Soms komen er dingen voorbij, hoor je het, herken je het en vervolgens schuif je het opzij. Dat heb ik een beetje met hooggevoeligheid, of hoog sensitief persoon.
Ik herkende het bij mijzelf, en toch schoof ik het heel lang opzij. Ik begon er meer in de media over te horen, bestempelde het als een nieuwe hype in aantocht, dus schoof het opzij.
Maar toch... Nu ik minder goed in mijn vel zit... vraag ik t me toch af, heb ik sommige signalen dan zo genegeerd dat mijn emmer nu te vol zit?
Er viel een kwartje toen een cursusleidster tijdens een cursus van mijn werk aan een cursist vroeg; HSPertje zeker? Dat bleek zo te zijn. Dat die andere cursist een hsp is werd herkend doordat die cursist zich terugtrok in de pauze. Even een moment stilte, niets hoeven, niet hoeven praten. Dat is iets wat ik ook wel wilde doen bij dit soort dagen, maar dacht/vond dat dit dat a-sociaal, of vreemd gevonden werd, dus negeerde ik die wens. Ik bleef dus in pauzes in gezelschap en kwam bekaf thuis. Niet alleen tijdens dit soort cursussen, dit is iets wat ik van veel langer herken. In de pauzes dacht ik dat je je niet hoorde terug te trekken, dus deed ik dat niet.
Hun onderlinge herkenning zette mij ook aan het denken.
Op facebook heb ik ook wat heen en weer geschreven met iemand die er bekend mee is. zij wees mij op een boek.
Dit boek bleek ik al in huis te hebben.
'n Jaar geleden bij de kringloop gekocht. De test toen gedaan, maar is er van alles tussen gekomen en heb ik er verder niets mee gedaan. De test opnieuw gedaan, zonder eerst naar de test van toen te kijken. De uitslag was precies hetzelfde; Van de 23 vragen had ik er 18 met ja en 5 met nee. Toen had ik zoiets, ach, zo'n test maakt zo'n schrijver wel zo dat iedereen hoog sensitief is. Dat verkoopt lekker.
Maar ja, kijk ik los van de test naar mezelf;
- kon ik niet genieten van het muziekconcert met manlief omdat ik steeds weer zag wat er allemaal omheen gebeurde, de cameraman die zich een breuk sjouwde aan al die kabels, de dame die in haar oor peuterde, de man die het wel erg warm had tijdens het spelen....
- was ik gisteravond op mijn werk ook weer erg gericht op de omgeving. Er trad een koor op, zag dat er net te weinig programmaboekjes waren, zat de voet van een van de bewoners erg oncomfortabel, zag ik dat een meneer niks van zijn boekje snapte, en dat ging het hele optreden zo door.
- Vinden mijn minderen dat de radio of tv wel erg snel zachter of nog liever uit moet.
- vind ik het heerlijk om zo af en toe een dag te hebben met niemand om mij heen, ook geen radio aan.
- zie ik me nog zitten tijdens de typeles. zodra de leraar op mijn vingers keek, stopte ik; t lukte niet meer.
- ik leg de lat ook hoog voor mijzelf; mag geen fouten maken. Zeker geen fouten waar anderen ook last van hebben.
- Op foto's van mijzelf als kind zie ik een verlegen meisje.
Nou ja, zo kan ik wel even doortypen.
Kenmerken van hooggevoeligheid;
1. de rust opzoeken.
2. moe worden van sociale contakten.
3. snel zorgen voor een ander.
4. een antenne hebben voor de echtheid van iemand.
5. hart voor mens, natuur en dieren.
6. een lijf dat snel ergens op reageert.
Ik wil er dus mee aan de gang, dingen leren herkennen en er mee om gaan. De last van t gevoelige tot kracht maken. Maar t ook herkennen zodat ik niet over mijn eigen grenzen heen ga, omdat ik denk dat dit sociaal gewenst is.
Ik laat je zo t boek zien, waar ik zelf ook mee aan de gang ga. Wie heeft dit boek ook gelezen? Wat heb jij er aan gehad?
Of kwam je na t lezen toch tot de conclusie dat het een hype is?
Vandaag was er op de radio ook een
reportage over. Ik las pas achteraf dat er een reportage over geweest is. Ik heb m beluisterd en wil m je ook laten horen.
Het boek is van Elaine N. Aron; Hoog sensitieve personen.
Via de link zou je het zelf kunnen bestellen als jij er ook meer over wilt weten. Het boek is mij ook door iemand aangeraden en ben er volop in bezig.
Laat het mij ook weten als jij het boek kent of wilt gaan lezen.
Ik hoor graag je bevindingen over het boek, en over waar ik nu zo over schreef.
Zie jij het bij jezelf, anderen?