het ergste is aangedaan heb ik teruggesnoeid tot bijna aan de grond. Hier zit nog groen in, dus ik verwacht dat zich dit toch herstelt. Dat zal lang duren, maar dat geeft niet. Ik geef het de tijd.

Zie je de groene blaadjes onderin? Dus is het niet helemaal dood. Dus geef ik het de kans zich te herstellen. Weggooien kan volgend voorjaar ook nog.
De grootste buxus uit de voortuin, daar weet ik nog niet of ik die ook afknip of zo laat. 

Ik weet nog dat we in de vorige winter ineens een periode hadden met strenge vorst. Een paar weken later las je in de krant dat tuincentra goede zaken deden doordat er zoveel planten doodgevroren waren. Ik vraag me dan wel eens af of ze echt állemaal helemaal dood waren.
Mij is het ook overkomen dat een plant (Hortentia) doodgevroren leek, maar dan kwam in het voorjaar er toch weer groen leven vanuit de wortels. Prachtig toch, die herstelkracht van de natuur!
Wij geven het niet altijd de tijd, denkend dat het dood is scheppen wij het uit de tuin en gooien het weg. Voor soms maar een paar euro heb je een nieuwe plant, maar wat is het mooi als je mag genieten van de "wederopstanding "van je plant. Hij doet het toch nog!!
Vanuit die ervaring probeer ik het toch nog met de Buxussen.

In mijn omgeving zie ik dat de een al zijn Buxus er uitgetrokken heeft. De ander heeft ook zijn buxussen gekortwiekt in de hoop op herstel.
We zullen zien.

Brand! Of in ieder geval schroeirook uit de oven.

Vanmiddag heb ik heerlijke koekjes gebakken voor het weekend. Ik had de oven al een tijdje uit zodat de koekjes nog even konden nakleuren. De koekjes zijn goed gelukt.

De koekjes van de bakplaat afgehaald en op een roostertje af laten koelen. De koekjes waren de oven al uit voor het mis ging. Ineens rook ik wat en zag ik wat rook. Ik keek eerst of ik dan toch met de bakplaat tegen de bovenkant, de hitteringen, aangekomen was. Dat er een stukje koek aan het verbranden was. Zie ik dit goed?
Nee, het kwam uit de roostertjes er net boven. Dat klopt niet!

Het komt weg uit de electronica, of de bedrading! De rook werd ook steeds heftiger!
Deurtje zat al snel weer dicht, maar dat hielp onvoldoende. Snel de brandblusser gepakt voor als ik zo echte vlammen zou gaan zien! Het is dat de buitendeur openstond, anders was t rookalarm geheid gaan gillen.
Toen de hele oven afgedekt met de blusdeken. De blusdeken iets vastgeklemd met de besteklade. In de hoop dat ik zo de boel toch een beetje af kon sluiten van zuurstoftoevoer. 
Op het moment dat ik bedacht dat de stroom er af moest, viel deze al uit.

Toen toch de buurman maar even gebeld. Kwam gelukkig gelijk. Want stel dat er zo echt vlammen uit mijn keukenkastjes gaat komen!
We hebben toen eerst alle stroom van het hele huis er even afgehaald. De oven was al weer wat minder gaan roken toen de buurman kwam. Gelukkig wel! Toen ik zag dat de rook minder werd, kreeg ik ook het gevoel dat er nu geen grote brand meer zou ontstaan. Hij heeft de onderste plintplaat weggehaald en de stekker van deze oven uit het stopcontact gehaald.

Eerst even bijgekomen van alle consternatie. M'n hele aanrecht stond nog vol, want na de koekjes was ik al bezig met een hartige taart voor het avondeten. Bloemkooltaart met verse worst.
Toen we hier gingen wonen hadden we een groot gezin. We hebben dus de luxe van een grote oven en een normale. Gelukkig kon ik hierdoor de taart alsnog in de grote oven bakken. We zitten dus nu niet zonder oven, wel zonder magnetron. Dat zal even wennen zijn.

Het recept van de bloemkooltaart met verse worst geef ik je de volgende keer.

Morgen eerst maar eens bellen wat IKEA hierover kan zeggen. Want ook na 8 jaar mag een oven toch nog niet spontaan in brand vliegen?

Bij het bidden voor het eten tegelijk maar gedankt voor Zijn bescherming. De oven stond al uit, wie weet wat er gebeurd was als ik naar de zolder was gelopen om de was op te hangen?

Straks toch alle rookmelders gelijk even testen voor we gaan slapen.
 Nu we het er toch over hebben; Heb jij een brandblusser en blusdeken in je keuken? Wanneer heb jij voor het laatst je rookmelders getest?

Ik heb mot met de Buxusmot.

We leken er aardig vrij van te blijven; de Buxusmot. Tot voor kort hoorde ik er alleen op tv over. En ineens zit dat mormel dan toch in mijn tuin!
Ik zag het tijdens het knippen van de heg. Eerst dacht ik nog dat ik in mijn enthousiasme van mijn nieuwe heggenschaar, te ver door had geknipt.
Was dat maar zo.
Een korte tijd later zag ik dat de kaalheid zich uitbreidde en ik ook de buxusmot in mijn tuin heb.
Het schijnt dat er dan geen redden meer aan is.
Andere stukjes schrijven weer dat het helpt om met een flink harde tuinstraal de hele struik af te spuiten. Ik gooi niet zo snel iets weg, ervaring hebbende  met de herstelkracht van de natuur ga ik het dus proberen om ze toch te behouden. Heb eerst de hele struik flink onderhanden genomen met de waterstraal. Ook de andere kleinere buxus die iets verderop staat en nog wat minder is aangetast.
Daarna heb ik ze ingespoten met spul tegen rupsen. Goedgekeurd voor particulieren.
De buxusmot schijnt eigenlijk gewoon een rups te zijn.
Hier heb je een foto van een buxus zoals ze er nu bij staat.

Ik hou je op de hoogte van mijn reddingspoging.
Nu ik het in mijn eigen tuin heb, valt het me ook pas op dat het bij buren al even dramatisch is en zij ook aangetaste struiken hebben. Onze directe buren hebben veel en grote buxussen. Het ziet er niet goed uit. Toch erg als je je hele voortuin in buxus stijl hebt. En de mensen op de hoek hebben ook behoorlijk wat buxushagen in hun tuin.

Bovenstaand stukje had ik gisteren geschreven om binnenkort te gaan plaatsen.
Vandaag kwam de buurvrouw al bij me langs om te vragen naar mijn buxussen. Zij had het ook ontdekt. Het is huilen met de pet op. De struiken zitten bomvol met rupsen!
Vanavond heb ik een poging gedaan om ze uit de struiken te plukken.

Het is niet te doen om ze handmatig af te vangen. Dan heb ik er morgen een dagtaak aan en dan moet ik werken. Overmorgen ben ik te laat en zijn mijn struiken kaal.

Hoe is het met jouw buxussen? Heb jij ze nog? Gaat het goed met ze? Wat doe jij ertegen? heeft het succes?
Tuincentra roepen al snel dat er dan andere planten gekocht moeten worden. Is dat ook zo? Zijn ze echt niet meer te redden?

De Weense wals, gedaan op een stoel.

Op mijn werk in een zorgcentrum mag ik elke maandag van 3 groepen de gym verzorgen. Op de ochtend twee groepen en op de middag een combigroep.

De ochtendgroepen bestaan uit mensen met min of meer gevorderde dementie. Hier ligt het accent vooral op spelvormen. Plezier samen en onbewust en ongemerkt toch lekker bewegen.
In de middag hebben we een combigroep van mensen die de dagbegeleiding bezoeken en mensen die hier verzorgd wonen. We kijken altijd welke groep het beste aansluit bij degenen die mee doen. Zo is er sinds kort een dame vanuit beschermd wonen die we ook elke week ophalen om juist met deze groep mee te doen en niet met de ochtendgroepen.
Met deze groep hebben we vanmiddag zo'n leuke middag gehad samen, die wil ik met je delen!

De middag kent enkele vast terugkerende onderdelen. Als eerste de ontvangst met koffie of thee. Een enkeling wordt opgehaald, de meesten komen zelf.
Vanmiddag zijn we begonnen met muziek. De CD van Andre Rieu stond nog zachtjes op.
Hier ben ik gelijk op ingehaakt.

Op een hele enthousiaste manier heb ik eerst de mannen uitgenodigd om in gedachten een mooi kostuum aan te trekken. Zelf kiezen of ze een colbertje aan willen, en vraag ik naar de bekende weg; hoe heet zo'n ding met van die flapjes achter je? Ik gebruik mijn hele lijf om mijn woorden kracht bij te zetten. Al heel snel krijg ik het antwoord dat het een jacquet is. Kies maar of u er een vlinderdasje bij draagt of een stropdas.

Daarna zijn de dames aan de beurt. Weer praat ik met mijn hele lijf om de omvang van de rokken die de dames dragen aan te duiden. Groots en wijd. Welke keur jurk wilt u trekt u aan? Roze, geel, lichtblauw of toch liever oranje? Mooi met pofmouwtjes of toch liever lange mouwen? Een mooi open decolleté of toch liever een nauwsluitend kanten kraagje?

Plaatje van dames met de beroemde japonnen. Plaatje van internet.

Eenmaal in gedachten mooi aangekleed dan natuurlijk met het mooiste meisje dat u  kiest of de knapste man vragen om mee te dansen. Allemaal in het verhaal en in gedachten.
Als iedereen goed in het verhaal zit gaan we dansen. We zitten gewoon in een kring op de stoel. Zonder vooraf afgesproken choreografie, gewoon op het gevoel, doe ik wat bewegingen die ze na kunnen doen. Veel grote armgebaren en cirkels draaien met de benen. Handen samen en veel zwieren en zwaaien. Tijdens deze dansen bewegen de mensen ongemerkt heel veel. Veel meer dan ze zelf beseffen.
Je ziet mensen meegenomen worden in het verhaal en de muziek!
Een dame zegt als ik mijn ogen dichtdoe wals ik zo de hele zaal door! Anderen beamen dit.
Wat is dit mooi om te zo voor elkaar te krijgen!

En dat terwijl ik eigenlijk geen enkel ritmegevoel, geen kennis van muziek, noten of wat dan ook heb. Het gaat nu ook niet om de perfecte danspas of beweging. Het gaat om het verhaal. Het beléven!
Vaak hebben we de neiging om binnen de vertrouwde paden te blijven van dingen die wij zelf wel kennen of kunnen.
Dan hadden we niet zo'n mooie dansmiddag gehad.
En ik zie dat ze er van genieten en het ze goed doet. Hier vragen ze vast volgende week weer om. Vanmiddag al. Gingen we op verzoek in de herhaling.

24 graden buiten en we eten vérse boerenkool

Ik schrijf wel vaker over verrassingen in mijn moestuintje.
Er was er al een tijdje één aan het groeien. Vandaag hebben wij onze verrassing geoogst.

In het begin van de lente zag ik 1 heel klein boerenkoolplantje dat aan het einde van de winter toch ineens was gaan groeien. Al ver vóór de winter had ik het gezaaid, maar er was niets opgekomen, of het was opgegeten. Dit kleine plantje heb ik gewoon laten staan en  heet is door blijven groeien.

Eerst heb ik met t oogsten gewacht tot dochter thuis is, als ze wil kan ze dan 1x verse boerenkool eten. Ook al is het hartje zomer. Daarna zal ze het weer zonder moeten stellen tot de kerstperiode. Dochter is nu op vakantie en de boerenkool begint door te schieten en krijgt bloemknoppen.
Wachten tot ze van vakantie terug is duurt te lang.
Het oogsten is dus nu of nooit.

Volgens tuinders is de boerenkool pas lekker als de vorst er overheen geweest is. Maar hierop wachten gaat al helemaal niet lukken.
En de boerenkoolbladeren eerst nog n nachtje in de vriezer? Ik denk dat dit toch een ander effect geeft, omdat de bladeren dan al afgesneden zijn van de sapstromen als ze 'n nachtje in de vriezer logeren.

Ik heb nog overwogen of ik de boerenkool zou verwerken en in de vriezer doen, want ja, boerenkoolstamppot eten in hartje zomer, dat doen wij Nederlanders toch niet, dat hoort niet.
Maar ja, als je t vers kunt eten en er is maar 1 maaltje, dan ga je dat toch niet invriezen? Dus maar even overlegd met de heren thuis en zijn vonden het prima om vandaag boerenkool te eten.
Zo gezegd, zo gedaan:

 Deze foto is echt van vandaag.

Met smaak en schik om de verse boerenkool in hartje zomer hebben we gegeten. Ook de mannen vonden het wel komisch.

Wat zal er morgen op tafel staan?

Eten uit eigen tuin.

Gisteren hebben we weer groente gegeten uit eigen tuin.
Heerlijk.

Deze foto van bietjes en tuinbonen had ik van de week al eens gemaakt. Toen ik de eerste bietjes en tuinboontjes oogstte. Later heb ik nog wat extra bietjes geoogst. We hebben dit jaar al wel een paar keer verse tuinboontjes kunnen eten.

Gisteren aten we de eerste verse rode bietjes van dit jaar en een handjevol spercieboontjes. Met die handvol spercieboontjes was zoonlief wel blij, hij houdt niet zo van rode bietjes.
Jarenlang at ik rode bietjes uit pot. En wist ik eigenlijk ook helemaal niet hoe ik verse bietjes kon verwerken.
Met een moestuintje leer je een heleboel, ook op een andere manier koken. Leuk! Mijn ervaring met bietjes tot nu toe;

Werkwijze verse rode bietjes koken.
Ik zeg expres werkwijze, omdat het geen gedetailleerd recept is.
Er komt een klein stukje van de biet zelf boven de grond. Daaraan kun je zien welke de grootste zijn. Die trek je er uit. De rest laat je rustig doorgroeien tot die aan de beurt zijn.
Het blad snij je van de knol af.

Het schijnt dat het blad gewoon als of in sla te gebruiken is. Maar dat heb ik nog niet uitgeprobeerd. Heeft iemand daar ervaring mee?

Trek de fijne worteldraadjes van de bieten af en spoel de bieten goed af. Niet schillen.
Zet ze onder water en kook de bieten in zo'n  20 - 30 minuten gaar. Zout toevoegen hoeft niet.
Giet ze na het koken af en laat ze iets afkoelen. Dat afkoelen is alleen maar om te voorkomen dat je je vingers brandt aan de hete bieten. Je kunt nu zo het velletje van de bieten afvegen. Hier krijg je wel rode handen van.
Smoor intussen in een pan een heel fijn gesnipperd uitje in wat boter. Snij de bietjes in fijne reepjes of blokjes. Je kunt ze raspen, maar zelf vind ik in blokjes of reepjes snijder minder geklieder geven. Die voeg je toe bij de uitjes. Zo nodig iets water toevoegen tegen het aanbranden. Maak het warm en op smaak met  wat peper en zout. Je zult merken dat deze bietjes heel vol van smaak zijn.
Echt lekkerder.

Eet smakelijk!