Zoethouden of zingeving bieden

Soms is het een beetje worstelen hoe je je stukje een pakkende kop geeft die de inhoud ervan goed weergeeft. Of een die jou uitnodigt om meer te willen lezen. Ik vroeg me af of er nou wel of geen vraagteken achter mijn kopje moest. 

Voor mij is het echter geen vraag als ik de keuze heb tussen zoethouden of echte zingeving bieden. 

zingeving is de behoefte dat wat we doen in het leven een waarde heeft. Dat dat wat je doet ook een betekenis heeft. Vaak refereren wij activiteitenbegeleiders aan de goede dingen die mensen al in hun leven gedaan hebben en proberen we al pratend dit boven tafel te krijgen. Dit levert naast mooie gesprekken ook vaak warme herinneringen en een goed gevoel op bij de bewoners.

Je wil toch niet zoetgehouden worden. 

Ook niet als je door dementie intussen achter beschermende / gesloten deuren moet wonen. Natuurlijk, een kruiswoordpuzzel maken, kleuren, kan een leuk en ontspannend tijdverdrijf zijn. Samen koffie drinken of naar Andre Rieu kijken kan heel gezellig zijn. Natuurlijk is het een klein feestje als je een prijs wint bij de bingo. Allemaal activiteiten die ik ook organiseer en verzorg.

Maar je wil je niet afgeschreven of oud voelen. Je wil van betekenis zijn. Iets doen om te hélpen. Dat was toen, en dat is vandaag ook.

De dames van de afdeling waar ik werk wilden dat ook. 

Hélpen. 

Iets doen waar je een ander gelukkig mee maakt en dankbaar voor is. 

Dat gaat ze lukken!

Inmiddels is er een grote zak vol lapjes gebreid waar dekentjes van gemaakt worden. De dames van de afdeling breien de lapjes. Na een oproepje op facebook zijn er ook dames gevonden die willen helpen deze lapjes aan elkaar te haken tot een babydekentje. Het eerste dekentje heb ik zelf even in elkaar gehaakt. De breiende dames wilden onderhand wel eens zien waar ze nou voor bezig waren. Dan moet je dit niet te lang laten liggen. 

Op andere afdelingen zijn enkele dames die het fijn vinden om lekker weg te kruipen en zo wat te dommelen onder een dekentje. Ik stelde voor om ook een dekentje te maken voor op de afdelingen. Je had hun verontwaardiging moeten horen; "Niks daarvan! Dit moeten dekentjes worden voor moeders van babytjes die niets anders hebben. Dan krijgen ze ons dekentje mee als ze weer naar huis gaan vanuit het ziekenhuis. Voor iets anders breien we niet! Wij hebben hier dekens zat."

Ik vind het zó mooi om op deze manier mee te werken aan hun gevoel van zingeving; Wat ik nu doe doet ertoe! Ik zie ze groeien in hun eigenwaarde. 

Twaalf en 'n half jaar getrouwd!

Alsof het gisteren was.

Onze trouwdag. 

En die is toch al 12,5 jaar geleden. Reden voor een feestje. 

Alleen echt groots feesten zit er niet bij in deze coronatijd. Een jubileum vieren gaat ons ook niet om het feesten.

Het is een dag om eens terug te kijken. Ervan te genieten. Als we terugkijken overvalt me vooral een gevoel van dankbaarheid. Dank dat wij aan elkaar gegeven zijn. Dank dat God ons bij elkaar heeft gebracht. Want zo zien we het echt. Dat zagen we toen we elkaar leerden kennen, toen we trouwden, tijdens de orkanen waar we met het gezin doorheen gegaan zijn en nu we samen genieten in rustiger vaarwater.

16 april waren we 12,5 jaar getrouwd. We hadden graag al deze week vakantie gehad, maar dat is niet gelukt. Met een 12,5 jarig huwelijksjubileum hebben we beiden geen recht op bijzonder verlof volgens de CAO's. Ook een gewoon verlof lukte niet op het werk van manlief. Hij moest zijn eerste week weer inleveren; omstandigheden op het werk. Deze week werd het dus een gewone volle week werken en een verhuizing van schoonmoeder. Ze is vorige week verhuisd naar een kleinere aanleunwoning. Op je 83e heb je wel wat hulp nodig van je kinderen. Het heeft wel wat moeite en tranen gekost, maar ze geeft nu aan dat het nieuwe plekje inmiddels aanvoelt als een warme jas. Dat geeft wel een goed gevoel. 

 

Vrijdag was het onze dag. Allebei zijn we gewoon aan ons werk gegaan. Wat is het dan een leuke verrassing als je thuiskomt van je werk en je ziet dit moois op tafel staan.

 

Cadeautjes van familie. Extra leuk omdat ik dit helemaal niet had verwacht! Gaf me echt een feestelijk gevoel. 

Vandaag hadden we de eerste visite om het toch een beetje te vieren samen. Morgen komen weer andere kinderen. We hadden felicitaties via de social media kanalen. Zo alles bij elkaar toch een beetje een feestje. 

Volgende week gaat het vieren nog even door en gaan we er een midweekje tussenuit naar Kamperland in Zeeland. We hebben een comforthuisje gehuurd met sauna in huis. Extra verwennerij, nu er op het park en in het land nog niets open is. Nou ja, niets... De natuur is altijd open. 

Strand, zee. Wij vermaken ons wel. Een thermoskan mee voor koffie onderweg. Die Corona lockdown maakt van iedereen haast vanzelf consuminderaars.

Achteraf gezien wel fijn dat we vorige week geen vrij konden krijgen, het was maar wat koud en vervelend weer iedere dag. Geen weer voor fietstochtjes door bos en hei.

Komende week zijn de weersvooruitzichten veel gunstiger en warmer!

En de ingeleverde vorige week gaan we later in de zomer alsnog vieren.

Bomenknuffelaar gemaakt.

Sommige mensen krijgen al de kriebels bij het woord bomenknuffelaar. Zeker beide mannen bij mij in huis. Krijgen beelden van oudere mannen die tegen bomen staan te praten, of popten er herinneringen op dat ze als schoolopdracht een boom moesten omarmen. 

De bomenknuffelaar die ik gemaakt heb heeft niets van dit alles. Die is gewoon. Gewoon geinig.

Een beetje wildbreien in het klein.

Weet je nog dat ik je eerder een foto liet zien en je liet raden wat het zou worden? Een hoop lezers zaten al dicht in de buurt; dachten dat het wanten of handschoenen zouden worden. Die handjes had ik nodig voor mijn bomenkuffelaar. Dit is 'm geworden...

Ik heb 'm aan de boom voor mijn huis gemaakt. 

Hij trekt wel bekijks. 

Die boom staat niet in mijn tuin maar gewoon in het openbaar plantsoen. Ben benieuwd hoe lang het blijft zitten. Ik heb 'm vastgezet met hele korte schroefjes die niet verder de boom ingaan dan de stam, ik wil de boom ook niet beschadigen.  (En geen prent oplopen wegens beschadiging openbaar groen.)

 

Beschrijving hoe jij ook een bomenknuffelaar kunt maken;

Mocht je een compleet haak- en breipatroon hiervan willen dan moet ik je teleurstellen; heb ik niet. Ik zag ergens een plaatje en die heb ik naar eigen inzicht nagemaakt.

Wel kan ik je vertellen hoe ik hem gemaakt heb. 

Het is heel eenvoudig te maken!

Ik heb mijn hand op een vel papier gelegd, die omgetrokken met een potlood. Die hand heb ik 2x na-gehaakt.

Aan een pols heb ik steken opgenomen om een boordje te breien van 1 recht, 1 averecht. Na het boordje heb ik enkel toeren een paar steken gemeerderd en ben ik gewoon ribbels gaan breien. Na een stuk breien ben ik weer gaan minderen aan de zijkanten en heb ik weer eenzelfde boordje gebreid. Afkanten. Dit aan het polsje van de andere hand vastnaaien. Knuffelaar om de boom draperen en vastzetten met korte schroefjes aan de vingertoppen. Veel plezier ermee!

 

Laat je 'm zien als je 'm ook ergens hebt opgehangen?

Stemmen en stemrecht. Stemrecht onder curatele, hoe zit het?

 

Midden maart mag iedereen in Nederland weer stemmen. Per post als je 70+ bent. Op 15 en 16 maart als je een zwakkere gezondheid hebt en anders op 17 maart. Woon je ergens anders in de wereld als Nederlander, dan moet je wel wat regelen, maar mag je ook stemmen. Zo kreeg ik vandaag de volmacht voor mijn dochter die nu in Ethiopië woont. Ze heeft me al geappt op wie ik namen s haar moet stemmen.

Tijdens het uitdelen van de stembiljetten op mijn werk kwamen er de vraag in mij op wanneer iemand niet (meer) mag stemmen. 

In Nederland is het stemrecht een groot goed. Misschien wel in heel Europa, maar zover heb ik het niet opgezocht. 

De vraag over het stemrecht kwam in mij op omdat ik met ouderen werk met dementie. Ook bewoners die zó geraakt zijn door dementie dat ze niet meer kunnen spreken, niets en niemand meer herkennen en niets meer begrijpen, kregen een stembiljet. Ze mogen stemmen, maar weten niets. Letterlijk niets. Hun dagelijks leven leven ze vanuit hun gevoel en emoties. 

Voordat ik er van alles van ga vinden  ben ik eerst op zoek gegaan bij de Rijksoverheid.nl. Hoe staat het daar? Iedere volwassen Nederlander mag stemmen, tenzij hij uit het kiesrecht is ontzet. Wanneer wordt je daar uitgezet dan? Niet zomaar. 

Volgens de kiesraad:  Bij de grondwetsherziening van 1983 heeft de wetgever een criterium geformuleerd voor de aanwijzing van delicten die in aanmerking komen voor uitsluiting: er moet sprake zijn van een ernstige aantasting van de grondslagen van het Nederlandse staatsbestel. 

Het mag duidelijk zijn dat hiervan niet snel sprake is.

 

Dus niet mogen stemmen is heel zeldzaam.  Nu is het gebruik dat er iemand gevolmachtigd wordt om namens betrokkene te stemmen. We gaan er allemaal van uit dat die gevolmachtigde helemaal in lijn zal stemmen met de stemmer. 

Als iemand door dementie onder curatele staat weten familieleden wel aardig in welke lijn de persoon had willen stemmen. 

Er zijn ook kinderen geboren met een zeer ernstige verstandelijke handicap die meerderjarig worden. Zij krijgen dan toch volledig stemrecht, ook als zij onder curatele blijven staan. Zij zijn zijn handelingsonbekwaam verklaard, net als ouderen met vergevorderde dementie.  

Curatele is voor mensen die hun financiële en persoonlijke zaken niet zelf kunnen regelen en voor wie beschermingsbewind en/of mentorschap niet volstaat. Een curator beslist over geld, verzorging, verpleging, behandeling of begeleiding van de betrokkene.

Hier en daar heb ik eens een balletje opgegooid en eens rondgevraagd over het stemrecht voor hen die het echt niet (meer) kunnen. Gemiddeld genomen waren de reacties dat mensen die onder curatele staan eigenlijk niet konden stemmen. Of ouderen die wegens dementie opgenomen zijn in een verpleeghuis. Dus niet gelijk voor iederéén die in een verpleeghuis wordt opgenomen. Soms word je opgenomen wegens zware lichamelijke zorgvragen, maar is je koppie wel helder. Dan moet alles op alles gezet worden om hem  de mogelijkheid te bieden om te stemmen. En dat wordt ook gedaan. 

Als hun stemrecht zou vervallen, wie komt er dan op voor hen die geen stemrecht meer hebben? Zelf denk ik dat zij niet echt verliezen door het verlies van hun stemrecht. 

Toch? 

Of toch wel? 

Een curator is meestal wel iemand die dicht bij de betrokkene staat en zo kán stemmen in de kleur van betrokkene. Al is soms ook een notaris een curator.

Maar ja, kinderen kiezen soms zo heel anders dan hun ouders, en ouderen zijn ook niet levenslang gehouden aan 1 partij. In de loop der jaren kan het ook zijn dat hun visie verandert. En weten naasten dit altijd feilloos? 

Weet je hoe je politieke partij hierover denkt? Dit is geen onderwerp wat je in de verkiezingsprogramma's terug zult vinden. Ik heb zelf geen idee hoe mijn politieke partij hierover denkt. Ik denk dat het wel heel gevoelig ligt om hierover te beginnen in de politiek.

 

Hoe denk jij hierover?  Ik gooi hier eens heel voorzichtig een balletje over op en kijk wat er los komt.

 

 

Rijstrestje voor de vogels.

Zoonlief kookt af en toe ook. Hij heeft een voorliefde voor Italiaans of Aziatisch koken. Hiervoor koopt hij dan voor mij onbekende sausjes en producten. Vaak blijft er dan een klein beetje van over en dit blijft dan in de kast of koelkast achter. Zo stond er al een tijdje een zakje met pandanrijst. Ik ga dat echt niet gebruiken! Ik vind het stinken. Het stond er al heel lang, te lang. Als het heel erg lang staat weet ik dat hij het niet weer pakt om er iets mee te doen. Dan geef ik er maar een andere bestemming aan;

Vanmiddag heb ik het in een pannetjes gedaan en er kokend water op gegoten. Daarna heb ik het in een kookzak gedaan. 

Dit is een dikke fleece zak waarin ik de pan zet om verder te garen, zonder koken. Gasvrij dus! Die kookzak gebruik ik wel vaker. HIer lees je ook over de Kookzak  

Voor gasbesparend koken.  

Omdat het er nu niet zo heel veel toe deed of ik een mooie droge korrel had of plakkerig, heb ik het gewoon een uurtje op het aanrecht laten staan. Daarna hoefde ik het alleen maar even los te roeren en in het voederhuisje te strooien. De vogels zijn me dankbaar. Vinden de Pandanrijst wel lekker. 

(Gelukkig maar, nu heb ik weer een gerust geweten, niks zomaar weggegooid ;-)

Alle ruimte, maar soms zijn we net als kippen.

Gisteren hebben we langs het Wolderwijd gewandeld. De laatste schaats- en winterdag.

Een heerlijke wandeling van ruim 1,5 uur. Nog even genieten van het ijs en de sneeuw. Nee, zelf heb ik niet geschaatst. Als kind heb ik het nooit goed geleerd, en later durfde ik het niet echt meer. Nee, ik pas wel op de tassen. Naar de natuur en de schaatsers kijken vind ik al leuk genoeg.

Aan het Wolderwijd heb je voor de bewoners verschillende kleine strandjes. Afwisselend een stukje strand, dan een stukje riet en dan weer strand. Na een jaar met Corona zou je denken dat afstand houden wel zo'n beetje ingeburgerd was en nu wel op de automatische piloot gebeurt. Nou echt niet! Door het ijs is de (schaats-)koorts uitgebroken en staat het denken over Corona-preventie op een laag pitje.

Bij het eerste strandje zag het er zó uit;

Geen schaatser te bekennen. Ook niemand die er op de tassen past. Heerlijk rustig!

Daarna kwamen we bij het volgende strandje;

En weer 100 meter verderop was het derde strandje;

Snap je wat ik bedoel? Toch niet voor te stellen; Bij de één veel te druk en verderop uitgestorven. En de Harderwijkers weten echt wel van het bestaan van de meerdere strandjes. Er is dus wel ruimte.

Ik heb eens kippenschuren gezien waarin kippen echt wel voldoende ruimte hebben om rond te scharrelen. En wat denk je, alle kippen kruipen bij elkaar. 2/3 van het terrein werd niet gebruikt. Daar gaan ze dan 'n andere keer weer naar toe. Daar lijken wij mensen soms wel wat op.

Ik denk dat wij toch gewoon een volgzaam kuddevolkje zijn. Wij sluiten gewoon aan waar er al zijn. Net als bij de kassa in de supermarkt. Sluiten we soms aan bij een langere rij. Of schuiven aan bij een vol terras, terwijl het ernaast gelegen terras alle ruimte heeft. 

Met die Corona nog steeds dichtbij moet dat soms toch net een beetje anders. 

Er zijn al heel wat Harderwijkers die op hun Facebook zelfgemaakte foto's hebben geplaatst van de IJsvogeltjes die hier wonen. Dat is mij nog niet gelukt. Ben er ook nog niet aan toe gekomen. 

Zondag heb ik het vogeltje wel op afstand gezien. Maar dit vogeltje moet je niet willen spotten op een drukke zondagmiddag, want dan krijg je dit effect;

Het vogeltje is vandaag gespot in het riet. Dat groepje mensen dicht bij het riet hebben allemaal de camera in de aanslag om het vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. Als IJsvogeltje maak je dan wel dat je wegkomt! Vanuit het riet, onder de brug door vliegen en wegwezen!

Met deze plotseling ongewone kou zijn er veel bijzondere vogeltjes te zien; Putters, Koperwieken, en mijn collega had enkele exemplaren van de Keep in haar achtertuin. Prachtig toch! In deze Coronatijd hebben veel meer mensen de pracht van de natuur dichtbij ontdekt. Genieten!

Weer een haakwerkje af!

Er is weer een haakwerkje af!

Nou heb ik deze niet helemáál zelf gemaakt. Een vriendin  was er al mee begonnen maar kon niet goed tegen de gebruikte wol. Acryl met een zilverdraadje erin. Dus mocht ik 'm afmaken en aan iemand geven of gebruiken op de afdelingen. De omslagdoek is bij een oudere dame terechtgekomen die er heel blij mee is. 

 

Het is soms erg prettig om als een bewoner het koud heeft haar gewoon even een omslagdoek om te doen. Veel prettiger als het gehannes met een vest waar je moet hannesen en wurmen om de armen in de mouwen te krijgen. Helemaal als de dame in een rolstoel zit. Als ze er aan toe komt nog een paar omslagdoeken te haken. Zij vindt het leuk om ze te maken en zo heeft haar werk een goede bestemming.

Ik had van haar al eerder een hele partij bollen wol en andere spullen gekregen om voor mijn werk of voor mezelf te gebruiken, of om aan anderen door te geven. Zij ruimde het op. 

Veel wol ligt nu op de afdelingen waar bewoners lapjes van breien om er dekentjes van te haken. Bewoners wisten mij te vertellen dat hiervan dekentjes werden gemaakt die ze aan de moeders meegeven die zelf helemaal niks hebben voor dat babytje. Dáár wilden ze wel voor breien. Nu zoek ik nog iemand die deze lapjes aan elkaar kan en wil haken of naaien. De dame die het eerst deed kan dit niet meer. Dus als je wilt helpen dan hoor ik het graag.

 

Thuis ben ik inmiddels met een ander projectje begonnen.

Enig idee wat dit gaat worden?

Vertel ik nu nog niet. Dit wordt een combinatie van haken en breien. Hier heb ik geen patroon van, ik doe dit naar eigen inzicht vanaf een plaatje en een zelf getekend voorbeeld.

Ik laat het je wel zien zo gauw het af is.