Midweekje er op uit!

Manlief en ik zijn er een midweekje op uit geweest. We hadden een heel landelijk huisje gehuurd in Brabant.

Echt een heel leuk huisje met een rieten dak, voor je gevoel midden in het bos. Ze stonden natuurlijk gewoon in een vakantiepark, maar het was zo opgezet dat het hier leek of er maar een paar in het bos stonden. 

Zeg nou zelf, een paleisje toch! Helemaal voor ons twee. 

De douche was er luxer dan thuis, met een Sun shower systeem. Douchen en een zonnebank nemen tegelijkertijd. Of als je wilt met infrarood verwarming voor je spieren. Die wil ik ook wel voor thuis!
Ik zou het wel een goede marketing vinden om die bewust in de vantiehuisjes te plaatsen om met dit aanbod nieuwe vraag te creëren. Met elke groep nieuwe gasten zijn er weer anderen die kennismaken met dit apparaat. En dit later thuis misschien ook wel willen hebben. (na even struinen op internet bleek dit helaas toch te prijzig voor ons.)

We zijn in Herpen geweest. Dat ligt dicht bij Oss. Daar zijn we een keertje op de fiets naar toe gegaan, maar daar waren we na een Osse-bol snel weer weg. Wat een troosteloze lege winkelstraten. Misschien dat het nu extra erg was door de schrikbarende berichten die avond ervoor over Corona en mondkapjesverzoek?

De omgeving bood veel ander moois.Waar je ook geen mondkapje voor nodig hebt.

 Tijdens een fietstocht door Ravesteijn.

Tijdens een andere fietstocht moesten we even afstappen voor de wilde paarden. Deden we graag! Wat was dát genieten, gewoon stil blijven staan en in alle rust wachten tot de paarden voorbij sjokten.

 Naast het vakantiepark stond een uitkijktoren. Na een leuke klim kijk je zó naar de omliggende dorpen.

Twee vrienden kwamen onverwachts langs en hebben we met hen de toren opnieuw beklommen. Ze kwamen voor een bakkie koffie als tussenstop op hun terugreis naar huis, en zijn gezellig blijven eten en slapen.Leuk hoor, beiden bekijken wat je nog te eten in het huisje of de auto hebt en dat delen met elkaar. Zo samen kwamen we precies goed uit.

Zo heb je een beetje een idee van onze korte vakantie. Manlief kon geen 2 weken verlof krijgen. Ik heb nog wel een weekje. Een weekje om maar eens te gaan opruimen in huis. In zo'n vakantiehuisje ontdek je weer met hoe weinig spullen je toe kunt.

Mee met de Zero Waste wandeling.

Op 12 september waren er in het hele land Zero Waste wandelingen in verschillende steden.  Op de oorspronkelijk geplande dag kon ik niet mee omdat ik moest werken. Die in onze stad was uitgesteld wegens thuisisolatie. Gisteren was het alsnog en kon ik wel mee. Wat is nou weer een Zero Waste wandeling?

Dan ga je in je eigen woonplaats op sjouw naar winkels waar ze niet gek opkijken als je je eigen bakje of tasje meeneemt om ter plekke te vullen. Hiermee verminder je de afvalberg. Al wandelend met de anderen wissel je dan tips en ervaringen uit om bewust met je boodschappen om te gaan.

Vandaag ontdekte ik dat er zelfs al stickers zijn die winkeliers dan op hun raam of deur kunnen plakken. Deze;

Dat is vast de eerste winst van vandaag. Die kende ik nog niet. Nu met Corona zijn er winkeliers die er een briefje overheen hebben geplakt dat ze het nu tijdelijk niet meer mogelijk maken. Bijvoorbeeld de notenkraam van de markt. Dat begrijp ik wel. Je appels en prei kan best mee in een linnen tasje. Broccoli blijkt moeilijk verkrijgbaar zonder plastic.

Er komen steeds meer stromingen en groepen die wat bewuster met het milieu om willen gaan. Ieder vanuit zijn eigen invalshoek; Ooit begonnen pioniers met de vrekkenkrant, dit is nu het blad Genoeg. We hebben genoeg en er is genoeg. Ook heb je Fairtrade, Zij hebben het accent op eerlijke lonen voor de werkers in ontwikkelingsgebieden.  En gisteren was er dus die wandeling van Zerowaste. Zij richten zich op het verminderen van de afvalberg. Dat kun je ook doen door bewuster je boodschappen te doen. Terugkeer naar het zeepblokje in plaats van al die plastic flessen douchegel en handzeep, tegenwoordig ook verkrijgbaar voor je shampoo. Of je mayonaise, koop je die in een glazen pot of plastic knijpfles?
Geen driedubbel verpakte onderwegkoeken, geen verpakte groenten, producten te kopen met minder of geen plastic verpakkingen.

Je afvalberg verminderen kun je doen vanuit ecologische motieven, bescherming van het milieu. Je kunt het ook doen vanuit economische motieven,  Om kosten te besparen. Dat klinkt dan al heel wat minder geitenwollensokkenmieperig toch? Tja, er blijven nou eenmaal mensen die heel erg allergisch reageren op dit gevoel. Dan ga je voor een andere insteek. Steeds meer gemeenten stappen volgend jaar over op betalen per keer legen van je grijze container.  Wil je op een legale manier goedkoper uit zijn met je afval dan moet je die gaan minderen. Je kunt al wel vast anticiperen op de plannen van volgend jaar; Nu alvast je schuur en zolder opruimen. 😉

Als doorgewinterd consuminderaar heb ik toch zelf ook nog weer tips opgedaan. Voor de broodjes hergebruikte ik al die doorzichtige zakjes die je in iedere supermarkt kunt kopen. Ik heb er altijd wel een paar in een plastic zakje in de fietstas, dan vergeet ik ze ook niet mee te nemen als ik broodjes ga halen. Ik had altijd wel zoiets dat ik niet de groente en broodjes in dezelfde zakjes wil doen, maar een alternatief had ik nog niet echt. Iemand hergebruikte gewoon haar papieren groentezak. Zó simpel kan het zijn. En niemand die het ziet, dus als je met je bakje naar de winkel een stap te ver vind gaan (lees te veel lijken op geitenwollensokkenmiepjes) dan kun je die papieren zak hergebruiken. 

Na de markt, bezochten we nog enkele winkeltjes in de stad en de molen. We zijn zelfs bovenin geweest. (Met mondkapje).  In het winkeltje even wat meel ingeslagen voor brood bakken. En Harderwijker Dennenkoeken. Ik had er nog nooit van gehoord. Na mijn vakantie de oud-Harderwijkers er maar eens naar vragen. Ze zijn erg lekker.

's Middags thuis had manlief de druiven al geplukt en in het water gezet. Die konden verwerkt worden tot sap en gelei. 

De laatste pruimen zijn verwerkt tot pruimenjam met kaneel. Erg lekker! De prei die ik van de markt had meegenomen heb ik gelijk maar kleingesneden, gewassen en ingevroren. Die doe ik altijd in zo'n diepvrieszakje met zo'n zipper-sluitinkje. Dan kan ik later net zoveel prei pakken als ik wil. Die anderhalve zak prei op de foto is van maar 2 stuks prei.

Voor eigen gebruik heb ik altijd een stukje schilderstape als etiketje. Werkt gemakkelijk. Ga ik een potje weggeven dan komt er een ander etiketje op.

Zo al met al was het een prettig dagje. 's Avonds zit je dan met een goed gevoel op de bank.

Waar heb jij die leuke jurkjes toch vandaan?

Waar heb jij die leuke jurkjes toch vandaan? 
Dat is me nu zo vaak gevraagd dat ik de link hier maar even met je deel;
Hier dus

Nu hangen ze op mijn kastdeur natuurlijk niet zo mooi te zijn als wanneer ik ze draag. maar dan heb je een beetje een idee. Al hebben ze véél meer dan gebloemde jurkjes.
Ik ben heel blij dat deze modellen weer te koop zijn.

Nauw sluitend boven de gordel en met een ruim vallende rok in een beetje een A lijn. Lekker wijd vallend van onderen. Dit model staat mij het beste. Afgelopen jaren was het met jurken en broeken soms een straf corvee om te gaan winkelen. Jurken die mij pasten in de heupmaat waren van boven weer zo wijd dat ik er niet bepaald elegant uit zag. En met een jurkje aan wil je dat juist wel toch?
Met broeken was het misschien nog wel een graatje erger. Had ik een maat nodig voor de beenwijdte, dan kon er nog wel een tennisbal bij achter mijn rug en taille. Vorige week liep ik tegen een model aan in een winkel. Smalle taille en brede benen. Even gepast en zat gelijk als gegoten. En je moet weten dat ik als ik echt een neiuwe broek nodig heb er soms wel 10 moest passen om er 1 te vinden. En als die broek ook nog eens leuk is afgeprijsd, dan ben ik natuurlijk helemaal in mijn nopjes!

Bij die winkel waar ik je net over vertelde is steeds opruiming. Merkkleding met laatste exemplaren. Ik hoor wel wat je er van vindt.

Het is nu overal opruiming qua kleding.
Heb jij al iets leuks gekocht?

Zo iets simpels als bloemen plukken kan zo heel bijzonder zijn.

Gisteren heb ik bloemen geplukt. Samen met iemand anders.
Bij ons in de stad heeft de gemeente op sommige locaties bloemen ingezaaid als korenbloemen, klaprozen, witte en gele die ik niet bij naam ken. Een van die plekken is vlak bij het verzorgingshuis waar ik werk. Onderweg kom ik ze tegen en mag ik er al van genieten.

Ik heb geen idee of we zo af en toe een bosje mogen plukken, maar ik doe het wel. En ik blijf het ook doen.

Ik heb al eens samen met een bewoonster korenbloemen mogen plukken. Mw  zag korenbloemen op mijn t shirt en gaf aan dat ze korenbloemen zo mooi vond. Gelukkig stonden die op dat moment net in bloei, dus zijn we de eerstvolgende dag naar de bloemen toe gegaan. Wat is het mooi om mw dan even in het zonnetje te zetten en wel zó dat ze mij kan zien plukken. Elke bloem die ik pluk geef ik aan haar en wordt met heel veel liefde en zorg aangepakt. Terug op de afdeling gaan we de bloemen aan haar tafeltje in het water zetten. Er zijn er zoveel dat we meerdere vaasjes kunnen vullen. Zo kunnen anderen er ook van genieten die wat verder weg zitten. Door Corona zitten bewoners nu verder van elkaar af, verdeeld over verschillende tafels.

Gisteren heb ik iemand van een andere afdeling mee naar buiten en naar deze bloemen kunnen nemen. Een vrouw die nu wat lijkt te somberen op haar kamer. Ze komt nog maar weinig uit haar ligstoel. Ik ken mw van haar verhalen over het ommetje met haar herdershond. Ook 's avonds laat. Ze was nooit bang, want ze had haar hond bij zich. Mw leeft helemaal op als ze bij dieren of natuur is. Zo ook gisteren. Mw geeft nu veel pijnen aan op verschillende plekken. Toen ik op haar kamer kwam verwachtte ik niet dat ze maar enig animo zou hebben om mee te gaan. Ik stelde voor om even naar buiten te gaan en gelijk ging haar deken opzij om mee te gaan. Al in de lift kikkerde mw steeds meer op.
Buiten benoemden we beiden wat we zagen onderweg; gele bloemetjes, volle hortentia's...
Bij het plukveldje zette ik ook deze dame in het zonnetje en wel zo dat ze me kon zien plukken. Zelf plukken lukte niet. Elke bloem werd gekoesterd, geroken en zorgvuldig geschikt. Mw gaat helemaal op in haar bos bloemen.

Weer terug op de afdeling gaan we in de huiskamer zitten op een plaats waar anderen mee kunnen kijken naar het schikken in de vaas. Dit doen we met zorg een aandacht. Een vaas voor haar eigen kamer en een voor in de huiskamertafel waar ze nu aan zit. Mw blijft nu ook gelijk aan deze tafel zitten en het komt niet in haar op om weer terug te willen naar haar eigen kamer.
Ik heb mw niet over pijn gehoord.

Dit zijn zo enkele van de momenten dat ik dankbaar ben dat ik dit werk mag doen. Wat kost dit nu daadwerkelijk in tijd? Het is zó kostbaar voor deze dames.
Om dit bij hen te zien doet mij ook goed.
(Naast dat het kleine meisje ook in mijzelf boven komt tijdens het plukken.)

Pasen

Pasen 2020.

Dat hadden we ons toch heel anders voorgesteld toen we elkaar gelukkig nieuwjaar wensten op 1 januari.

En toch is Pasen in zijn essentie, zijn betekenis, niets veranderd.

(Plaatje is me toegestuurd, weet niet of hier copyright op zit)

De manier waarop wij en wereldwijd  het dit jaar vieren wel.

Niet even echt bij pa langs, of bij schoonmoeder. Alleen maar contact via telefoontjes, bloemetjes via de bloemist, of kaartjes sturen.

Zodra het weer warmer wordt willen we dat toch anders aanpakken. Schoonmoeder woont op begane grond, dus dan nemen we kuipstoeltjes mee en een thermoskan koffie en gaan we in het gras zitten. Schoonmoeder blijft op haar balkonnetje. Die is op begane grond, dus kunnen we elkaar toch in de ogen kijken.

Met m'n pa is het een ander verhaal, die woont in zijn flat op de 1e etage. Het is een regulier flatgebouw, dus niet speciaal voor ouderen. Wie lopen er allemaal in en uit?

Dan maar ergens afspreken bij een bankje in de buurt of zo. Bij hem op bezoek lijkt mij niet slim. In oktober hoopt hij 80 te worden, is een risicogroep. (Wij zelf ook) Al is het natuurlijk wel zo dat ik mede door mijn werk nu ook bijna nergens meer kom, dus het risico dat ik hem besmet lijkt me niet zo heel groot. Maar ik ga hiervoor wel naar een flatgebouw in een andere plaats. Ik ga ook dan ook echt zijn huis in.

Als ik het zo opschrijf lijkt het zo overdreven...Maar we zullen elkaar maar besmetten...Of daarna de ouderen op mijn werk...Je kunt elkaar toch in gevaar brengen. Wat is wijsheid?

Vanmorgen, 1e Paasdag, heb ik met de collega's van welzijn gewerkt  op de afdelingen in het zorgcentrum . Een Paasontbijtje gebracht. Tafels gedekt. Met mooie placemats en bijbehorende servetten, Veluws pikhaantje, (zoet broodje), verse bolletjes, sapje, gekookt eitje, boekje voor de Paasuitzending.

Een actieve creatieve vrijwilligster heeft mandjes gehaakt voor alle 80 bewoners! Een mandje voor het gekookte eitje. Zó lief!

Echt met zorg en aandacht gemaakt. Dank je wel E! Jammer dat je het zelf niet kon zien, maar je eiermandjes zijn met heel veel enthousiasme ontvangen!

(Even om te voorkomen dat we hierop reacties krijgen, we hadden de mandjes ruim van tevoren al in huis, dus eventuele virussen op de mandjes hadden alle tijd om dood te gaan in de plastic tas ;-)  )

Bij één van de afdelingen voor mensen met dementie ben ik wat langer gebleven om te helpen bij het delen en kleinsnijden van de broodjes, en een broodje met de bewoners mee te eten met een bakje koffie. Ik vond het dan ook heel jammer om te merken dat de verzorgenden dan toch met elkaar in een andere ruimte gaan zitten om hun broodje en eitje op te gaan eten. Ik heb wel  gezegd dat ik dat ongezellig vond, maar ja, ik kan in een ander team niet zomaar mijn idee doordrukken. Zeker als je met een groep kleinschalig wonen werkt, zou ik toch verwachten dat de verzorgenden er dan bij aanschuiven. Jammer, ze missen een grandioze contactkans. Zij niet alleen, ook de bewoners.

Later, toen ik deze bewoners vertelde dat ik naar huis ging en volgende week weer terug zou komen zei 1 bewoner dat hij er dan waarschijnlijk niet zou zijn. Op mijn "hoezo dan" gaf hij aan dan misschien in Amerika te zijn. Hij gaat er evangeliseren.

Hier hebben we even over doorgepraat. Wat mooi dat je dan je werkdag kunt afsluiten door hem Veel Zegen te wensen en je dan een bijzondere verbinding hebt.

Nu ontspannen in het weekend, morgen weer aan het werk op de afdeling.

We hebben genoten van een heerlijk zonnige en rustig weekend.

Afgelopen donderdag hebben we de achtertuin een grote beurt gegeven met de hogedrukspuit. Alles ziet er nu weer als nieuw uit. We hebben wel eer van ons werk, maar t was toch heel vermoeiend.

We zijn er de hele dag druk mee geweest.

groot effect!

Op zaterdag en zondag hebben we rustig aan gedaan, zoals ons lijf van ons vroeg. Tja, zo'n dag sjouwen en  klussen in de tuin ga je toch voelen.

Na het opzetten van het tuinstel zoveel mogelijk in de zon zitten lezen. En 's avonds lekker zitten haken. Ik ben met twee spreien van granny's squares bezig voor in de logeerkamer. Een lekker ontspannend werkje.

Op de foto zie je een stukje.

Dit gaat een sprei van granny's squares worden

Ontspanning.

We merken dat we dat echt wel wat meer nodig hebben nu. Er is niets meer gewoon. En gewoontedieren als wij allemaal zijn, is het vermoeiender als het niet gewoon is. En als we net ergens een beetje aan gewend zijn, moet het ineens weer anders.

Daarnaast doen de vele coronaberichten ook een aanslag op onze rust. De hele dag door komen er gewild en ongewild berichten binnen. We kunnen het een beetje proberen te beperken door naast de social distance van 1,5 meter buiten, ook een afstand te houden van social media. Beperking van Facebook, beperking van het lezen van de nieuwsapps en minder radio. Ik merk dat dit wel werkt. Niet om als een struisvogel mijn hoofd in het zand te steken, maar het biedt wel rust in mijn hoofd. En wat baadt het mij als ik alle details en speculaties lees en probeer te begrijpen.

Rustig bijgetankt, om morgen weer fit te zijn.

Want hoe tref ik het morgen aan als ik weer op één van de twee afdelingen kom waar ik nog wel mag komen? Mag ik nog naar beide afdelingen, of is er intussen 1 op slot gegaan?

Is het nog net zo als ik het heb achtergelaten?  Is het er nog relatief rustig? Of is het intussen al weer helemaal anders?

Voor mij is het  zowiezo als een volledig nieuwe baan binnenshuis.

Daarnaast speelt er natuurlijk veel meer mee. Het huis zit nu 2 weken op slot. Min of meer hebben we toch wel de angst om de ziekte onbedoeld mee naar binnen te nemen ondanks alle maatregelen. Of de angst om zelf besmet raken. Of de angst dat iemand van thuis ziek wordt. De één heeft hier allemaal meer moeite mee dan de ander. Dat is per persoon en per situatie natuurlijk verschillend. De één uit het ook meer dan de ander. Ik merk dat ik dat niet zo uit.

's Maandags 's morgens hebben we eerst samen een update. Hoe zitten we erbij? Hoe was het weekend op het werk en  thuis? Hoe gaan we om met de situatie zoals deze nu is?

Op de afdelingen was het vorige week nog relatief rustig. Op de afdelingen beschermd wonen. Bij enkele bewoners verzorgd wonen is het gemis van familie en dierbaren soms letterlijk in hun gezichten te zien. Dat doet pijn. Vorige week ben ik een keer de achterdeur uit gegaan. Het deed me te veel pijn om de bewoners binnen te laten blijven, ze voor de deur te laten staan terwijl ik wel naar buiten loop. Zoiets komt dan 's nachts toch terug.

Bij beschermd wonen is dat toch wat anders. Zal het gemis en de pijn meer bij de familie zijn. Hoe gaat echt het met moeder of vader? Zal hij of zij mij nog herkennen als we elkaar weer zien? Eet ze nog wel goed? Is ze wel ontspannen? Slaapt ze goed? Gelukkig kan de 1e contactpersoon mee kijken in de rapportage, dus bij ons over de schouder mee kijken. Ook probeer ik nu zoveel mogelijk de foto's naar de 1e contactpersoon te sturen.

Veel bewoners leven meer bij de dag, bij het moment. Het gemis zal er zeker ook zijn, maar is dochter nou drie dagen of twee weken niet geweest?  Het is bij deze groep zeker nu belangrijk om het nu aangenaam te maken. Afleiding te bieden die meestal op andere manieren geboden wordt. Ik merk ook doordat er minder aanloop is op de afdelingen van medewerkers, familieleden en vrijwilligers, dat er een bepaalde rust ontstaat. Er is nu niet de onrust van mee willen omdat de buurvrouw wel naar beneden gaat. Of de onrust omdat een ander bezoek krijgt, krijg ik dan ook bezoek? Waar blijft mijn bezoek dan? Nu is er meer rust. Voor de één is dit goed, voor een ander weer minder en leidt het tot meer slapen aan tafel.

Activiteiten worden nu op de afdelingen aangeboden.

Dat biedt voor veel bewoners ook weer andere perspectieven. Zo gebeurt het dat een bewoner aanvankelijk niet gelijk mee wil doen, maar na 5 minuten toch spontaan zèlf aanschuift. Dat vind ik dan wel weer mooi.

Blijf thuis is het devies. In je tuin wordt het steeds mooier!

Buiten lijkt de wereld wel stil te staan. En op een andere manier ook weer helemaal niet. Op straat is het stil.
We moeten afstand houden van elkaar. Letterlijk.
Niet meer er op uit om te winkelen, uit eten, naar de kerk te gaan, musea en attractieparken zijn dicht.
Maar dat is geen nieuws, dat weten we al een tijdje. Het ongewone begint al steeds gewoner te worden.
Toch is het ook goed om te blijven kijken naar het bijzondere van het gewone dat gewoon door gaat. En om in de gedachte van de tijd te blijven, je hoeft niet ver weg. Gewoon in je eigen tuin.

In mijn eigen tuin heb ik vanmiddag de volgende foto's gemaakt.

Prunus

Bosanemoontjes

Perenbloesem

 

Witte Hyacinthen

Roep je nou dat ik dan wel leuk foto's kan maken omdat ik wel een tuin heb en jij niet? Dan heb ik ook een vensterbankfoto voor je. Ik heb de stronk van de bleekselderij op water gezet en het loopt al weer uit! Gratis nieuwe bleekselderij!

Ik hou je op de hoogte hoe het verder groeit.

Krans maken, met een doelgroep.

Vanmiddag hebben we op mijn werk een krans gemaakt. Op mijn werk, dat is een dagbegeleidingsgroep voor ouderen met geheugenproblemen. Het resultaat is heel leuk geworden. Kleurrijk en eenvoudig te maken. Ik weet zeker dat deze krans ook eenvoudig te maken is bij andere doelgroepen, of gewoon voor jezelf.

Met de activiteiten op mijn werk vind ik het altijd belangrijk dat de deelnemers altijd actief meewerken. Soms is het alleen de beléving van meewerken, maar dat is al voldoende. Maar men moet wel het gevoel hebben iets zinnigs gedaan te hebben. Als mensen alleen hebben gekeken, zeggen ze dit toch vaak na afloop en is hun voldoening veel kleiner. Het is dus de kunst hen het gevoel te geven dat ook zij een zinnige bijdrage hebben geleverd.

Dan kan er na een uurtje zomaar deze krans gemaakt zijn;

Het mooie is dat het allemaal niet netjes geknipt hoeft te worden. Liever niet zelfs, bloemen en blaadjes zijn nooit strak in het gelid.

-Teken wat blaadjes op vilt in verschillende kleuren groen. Laat deze uitknippen. Hoeft niet netjes. Doe een dotje montagekit op een puntje op de kant waar je ook de pennenstrepen van het tekenen ziet en druk deze vast op de krans. Daarna zie je de pennenstrepen niet meer, die zitten aan de onderkant.
-Pak een CD uit de kast en gebruik deze om de cirkels op verschillende kleuren vilt te laten tekenen. Laat deze uitknippen.
-Vanmiddag had ik geen deelnemers die de volgende handeling uit konden voeren, dus dat deden de vrijwilligers en ik dit wel zelf; vanuit de buitenrand een rand van 1,5 - 2 cm breed spiraalsgewijs naar het middelpunt knippen.
-Het middelpunt vastpakken en de rand aan 1 kant strak om de kern heen draaien. Het laatst puntje vastlijmen met 'n dot montagekit. Hier kan altijd geholpen worden op elk niveau. Dit gelijk vastdrukken op de krans.
- Op de onderkant van de roosjes ook een dot montagelijm drukken en deze ook op de krans drukken. Montagelijm is hier ideaal voor, het drupt niet en lijmt t goed en in 1x vast.
- Bind een lintje om de krans of laat dit doen  en laat je vertellen waar de krans moet hangen.

Mijn uitleg van hoe iets gemaakt moet worden heb ik deze keer eens anders opgeschreven. Op de manier waarop ik het vaak op mijn werk probeer uit te voeren. Met deze werkwijze merk ik dat deelnemers hier veel meer voldoening uit halen en soms weken later nog zeggen daar heb ik ook aan meegewerkt, en ik kon het goed!
En degenen die hier vandaag niet aan mee wilden werken? Die bleven gewoon lekker hun krant lezen. Keken af en toe eventjes hoe het werd.

De Weense wals, gedaan op een stoel.

Op mijn werk in een zorgcentrum mag ik elke maandag van 3 groepen de gym verzorgen. Op de ochtend twee groepen en op de middag een combigroep.

De ochtendgroepen bestaan uit mensen met min of meer gevorderde dementie. Hier ligt het accent vooral op spelvormen. Plezier samen en onbewust en ongemerkt toch lekker bewegen.
In de middag hebben we een combigroep van mensen die de dagbegeleiding bezoeken en mensen die hier verzorgd wonen. We kijken altijd welke groep het beste aansluit bij degenen die mee doen. Zo is er sinds kort een dame vanuit beschermd wonen die we ook elke week ophalen om juist met deze groep mee te doen en niet met de ochtendgroepen.
Met deze groep hebben we vanmiddag zo'n leuke middag gehad samen, die wil ik met je delen!

De middag kent enkele vast terugkerende onderdelen. Als eerste de ontvangst met koffie of thee. Een enkeling wordt opgehaald, de meesten komen zelf.
Vanmiddag zijn we begonnen met muziek. De CD van Andre Rieu stond nog zachtjes op.
Hier ben ik gelijk op ingehaakt.

Op een hele enthousiaste manier heb ik eerst de mannen uitgenodigd om in gedachten een mooi kostuum aan te trekken. Zelf kiezen of ze een colbertje aan willen, en vraag ik naar de bekende weg; hoe heet zo'n ding met van die flapjes achter je? Ik gebruik mijn hele lijf om mijn woorden kracht bij te zetten. Al heel snel krijg ik het antwoord dat het een jacquet is. Kies maar of u er een vlinderdasje bij draagt of een stropdas.

Daarna zijn de dames aan de beurt. Weer praat ik met mijn hele lijf om de omvang van de rokken die de dames dragen aan te duiden. Groots en wijd. Welke keur jurk wilt u trekt u aan? Roze, geel, lichtblauw of toch liever oranje? Mooi met pofmouwtjes of toch liever lange mouwen? Een mooi open decolleté of toch liever een nauwsluitend kanten kraagje?

Plaatje van dames met de beroemde japonnen. Plaatje van internet.

Eenmaal in gedachten mooi aangekleed dan natuurlijk met het mooiste meisje dat u  kiest of de knapste man vragen om mee te dansen. Allemaal in het verhaal en in gedachten.
Als iedereen goed in het verhaal zit gaan we dansen. We zitten gewoon in een kring op de stoel. Zonder vooraf afgesproken choreografie, gewoon op het gevoel, doe ik wat bewegingen die ze na kunnen doen. Veel grote armgebaren en cirkels draaien met de benen. Handen samen en veel zwieren en zwaaien. Tijdens deze dansen bewegen de mensen ongemerkt heel veel. Veel meer dan ze zelf beseffen.
Je ziet mensen meegenomen worden in het verhaal en de muziek!
Een dame zegt als ik mijn ogen dichtdoe wals ik zo de hele zaal door! Anderen beamen dit.
Wat is dit mooi om te zo voor elkaar te krijgen!

En dat terwijl ik eigenlijk geen enkel ritmegevoel, geen kennis van muziek, noten of wat dan ook heb. Het gaat nu ook niet om de perfecte danspas of beweging. Het gaat om het verhaal. Het beléven!
Vaak hebben we de neiging om binnen de vertrouwde paden te blijven van dingen die wij zelf wel kennen of kunnen.
Dan hadden we niet zo'n mooie dansmiddag gehad.
En ik zie dat ze er van genieten en het ze goed doet. Hier vragen ze vast volgende week weer om. Vanmiddag al. Gingen we op verzoek in de herhaling.

Druilweer

Vanmiddag is het druilerig weer. Een ideale regen voor de tuin!
Niet lekker voor ons vakantievierders, maar och....'t scheelt weer sproeien. En veel waren we toch niet van plan vandaag.
Vanmorgen was ik even naar de stad om wol te halen voor schoonmoeder. Zij gaat prachtige kabelkussens voor me breien. Het is dat ze net iets te ver weg woont anders had zij t me kunnen leren. Heb je wat meer samen-momenten en ik leer kabels breien. Maar nu maakt zij ze voor me, als ik maar wel zelf de wol haal. Dat doe ik graag natuurlijk.

Na de wol nog gauw even de supermarkt in voor de  aardappels. Het rommelde al wel wat in de lucht.
Na het boodschappen doen rommelde het nog steeds, een beetje.
Halverwege de terugweg keek ik rechts van me en keek ik over het water van de Randmeren. Gelijk maar een versnelling harder gefietst! Daar was het dónker! Als die bui losbarst hou ik geen droge draad aan mijn lijf.
Ben droog thuisgekomen. En die bui is bij ons ook overgewaaid. Die is in Epe terechtgekomen. Daar regende het in n uurtje wel 40-50 mm!
Nu regent het ietsjes bij ons. Een gewone druilerige regen. Ideaal voor de tuin.
En ideaal om even mijn vakantiefoto's een beetje te ordenen.
Ik zal jou er ook een paar van laten zien.

 Moet je eens goed naar de vleugeltjes kijken. Helemaal opgebouwd als fijn kantwerk! En eigenlijk niet alleen de vleugeltjes van de libelle, maar kijk eens naar de lijntjes in de hand. Hoe fijnmazig dat is opgebouwd.  Normaal valt dat toch helemaal niet op...

In een woonwijk in Zoutkamp kon ik heel dicht bij deze reiger komen. Ik heb er meerdere foto's van kunnen maken. Maar op een gegeven moment werd hij mijn gekiek zat en vloog weg.

 Wolken leveren ook vaak mooie plaatjes op.

Zwaluwen, kwetterend op de lijnen.
Het is me gelukt om in te zoomen en ze toch scherp te krijgen.

De natuur maakt ook gebruik van wat wij mensen maken. Hier in deze electriciteitsmast zitten maar liefst 6 ooievaarsnesten. 6! De foto heb ik als passagier in een rijdende auto gemaakt. Dicht bij Lelystad. Kon dus niet al  te veel tijd nemen om in te zoomen. Ik heb deze foto gekopieerd en een detail ervan vergroot.

Kun je iets beter zien dat deze nesten ook echt door ooievaars gebruikt zijn.
Mooie vogels, ooievaars. Volgens mij is dat toch wel iets van de laatste jaren, dat er zo veel zijn.

Veel info over de natuur onderweg haal ik uit dit boekje;

Thuisblijfvakantie

Deze twee  weken hebben wij vakantie. Het is min of meer een thuisblijfvakantie. We gaan er wel op uit, maar niet op vakantie. We hèbben vakantie; opstaan wanneer we willen, doen wat we willen, en laten wat we willen. Gewoon tijd voor ontspanning. Momentjes van thuis genieten en er op uit gaan. Samen zijn met elkaar, gezin of vrienden. Genieten  van je eigen rijkdommen.

Optrekken met dochter die een maandje over is uit het buitenland.
In de zonnige achtertuin zitten en genieten van de vlinder die ons, vooral haar al de hele morgen opzoekt.

 

Er op uit gaan met manlief. Eindelijk de lang gekoesterde plannen om het Zuiderzee Museum in Enhuizen eens te bezoeken. Een leuk feest der herkenning. Er staan veel huisjes uit Zoutkamp en Harderwijk. Koffie met appeltaart met spijs, een idee voor thuis.

Een gezellig bezoekje aan andere dochter en familie. We werden er heel hartelijk ontvangen tijdens een verjaardag.

Ze hebben een nieuw huis en zijn druk met de tuin. Er wordt veel werk verzet.

Daar ook nog even met zijn vieren gewinkeld. Er was een markt in de haven. Geslaagd voor een nieuwe Bretonse trui en zomerjas. (Die ik ook al weer even bijna kwijt was. Oeps.) 

Vanmorgen er op uit in eigen stad. Wij komen weinig in de stad, dus nu zien we er toch weer allerlei nieuwe winkels. Gelijk cadeaubonnen die we nog hadden leuk besteed.

Harderwijk is sinds kort een heel leuk  museum rijker; Het Marius van Dokkum Museum.

Deze moet je echt gezien hebben!

Zeker als je de humor in de Jan van Haasteren Puzzels wel kunt waarderen. Marius heeft een heel mooie eigen stijl, vol humor en toch een serieuze toon.

Manlief heeft  er een puzzel gekocht. Er zijn meerder puzzels en hele leuke kaarten van te koop.

Met je tijd meegaan

De puzzel die manlief heeft gekocht.

En dan is het morgen al weer vrijdag. Dan zit de eerste vakantieweek er al weer bijna op. Wat gaan de dagen snel als je leuke dingen doet.
Tijdens het bloggen is mijn broodbakmachine ook klaar met het bakken van het brood voor morgen. Het ruikt hier heerlijk naar versgebakken brood!

 

Naar de bollen! Da's hier om de hoek.

Allereerst wens ik je een hele gezegende Pasen!

Om Pasen met familie te vieren zijn wij vanmorgen naar Zeewolde gereden. Dit ligt zo dichtbij dat we het ook zouden kunnen fietsen met dit mooie weer. We hebben dat maar niet gedaan omdat we ook nog naar Epe wilden.
Van schoonmoeder in Zeewolde zijn wij met een omweggetje naar vader in Epe gereden. Zo konden we toch nog iets mee krijgen van de vele tulpenvelden in de Flevopolder.
Dat is zó mooi!

Al die kleuren!
Het trekt dan ook elk jaar meer toeristen naar de polder.

Uit de velden blijven blijkt voor velen toch wel erg moeilijk.

Nabij Lelystad wordt een vliegveld gebouwd. Hiertegen is veel protest omdat de vliegtuigen vrij laag over de Veluwe zullen vliegen. Dat gaat veel geluidsoverlast geven.

Vandaag mochten we een laagvlieger bewonderen zonder geluidsoverlast.

Prachtig om te zien. Hij bleef ook vrij lang naast de auto vliegen. alle tijd om deze foto te maken.