Midweekje er op uit!

Manlief en ik zijn er een midweekje op uit geweest. We hadden een heel landelijk huisje gehuurd in Brabant.

Echt een heel leuk huisje met een rieten dak, voor je gevoel midden in het bos. Ze stonden natuurlijk gewoon in een vakantiepark, maar het was zo opgezet dat het hier leek of er maar een paar in het bos stonden. 

Zeg nou zelf, een paleisje toch! Helemaal voor ons twee. 

De douche was er luxer dan thuis, met een Sun shower systeem. Douchen en een zonnebank nemen tegelijkertijd. Of als je wilt met infrarood verwarming voor je spieren. Die wil ik ook wel voor thuis!
Ik zou het wel een goede marketing vinden om die bewust in de vantiehuisjes te plaatsen om met dit aanbod nieuwe vraag te creëren. Met elke groep nieuwe gasten zijn er weer anderen die kennismaken met dit apparaat. En dit later thuis misschien ook wel willen hebben. (na even struinen op internet bleek dit helaas toch te prijzig voor ons.)

We zijn in Herpen geweest. Dat ligt dicht bij Oss. Daar zijn we een keertje op de fiets naar toe gegaan, maar daar waren we na een Osse-bol snel weer weg. Wat een troosteloze lege winkelstraten. Misschien dat het nu extra erg was door de schrikbarende berichten die avond ervoor over Corona en mondkapjesverzoek?

De omgeving bood veel ander moois.Waar je ook geen mondkapje voor nodig hebt.

 Tijdens een fietstocht door Ravesteijn.

Tijdens een andere fietstocht moesten we even afstappen voor de wilde paarden. Deden we graag! Wat was dát genieten, gewoon stil blijven staan en in alle rust wachten tot de paarden voorbij sjokten.

 Naast het vakantiepark stond een uitkijktoren. Na een leuke klim kijk je zó naar de omliggende dorpen.

Twee vrienden kwamen onverwachts langs en hebben we met hen de toren opnieuw beklommen. Ze kwamen voor een bakkie koffie als tussenstop op hun terugreis naar huis, en zijn gezellig blijven eten en slapen.Leuk hoor, beiden bekijken wat je nog te eten in het huisje of de auto hebt en dat delen met elkaar. Zo samen kwamen we precies goed uit.

Zo heb je een beetje een idee van onze korte vakantie. Manlief kon geen 2 weken verlof krijgen. Ik heb nog wel een weekje. Een weekje om maar eens te gaan opruimen in huis. In zo'n vakantiehuisje ontdek je weer met hoe weinig spullen je toe kunt.

Mee met de Zero Waste wandeling.

Op 12 september waren er in het hele land Zero Waste wandelingen in verschillende steden.  Op de oorspronkelijk geplande dag kon ik niet mee omdat ik moest werken. Die in onze stad was uitgesteld wegens thuisisolatie. Gisteren was het alsnog en kon ik wel mee. Wat is nou weer een Zero Waste wandeling?

Dan ga je in je eigen woonplaats op sjouw naar winkels waar ze niet gek opkijken als je je eigen bakje of tasje meeneemt om ter plekke te vullen. Hiermee verminder je de afvalberg. Al wandelend met de anderen wissel je dan tips en ervaringen uit om bewust met je boodschappen om te gaan.

Vandaag ontdekte ik dat er zelfs al stickers zijn die winkeliers dan op hun raam of deur kunnen plakken. Deze;

Dat is vast de eerste winst van vandaag. Die kende ik nog niet. Nu met Corona zijn er winkeliers die er een briefje overheen hebben geplakt dat ze het nu tijdelijk niet meer mogelijk maken. Bijvoorbeeld de notenkraam van de markt. Dat begrijp ik wel. Je appels en prei kan best mee in een linnen tasje. Broccoli blijkt moeilijk verkrijgbaar zonder plastic.

Er komen steeds meer stromingen en groepen die wat bewuster met het milieu om willen gaan. Ieder vanuit zijn eigen invalshoek; Ooit begonnen pioniers met de vrekkenkrant, dit is nu het blad Genoeg. We hebben genoeg en er is genoeg. Ook heb je Fairtrade, Zij hebben het accent op eerlijke lonen voor de werkers in ontwikkelingsgebieden.  En gisteren was er dus die wandeling van Zerowaste. Zij richten zich op het verminderen van de afvalberg. Dat kun je ook doen door bewuster je boodschappen te doen. Terugkeer naar het zeepblokje in plaats van al die plastic flessen douchegel en handzeep, tegenwoordig ook verkrijgbaar voor je shampoo. Of je mayonaise, koop je die in een glazen pot of plastic knijpfles?
Geen driedubbel verpakte onderwegkoeken, geen verpakte groenten, producten te kopen met minder of geen plastic verpakkingen.

Je afvalberg verminderen kun je doen vanuit ecologische motieven, bescherming van het milieu. Je kunt het ook doen vanuit economische motieven,  Om kosten te besparen. Dat klinkt dan al heel wat minder geitenwollensokkenmieperig toch? Tja, er blijven nou eenmaal mensen die heel erg allergisch reageren op dit gevoel. Dan ga je voor een andere insteek. Steeds meer gemeenten stappen volgend jaar over op betalen per keer legen van je grijze container.  Wil je op een legale manier goedkoper uit zijn met je afval dan moet je die gaan minderen. Je kunt al wel vast anticiperen op de plannen van volgend jaar; Nu alvast je schuur en zolder opruimen. 😉

Als doorgewinterd consuminderaar heb ik toch zelf ook nog weer tips opgedaan. Voor de broodjes hergebruikte ik al die doorzichtige zakjes die je in iedere supermarkt kunt kopen. Ik heb er altijd wel een paar in een plastic zakje in de fietstas, dan vergeet ik ze ook niet mee te nemen als ik broodjes ga halen. Ik had altijd wel zoiets dat ik niet de groente en broodjes in dezelfde zakjes wil doen, maar een alternatief had ik nog niet echt. Iemand hergebruikte gewoon haar papieren groentezak. Zó simpel kan het zijn. En niemand die het ziet, dus als je met je bakje naar de winkel een stap te ver vind gaan (lees te veel lijken op geitenwollensokkenmiepjes) dan kun je die papieren zak hergebruiken. 

Na de markt, bezochten we nog enkele winkeltjes in de stad en de molen. We zijn zelfs bovenin geweest. (Met mondkapje).  In het winkeltje even wat meel ingeslagen voor brood bakken. En Harderwijker Dennenkoeken. Ik had er nog nooit van gehoord. Na mijn vakantie de oud-Harderwijkers er maar eens naar vragen. Ze zijn erg lekker.

's Middags thuis had manlief de druiven al geplukt en in het water gezet. Die konden verwerkt worden tot sap en gelei. 

De laatste pruimen zijn verwerkt tot pruimenjam met kaneel. Erg lekker! De prei die ik van de markt had meegenomen heb ik gelijk maar kleingesneden, gewassen en ingevroren. Die doe ik altijd in zo'n diepvrieszakje met zo'n zipper-sluitinkje. Dan kan ik later net zoveel prei pakken als ik wil. Die anderhalve zak prei op de foto is van maar 2 stuks prei.

Voor eigen gebruik heb ik altijd een stukje schilderstape als etiketje. Werkt gemakkelijk. Ga ik een potje weggeven dan komt er een ander etiketje op.

Zo al met al was het een prettig dagje. 's Avonds zit je dan met een goed gevoel op de bank.

Wordt de volgende agenda digitaal of een vertrouwde papieren?

 

Mijn agenda van dit jaar.

 

De eerste nieuwe agenda's druppelen de winkels binnen. Een feestje om naar te kijken.

De eerste tafels vol agenda's staan er al weer uitgestald. Jarenlang stond ik er meerdere keren tussen te kijken en te bedenken welke ik nu eens zou nemen voor het komende jaar. Werd soms wel lastig kiezen, want kies je voor de één dan laat je de ander liggen.

Verschillende agenda's en verschillende redenen om juist voor die of die agenda te gaan. Wil je simpel en praktisch,  eentje die je zo af en toe aanzet tot een moment van bezinning, gewoon eentje die zo goedkoop mogelijk is, of eentje waarmee je een statement wil maken op het moment dat je hem uit je tas haalt? Het kan allemaal.

Dit jaar heb ik er nog niet echt veel naar gekeken. Op mijn werk is in één van de teams het gebruik van de digitale agenda al heel gewoon geworden. We kijken in elkaars agenda's om te zien wanneer een collega in dienst is of waar die op dat moment werkt.  Af en toe toch wel makkelijk. 

Thuis werken we met een collectieve wandkalender waar we alles op schrijven. Zelfs zoon wordt steeds actiever in het opschrijven van zijn werktijden of afwezigheid. Die kalender houden we erin!

Voor volgend jaar overweeg ik nu om over te gaan op de digitale agenda in Outlook. Ik ben alvast een beetje aan het omschakelen en voer steeds meer digitaal in. Ik ben alleen nog wel een volle middag bezig geweest om het voor elkaar te boksen dat manlief en ik elkaars outlook agenda konden delen. Lukte steeds niet doordat ik de melding kreeg dat de voorbereiding en het verzenden van het sharebericht niet lukte. Ik probeerde het linksom, rechtsom, googelde, maar zonder succes. Ik kreeg alleen maar berichten met dezelfde vragen uit 2017 maar zonder de oplossingen. Ik kon me niet voorstellen dat het niet zou kunnen. Het frustreerde me nogal. 

Vanmiddag heb ik het weer eens geprobeerd en nu ging het vinden van de oplossing wel beter. Ik las ergens de tip om eerst naar hiernaar toe te gaan en daar je agenda-deel-verzoek te doen: http://calendar.live.com/owa. Dit heb ik met succes geprobeerd! Doe je dit gewoon op je eigen laptop dan log je vanzelf in en komt het goed.  

We hebben dus nu allebei een digitale agenda via Outlook, die we bij elkaar kunnen inzien. Ben benieuwd of en hoe ik het ga vinden om er echt mee te werken. Misschien bevalt het wel heel goed! Het scheelt wel een heel jaar gesleep met de agenda in de tas. Scheelt ook weer papierverbruik. Nu mis ik wel  het genietmomentje van die mooie nieuwe agenda met al die blanco blaadjes.

Aan de andere kant zie ik wel sneller het overzicht op papier. En al die mooie agenda's, ook wel weer te mooi om te laten liggen. Wie weet komt er alsnog eentje  "aanwaaien". Dan ben ik misschien toch wel weer snel weer om.

Voor nu staat de digitale agenda in de planning.

En jij? Weet jij al wat jouw agenda wordt voor volgend jaar? Digitaal of papier? Welke gaat 't dan worden?

Weer gaat het niet goed met de tomaten.

Enkele trostomaatjes hebben we kunnen oogsten. Gisteren zag ik dat het toch weer foute boel is. Dezelfde klacht als vorig jaar. De stelen en de tomaten worden zwart. Dat had ik vorig jaar ook. Toen had ik ze in bakken staan. Na het rooien van de tomaten heb ik alle grond weggedaan. Dit jaar had ik ze in de volle grond gezaaid. Iets verderop. Ik denk dat het nog te dichtbij was, want ze hebben dezelfde ziekte en ik had begrepen dat je na deze ziekte beter niet op dezelfde plek kunt zaaien. Misschien wel 4 jaar niet!

Misschien heb ik wel 2 ziektes tegelijkertijd in de tomaten. De kleintjes werden echt zwart, de grotere kregen bruine plekken.  Na even googlen kwam ik op neusrot en de tomatenziekte.

Ik heb de tomaten die er nog goed uitzien tussenuit gehaald en op verschillende plekken in huis gelegd in de hoop dat ze nog bijkleuren. Gaan ze dat ook echt doen? Ik weet het niet. Ik zie wel eens tips of recepten voorbijkomen om een chutney van groene tomaten te maken. Maar wat doe ik dan met die chutney? Is dat dan een bijgerecht net als stoofpeertjes?

Er is wel meer aan de hand met de grond zag ik na het rooien. Onderaan de schutting lagen witte plakken op de grond. Ik neem aan dat het een schimmel is. Die plakken heb ik zoveel mogelijk weggehaald, maar handmatig krijg ik het niet helemaal weg. Daar moet iets mee! 

Wie het weet mag het zeggen! Hier zal ik op korte termijn iets aanmoeten doen. De tomaatjes, daar ga ik volgend voorjaar maar eens over nadenken hoe ik deze ellende kan voorkomen.

Genoeg gesomberd over de moestuin. Er is ook veel leuks gebeurd in de afgelopen weken. 

Het was prachtig weer! Ik heb op mijn werk veel bewoners buiten van de zon kunnen laten genieten. Een keertje een hele groep tegelijk. Meer dan de helft van de afdeling zat bij de voordeur op het terras. Anderen heb ik op andere dagen individueel lekker mee naar buiten kunnen nemen voor een ommetje op eigen benen of in de rolstoel. Of even bij de vijver je laten warmen door de zon. Ik wist dat je in de zon (eigenlijk bij daglicht) vitamine D aanmaakt. Gisteren las ik dat je ook endorfine aanmaakt door zonlicht op je huid. Endorfine geeft je een gelukzalig en ontspannen gevoel. Fijn om dat weer mee naar binnen te nemen, de afdeling op. Fijn voor de bewoners en personeel.

Met een andere bewoner ben ik blauwe mentholsnoepjes gaan halen. Ik zag dat hij er het geld voor had en toch wat onrustig was omdat zijn voorraad bijna op was. Het was hem niet duidelijk op welke dag hij dit nou kon kopen en met wie. Nu hebben we ze samen gekocht en het hebben van een nieuw voorraadje biedt hem rust. Hoeft hij ook niet voortdurend de zusters te vragen hoe het nou toch allemaal voor elkaar gebokst kan worden.

Dankzij een tip van schoondochter heb ik weer een kinderstoeltje op de kop kunnen tikken. Het Ikea kinderstoeltje, compleet met gespjes en riempjes, voor maar 5,-. Het oude stoeltje is niet weer boven water gekomen. Toch blijf ik het gek vinden. Nou ja, ik heb er weer een. Is toch wel erg handig. 

Gisteravond zijn we met t gezin uit eten geweest. Was gezellig en fijn elkaar weer te zien. Ik had tijdens het eten al een plekje vrij gehouden voor dit o zo machtige dessert; Tiramisu!

Het is nu vrijdagmiddag. Manlief is net thuis en op vrijdagmiddag is het vaak even een momentje van een biertje en borrelnootjes. Hij zal zijn biertje alleen moeten drinken, zoon is nog op zijn werk. Ik neem iets anders. Fijn weekend!

(Morgenmiddag moet ik zelf nog werken, dan komt er een band buiten optreden.)

Uitgeleend? Aan wie dan?

Zondag hebben we bezoek gehad van zoon en schoondochter en hun 2 kinderen. Wat is het genieten om ze groot te zien worden! De jongste is alweer bijna 6 maanden. Het is een sterke dame die zelf veel rechtop wil zitten. Alles wil zien. Ze is al wel zo sterk dat we even naar boven liepen om het kinderstoeltje op te halen. De stoelverkleiner had ik zó te pakken, maar waar is nou toch het stoeltje?

De poten kunnen er onderuit om het kleiner te maken, maar zo'n witte plastic bak zie je toch niet over het hoofd? Manlief heeft ernaar gezocht, zoon en ikzelf. Nérgens te vinden! Dan toch maar weer bij mams op schoot. 

Naast kleinzoon stond vandaag een andere stoel. Daarop zat Lizaatje. Een oude pop van mijn dochter, ongeveer even groot als zijn zusje. Kleinzoon was helemaal wèg van deze pop. Lizaatje moest ook mee-eten aan tafel. Prachtig om te zien. Kleindochter zelf was ook geboeid door de pop met wiebelogen. Pop heeft een zacht stoffen lijf en alleen nog een katoenen rokje aan. Maar even wat kleertjes gaan haken voor hun volgende bezoek. Al is kleinzoon nu nog op een leeftijd dat de kleertjes gelijk uit gaan. Poppen weer aankleden zie je vaak pas weer op latere leeftijd terugkomen.

Toen ze weer op weg waren naar hun eigen huis ben ik gelijk weer op zoek gegaan naar het kinderstoeltje. Tevergeefs. Wel begon er tijdens het zoeken wat te dagen dat ik 'm wel eens uitgeleend zou kunnen hebben. Maar............ Aan wie? Wanneer? 

Ik kan me zelfs het moment niet echt meer heugen. Zo gaat t wel vaker. Zoiets komt dan spontaan ter sprake tijdens een visite, de stoel wordt dan tevoorschijn gehaald en zonder enige twijfel  meegegeven. En op zo'n moment denk ik er niet aan om het achterin de agenda op te schrijven wat ik heb uitgeleend. Bij het uitlenen van boeken denken we er wel wat vaker aan. Al gebeurt het me ook (te) vaak dat dit er niet van komt. 

Nu zitten we dus zonder stoeltje. Gaan we komende week maar eens langs de verschillende kringloopwinkels om een ander stoeltje. Ze zijn er niet elke week, maar als ze weer komen is het toch fijn dat ook kleindochter mee aan tafel kan zitten.

Herken jij dit ook? Heb jij wil eens iets uitgeleend en heb je geen flauw idee meer aan wie? Of andersom, iets geleend en niet meer weten van wie? 

Ik heb nog wel een boekje in huis liggen die ik ook nog terug moet brengen naar de eigenaar. Heb 'm uit. Deze week toch ook maar eens terug brengen. Ik weet van wie het is. Zou de eigenaar nog weten aan wie het is uitgeleend?

In plaats van handen schudden, wat gaan we doen?

Tot maart was het de gewoonte om een hand te geven of zelfs te zoenen bij een begroeting. Een kennismaking, felicitatie, afspraakbevestiging of een tot ziens. Een felicitatie ging soms wel met 3 of 4 zoenen gepaard. Van die gewoonte zijn we ineens héél snel afgestapt. Oorzaak Corona.

We gingen toen elkaar een elleboogtikkie of een voetgroet geven. Maar wat staat dat soms krampachtig!

Het elkaar weer een hand geven bij wijze van begroeten, of het bekrachtigen van een afspraak, dat zal nog wel even op zich laten wachten.
Een nieuwe, ongedwongen manier van groeten hebben we nog niet gevonden. Toch maar eens buiten de deur kijken hoe men elkaar elders in de wereld begroet zonder elkaar aan te raken?

In Arabische landen begroet men elkaar met een korte hoofdknik en legt men de hand op het hart. Als teken van respect.

Salueren zoals bij militairen.

In Aziatische landen ziet men vaak de hindoeïstische of boeddhistische manier van groeten, de binnenkant van je handen plat tegen elkaar en dan een korte hoofdknik of lichte kniebuiging.

Of zoals ik wel eens op tv heb gezien in Japan of China, armen langs het lijf en een korte hoofdknik.

In plaats van handen schudden met de ander geef je jezelf een hand en laat dat aan de ander zien.

Je hand opheffen alsof je wilt gaan zwaaien.

Ietsjes jovialer en vrolijker, het duimpje op, zoals je in Facebook ziet en die dan even voor je borst.

Sommige manieren van groeten hebben een wat meer religieuze achtergrond. Die zullen waarschijnlijk niet zo snel een algemene groet gaan worden. Met een algemene groet wil je iederéén op een prettige manier kunnen begroeten.

Ik geloof dat ik zelf nog het meeste voel voor een klein hoofdknikje.  Het maakt dan niet uit waar of hoe ik mijn handen heb. Of het duimpje. Voor andere situaties.
En jij?
Weet jij nog een andere prettige manier van groeten?
Voor welke nieuwe manier van groeten voel jij zelf het meeste? 
Welke denk je dat hier het nieuwe normaal gaat worden?

Vogeltjes voeren. Vooral de kleintjes.

Ik schreef je al eerder dat ik vakken maak in de moestuin met bakstenen. Praktische en mooi voordelig. Ik ben wel voor praktisch en voordelig.
Vandaag wil ik je een fotootje laten zien van mijn vogelvoederplaats. Ook praktisch en voordelig gemaakt.

Ik heb een prachtig voederhuis. Maar zodra ik daar 1 boterham ingooi dan is het in luttele seconden weg. Meegenomen door de Kauwen. Kauwen mogen dan onderling best lief zijn voor elkaar, ik vind het toch leuker om naar mussen te kijken.
Heb je wel eens goed naar een groepje Kauwen of Kraaien gekeken? Moet je echt eens doen. Gewoon rustig zitten en kijken naar hoe ze met elkaar omgaan. Al kijkend krijg je een lesje uit de natuur zelf; Wij zijn gauw geneigd om die "lelijke zwarte vogels" ook allerlei lelijks toe te denken. Maar ze zijn op een bepaalde manier best zorgzaam voor elkaar. Praten met elkaar en vertellen elkaar waar het eten te halen is. Heel anders dan meeuwen of gaaien. Dat zijn pas lelijke beesten. Qua uiterlijk ogen ze misschien mooier, maar als die de kans krijgen pikken zij het eten bij elkaar uit de bek. En schreeuwen!
Om te voorkomen dat al het strooivoer ook in enkele seconden verdwijnt door de Kauwen of Kraaien heb ik een mandje over het bakje heen gezet. Een ideetje dat ik zag bij een vriend van ons en ik nu weer met jullie deel. Draadmandje dat verkocht wordt als fruitschaal. Dat is nu een beetje in de mode, draadmandjes. Omdat het nu zo in de mode is, of eigenlijk alweer een beetje "uit" kun je ze overal voor een habbekrats kopen. Of in de kringloopwinkel.
Er zijn ook kant en klare voedersilo's te koop met bescherming tegen grote vogels. Zit wel een ander prijskaartje aan, maar houdt dan ook wel weer het voer droog. Ik moet er nu wel aan denken het voer op tijd droog te zetten als het zoals nu, gaat onweren.
Bij deze hieronder hoeft dat niet zo.