Schrijfmaatje, dank je wel! Nog steeds!

In het begin van de Corona uitbraak is er een tijd geweest dat veel mensen in isolatie zaten. Omdat ze bang waren om Corona te krijgen, omdat ze Corona hadden opgelopen of omdat het moest van de overheid. Als je hier aan terugdenkt komt er toch een verdrietig gevoel naar boven. Zó veel eenzaamheid en verdriet, onmacht en leed was er.

Het ouderenfonds had al snel een grandioos iniatief; Het schrijfmaatje. 

 

Vrijwilligers door het hele land schreven naar ouderen en zorginstellingen die hadden aangegeven hier wel interesse voor te hebben. Ik heb toen onze zorginstelling ook aangemeld. 

En wat hebben de vele kaartjes een hoop moois gebracht! We hebben ze rondgedeeld op de kamers, op de afdelingen, in de zusterposten, het restaurant.....

Wat kwamen er er een verhalen los.

Toen het ergste van Corona voorbij was is het project Schrijfmaatje een andere fase ingegaan. Kon je aangeven of je kaartjes wilde blijven ontvangen en de schrijvers konden aangeven of ze er mee door wilden gaan.

In de zorginstelling waar ik werk schrijft en tekent ons schrijfmaatje nog steeds door! Op elk kaartje zie je met hoeveel liefde en aandacht ze haar kaartjes maakt. Nog steeds worden haar kaartjes met heel veel plezier ontvangen! Nog steeds komen er mooie gesprekken los, emotie.

We hebben haar adres niet (meer) dus we kunnen haar niet rechtstreeks bedanken en laten weten hoe blij we nog steeds zijn met haar kaartjes!

 

Wie zou ons schrijfmaatje zijn? Is ze nog jong, of al wat ouder? We denken dat het een "zij" is, maar is dat ook zo? We weten wel dat ze uit Assen komt! Dat is al een begin.

 

We willen toch eens kijken of we de schrijfster kunnen vinden via de social media. Dit berichtje komt op verschillende plekken in het nieuws en we gaan eens kijken of we haar vinden, als ze gevonden wil worden. Wie weet wil ze gewoon lekker anoniem blijven schrijven en tekenen.

Dus deel dit bericht. Herken je jezelf of herken je het handschrift en weet je dat ze meedoet aan schrijfmaatje? Vraag of ze wil laten weten wie ze is. Dat kan zo bij de andere kaartjes in.

 

Of je je bekendmaakt, of anoniem blijft, bij deze willen we je laten weten dat je inzet nog steeds veel mensen blij maakt!

Prikje halen.

 

Met de eenvoudige naam als Planjeprik.nl kom je op de startsite om afspraken te maken voor je coronaprik. Werk je in de zorg dan is daarvoor een andere site prikvoordezorg.nl. De namen van de sites zijn kinderlijk eenvoudig. 

Maar daarna is het snel gedaan met die eenvoud, is mijn ervaring.

Voor beide sites moet je wel eerst een uitnodiging hebben ontvangen om een afspraak te mogen maken. Dus of op basis van je leeftijd, nu 60+, of van je werkgever in de zorg. Stel nu dat je die uitnodiging inmiddels gekregen hebt...

Als je een afspraak wil maken voor zoals ik voor mijn pa, dan ga je naar de site planjeprik.nl. Mijn Pa woont in een klein dorp, dus hij moet voor de prik zeker 25 km reizen. Hij kan dus ook naar mijn stad komen en na afloop een bakkie koffie en lekker blijven mee eten. Maar ja, een taxi moet je minstens 1 dag van tevoren reserveren. Dit maar op de gok gereserveerd, want een tijdstip voor de prik is niet van tevoren af te spreken. Als ik op donderdag, vrijdag en zaterdag op de site kijk om een afspraakop maandag in te plannen, dan staan er wel 3 verschillende woonplaatsen in om te prikken, maar allemaal 's morgens om 8.10 of een kwartiertje later. We hebben maar op de gok de taxi gereserveerd voor de maandag en hopen dat ik die ochten alsnog een afspraak kan inplannen voor die middag. Bij bellen om een afspraak te maken werd de verbinding gelijk verbroken; te druk.

Voor mezelf, werkend in de ouderenzorg hebben ze een andere werkwijze. Op de site prikvoordezorg.nl kan ik 3 datums aangeven waarop ik geprikt zou willen worden. Ik kan zelfs aangeven of ik in de ochtend, middag of avond wil. Lijkt handig. 

Vervolgens moet ik 5 werkdagen afwachten om te horen wanneer en waar ze mij ingeroosterd hebben. Ze hebben mij ingeroosterd om 9.15 u in Voorthuizen. I

Ik woon op loopafstand op een goede prik en testlocatie in Harderwijk. Nu moet ik een reis maken van een half uur met de auto. Ik heb mijn prikafspraak gelijk weer afgezegd. 

Ik wacht wel een paar weken tot mijn eigen leeftijdgroep aan de beurt is. Kan ik er op de fiets of wandelend naar toe. Ook al worden de reiskosten door de werkgever vergoed, ik wacht toch maar even. Dit scheelt me te veel tijd en gedoe.

Tjonge wat een ingewikkeld zo allemaal! Het systeem werkt technisch misschien wel, maar nadenken kan het niet. De systemen kijken gewoon naar het eerstmogelijke tijdstip op een bepaalde afstand van de priklocatie en dat is het dan. 

 

Ik heb inmiddels eerdere prikken en in maart nog Corona gehad, dus enige bescherming zal ik wel hebben opgebouwd intussen. Die onzekerheid van in het begin is er niet meer. Dus denk ik geen groot risico te nemen door mijn prik uit te stellen. Mijn vader heeft zijn  prik die maandagmiddag gehad. Wel zo prettig idee als je binnenkort een leuke internationale busreis voor de boeg hebt.

 

Heb jij de najaarsprik al? 

Ga jij 'm nemen? 

Zelf over woog ik eerst om de prik maar te laten voor wat die is. Maar later bedacht ik, waarom eigenlijk? De griepprik haal ik ook elk jaar.

Weekendrust

Na een weekje ziek thuis ben ik hard toe aan; weekendrust. 

Dat is maar gekheid natuurlijk. Maar ik geef gelijk toe dat ik het wel heel lekker vind dat er nog een weekend achteraan komt en voor mijzelf ook nog een maandag waarop ik nog niet naar mijn werk hoef. Nog even verder herstellen van corona. Niet dat ik geen zin heb om weer te beginnen. 

Integendeel! 

Dinsdag weer gym geven op de afdeling, donderdag zien hoe het met die mevrouw is die net voor mij uit uit ziek was. Eindelijk de paaskrans maken waarvoor ik al spullen had gekocht.

Wel een gek idee, dinsdag met t geven van de gym gelijk weer regelen hoe mijn vervanging een week later vorm kan krijgen, want  dan heb ik een week vakantie. De donderdag en vrijdag waren al wel geregeld, de dinsdag had ik ook geregeld willen hebben, maar dat is nog niet gelukt. Dat dit nog steeds niet geregeld is geeft wel een onrustig gevoel, waar ik nu niets mee kan. 

 

Manlief had zijn weekendrust wel heel hard nodig. Hij heeft flink last van zijn rug. De weekendrust en ochtendwandeling doet hem wel goed, maar het is nog niet over. 

Vorig jaar hadden we zijn werkgever gevraagd om deelname aan het generatiepact voor werkers in de metaal. Dat houdt in dat je als 60+ medewerker 80% werkt, met behoudt van 90% inkomen en 100% pensioenopbouw. Zijn werkgever stond er op zich wel achter, maar wilde even afwachten op de nieuwe CAO Metaal. Daar is al ruim een half jaar het wachten op. Best jammer. Zeker omdat het er op lijkt dat het generatiepact qua inhoud niet zal veranderen, alleen het récht erop. In de vorige CAO had je er als 60+ recht op, nu lijkt het erop dat het straks met wedezijds goedvinden moet gaan gebeuren. 

Dus nu werkt manlief nog steeds fulltime. 

 

Met die hoge energiekosten van nu is dat ook weer niet zo heel verkeerd.

Begin januari betaalden we nog 139,- per maand. In het rijtje rechts zie je dat ik er eerst nog wat van terugkreeg ook. Daarna werd het al snel duurder. Nu 353,- per maand! Da's 2,5 x duurder! Gelukkig is het inmiddels april en is de benzineprijs weer wat omlaag gegaan.

 

Immuun voor Corona? Ik toch niet. Jij?

Manlief is al 2x aan de beurt geweest met een coronabesmetting. Positief getest op 16 december in het eerste jaar en op 17 december in t jaar erna. Beide keren heeft hij het op zijn werk opgelopen. In het 1e jaar was er nog bijna niemand ingeënt. We hebben ons toen ook goed aan de regels gehouden voor thuisisolatie; aparte slaapkamer en eigen wc voor de zieke. Het was toen ook zorgwekkend, met die Delta variant.

Afgelopen december toen hij ziek was hebben we de regels voor thuisisolatie minder nauwkeurig toegepast. Zeg maar niet. Oké, we hebben wel het zoenen even overgeslagen, maar niet meer in aparte kamers geslapen. De gevaarlijke Delta-variant is ook grotendeels vervangen door de Omikron variant. Veel minder gevaarlijk, hooguit vervelend. Ik bagatalliseer nu, weet ik. 

En ook nadat manlief weer beter was en er verder niemand in huis ziek is geworden gingen we steeds meer denken dat het onze deur dit seizoen voorbij zou gaan.

Er zijn intussen veel mensen  die ook deze dans ontsprongen zijn. Na 2 jaar corona nog steeds niet besmet. Waardoor zou dat kunnen komen? Zelfs de media begint er meer en meer over te schrijven. Lees hier maar; Immuun voor Corona?

Ik begon dat ook al n beetje te denken, dat ik n goeie weerstand heb tegen Corona. 

Tot die ene dag dat er 'n mevrouw op mijn werk niet lekker werd en halverwege de middag aangaf iets verkouden te zijn. De volgende dag kreeg ik telefoon; Mw was positief. 

Afgelopen maandag voelde ik mij niet fit en ging me testen. Toch ook positief. Na 2 jaar. Dus toch!

 

Het is nu vrijdagavond. Na een week van rust houden, snotteren, hoesten lijk ik weer wat op te knappen. Al neemt de druk op mijn borst nu wel wat toe. Of beeld ik me dat in? Even in de gaten houden dus.

Man- en zoonlief hebben toch weer gekozen voor thuisisolatie. Dus ik slaap en plas apart.

En toch....Manlief was vanavond absoluut niet fit.  

Hij is heel vroeg naar bed gegaan en gaat zich morgenochtend testen als hij zich nog niet fit voelt. 

Hij zal toch niet opnieuw? 

Ik zal 'm toch niet?  Toch?

De Corona melder App. Gebruik jij hem nog?

 

In een vorige Coronapiek is hij geïntroduceerd; De Coronamelder App. 

Als je besmet was geraakt met Corona kon je zo iedereen die onlangs een kwartiertje of langer bij je in de buurt was geweest anoniem laten weten dat jij Corona hebt gekregen. De GGD gaf  je dan een meldcode die je in je app moet invoeren om het alarm aan te zetten om anderen te waarschuwen. Het werkt via Bluetooth. Bluetooth weet welke codes er bij hem in de buurt zijn geweest en stuurt dan een melding naar die codes.  Geanonimiseerde Bluetooth codes om geen telefoonnummers te hoeven gebruiken.

 

Wat ik net schreef, schreef ik in verleden tijd omdat je nog maar weinig over deze app hoort. Het lijkt wel of deze is "uitgestorven en (bijna) niet meer in gebruik."

Gebruik jij 'm nog? Is hij bij jou nog standby?

Nu die cijfers zo omhoog zijn gevlogen en de GGD het niet meer voldoende lukt om contact en brononderzoek te doen is het denk ik geen gek idee om de app weer in gebruik te nemen met elkaar.

Als je dan toch besmet bent geraakt kun je het anderen ook laten weten in samenwerking met de GGD.  Zeg nou zelf, we hebben de afgelopen tijd toch gezellig met elkaar opgetrokken, samen met iemand even ergens op een bankje gezeten, praatje gemaakt of "even" bijgekletst in de supermarkt. Lang genoeg om elkaar te besmetten, blijkt wel uit de cijfers.

Ik zou je willen voorstellen om 'm weer aan te zetten als je 'm uit had gezet. Of als je de bluetooth hebt uitgezet, zet  'm weer aan om de app weer te activeren.

Bij mij is deze melder niet uitgeschakeld geweest. 

 

Ik heb het nu wel over een andere app dan die we nu massaal op onze telefoon hebben zitten om het restaurant, sportschool of terras in te komen. Dat is de Coronacheck app. Die bewijst dat we pas nog getest zijn, voldoende gevaccineerd of corona gehad hebben. 

Begrijp me goed, ik schrijf dit stukje meer voor een; 

"o ja, die andere app hadden we ook nog. Misschien is het een goed idee om die met deze cijfers weer aan te zetten" effect. 

Dus niet om een hele discussie op te roepen zoals die er ook was bij de introductie. 

 

Dus als je reageert, dan graag om te vertellen of jij wel eens een melding hebt gehad en wat jij ermee deed. Heb jij deze app wel eens gebruikt om je Besmetting te melden? Hoe ging dat?

Zal het nog doorgaan?

 

Deze kaartjes hangen al een tijdje op onze koelkast. We hebben er lang naar uitgekeken. Naar Carmina Burana. Voor het eerst naar een klassiek concert. Hoe zou dat zijn? Hoe gaat zoiets? Gaat het er wat formeler aan toe? Wat moeten we aantrekken? 

Al deze vragen zijn misschien niet eens meer nodig door die ene alomvattende vraag; Gaat het nog wel door?

Vanmiddag appte ik mijn dochter in het buitenland dat we in ons land donderdag 16.364 besmettingen met Covid hebben geregistreerd. 

Sinds de start van de pandemie is het in Nederland nog niet zo hoog geweest. Er is een record verbroken. Nu zijn er ook wel weer berichten die uitleggen dat er vorig jaar veel minder werd getest en de cijfers van toen en nu dus een vertekend beeld geeft. 

 

Het is nog even de vraag of het hoge besmettingscijfer ook leidt tot nieuwe records in het aantal patiënten. 

Kort door de bocht gedacht is het misschien wel zo als je gevaccineerd bent er niet heel erg ziek van wordt en het dan niet veel erger meer is als een griep. Ben je een weekje thuis en gaat het weer voorbij. Dan veroorzaakt de kop in de krant van 16000 besmettingen misschien wel veel meer onrust dan nu nodig. 

Zoals ik al zei is dat wel kort door de bocht geredeneerd, want al die 16000 mensen hebben weer gezinsleden, familieleden, buren, collega's, misschien niet ingeënt die ook ziek kunnen worden. Ik merk nu hoe gevoelig het onderwerp in de loop der tijd geworden is. 

 

In mijn hoofd spelen zich nu heel veel discussies af die ik her en der heb opgepikt. Zal ik er iets over opschrijven? Doe ik dan niet mee met het vele schrijven over......

 

Kan ik wel schrijven over mijn hoop dat we gewoon naar Carmina Burana kunnen, terwijl er zoveel mensen ziek zijn en nog veel meer mensen ploeteren omdat er zoveel zieken zijn.

Vanavond horen we wat de nieuwe gedragsregels zijn voor de komende periode. 

Hopen dat het voldoende zal helpen zodat straks iedereen de kerstdagen en jaarwisseling met geliefden kan vieren.

Alle ruimte, maar soms zijn we net als kippen.

Gisteren hebben we langs het Wolderwijd gewandeld. De laatste schaats- en winterdag.

Een heerlijke wandeling van ruim 1,5 uur. Nog even genieten van het ijs en de sneeuw. Nee, zelf heb ik niet geschaatst. Als kind heb ik het nooit goed geleerd, en later durfde ik het niet echt meer. Nee, ik pas wel op de tassen. Naar de natuur en de schaatsers kijken vind ik al leuk genoeg.

Aan het Wolderwijd heb je voor de bewoners verschillende kleine strandjes. Afwisselend een stukje strand, dan een stukje riet en dan weer strand. Na een jaar met Corona zou je denken dat afstand houden wel zo'n beetje ingeburgerd was en nu wel op de automatische piloot gebeurt. Nou echt niet! Door het ijs is de (schaats-)koorts uitgebroken en staat het denken over Corona-preventie op een laag pitje.

Bij het eerste strandje zag het er zó uit;

Geen schaatser te bekennen. Ook niemand die er op de tassen past. Heerlijk rustig!

Daarna kwamen we bij het volgende strandje;

En weer 100 meter verderop was het derde strandje;

Snap je wat ik bedoel? Toch niet voor te stellen; Bij de één veel te druk en verderop uitgestorven. En de Harderwijkers weten echt wel van het bestaan van de meerdere strandjes. Er is dus wel ruimte.

Ik heb eens kippenschuren gezien waarin kippen echt wel voldoende ruimte hebben om rond te scharrelen. En wat denk je, alle kippen kruipen bij elkaar. 2/3 van het terrein werd niet gebruikt. Daar gaan ze dan 'n andere keer weer naar toe. Daar lijken wij mensen soms wel wat op.

Ik denk dat wij toch gewoon een volgzaam kuddevolkje zijn. Wij sluiten gewoon aan waar er al zijn. Net als bij de kassa in de supermarkt. Sluiten we soms aan bij een langere rij. Of schuiven aan bij een vol terras, terwijl het ernaast gelegen terras alle ruimte heeft. 

Met die Corona nog steeds dichtbij moet dat soms toch net een beetje anders. 

Er zijn al heel wat Harderwijkers die op hun Facebook zelfgemaakte foto's hebben geplaatst van de IJsvogeltjes die hier wonen. Dat is mij nog niet gelukt. Ben er ook nog niet aan toe gekomen. 

Zondag heb ik het vogeltje wel op afstand gezien. Maar dit vogeltje moet je niet willen spotten op een drukke zondagmiddag, want dan krijg je dit effect;

Het vogeltje is vandaag gespot in het riet. Dat groepje mensen dicht bij het riet hebben allemaal de camera in de aanslag om het vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. Als IJsvogeltje maak je dan wel dat je wegkomt! Vanuit het riet, onder de brug door vliegen en wegwezen!

Met deze plotseling ongewone kou zijn er veel bijzondere vogeltjes te zien; Putters, Koperwieken, en mijn collega had enkele exemplaren van de Keep in haar achtertuin. Prachtig toch! In deze Coronatijd hebben veel meer mensen de pracht van de natuur dichtbij ontdekt. Genieten!

Thuisquarantaine en de boodschappen

Maandag kreeg manlief de uitslag van de GGD test. Positief.  Ook de uitslag van de sneltest gaf positief aan. We zitten nu dus al een paar dagen in thuisquarantaine en -isolatie.Manlief heeft geen koorts gekregen bij zijn verkoudheid, en nog pijn in zijn been. Zoon zit nu extra veel boven op zijn kamer. Ik blijf nog hoesten. Over het algemeen gaat het wel goed met iedereen.

Er zijn 3 verschillende snelheden van testen; 

-de gewone GGD test.

-de versnelde test of uitslag. Lijkt op de gewone GGD test, maar je kunt vaak net even eerder terecht bij de teststraat en zult sneller uitslag krijgen. Deze is speciaal voor zorg- en onderwijspersoneel.

- De commerciële sneltest. Krijg je ook het beruchte wattenstokje in je neus en keel, maar weet je na 'n kwartiertje wachten de uitslag. Aan deze test zitten kosten voor de testnemer. Wordt soms vergoed door de werkgever, omdat dit voor de werkgever goedkoper is dan 2 dagen loon doorbetalen bij thuisblijvers. 

Dan heeft het wel iets aparts om in deze quarantainetijd de voordelen te ontdekken van een eigenschap die mijn moeder ook had; Grote voorraden is huis. We komen hierdoor niets belangrijks echt tekort. 

 

Van verschillende kanten is ons gevraagd of we nog iets nodig hadden. Ook door onze buren. Omdat ik weet dat zij toch boodschappen doen bij de AH heb ik hen wel "durven" vragen of zij 2 kerststollen mee willen nemen omdat die nu in de aanbieding zijn. Daar hebben ze ons blij mee gemaakt! Al wilden ze niet dat wij ervoor betaalden, het werd hun kerstcadeautje voor ons. Dat had ik niet verwacht, juist omdat ik had gevraagd om die (verwen-)boodschappen voor ons mee te nemen. 

Door onze grote voorraad komen we niets echt tekort. Als iets op is hebben we genoeg alternatieven; De verse melk is op, we hebben nog houdbare. 

Maar als we uit quarantaine kunnen is het nog maar 2 dagen voor Kerst. We zullen met z'n drietjes zijn met Kerst. Vorig jaar had ik al ruim voor Kerst de boodschappen in huis en hoefden we alleen nog maar de laatste gewenste verse dingetjes te halen.

 

We willen eigenlijk nog wel Kerstboodschappen halen. Maar 2 dagen voor Kerst is het meeste al wel uitverkocht. Dus zijn we al 3 dagen geleden gaan kijken wat de mogelijkheden waren van online bestellen. Dat valt tegen. Via de AH kan niets meer thuisgebracht worden dit jaar. Bij Jumbo is een pickup point en ook daar kunnen we dit hele jaar niet meer terecht. 

Wordt 'm dus niet. 

Dit jaar wordt het waarschijnlijk een kerstmenu van wat er dan nog in de winkel te koop zal zijn.

 

Hiervoor nu ook anderen vragen is ook lastig omdat we zelf ook nog niet concreet weten wat we willen eten. En we hebben ook wel zoiets dat je alleen anderen vraagt om wat echt nódig is. En t Kerstmenu inkopen is niet echt nodig. 

Als dit er niet is dan neem je dat en pas je het menu aan. We zullen wel zien wat we dan gaan eten. Denken over het kerstdiner blijft toch een weelde-dingetje.

Thuisqarantaine, thuisisolatie. Niet geweten dat er verschil tussen zat, tot deze week.

Op zaterdag 12 december kreeg manlief van een collega een telefoontje dat een andere collega Corona heeft. Collega's hebben onderling dagelijks koffiemomenten samen en liften ook met elkaar mee naar de andere locatie. Manlief was in de week ervoor wat verkouden geworden, dus heeft zich gelijk aangemeld voor een test. Een uurtje later kon hij al getest worden! 

Omdat manlief getest is heb ik contact gezocht met mijn collega's om te kijken of zij voor de zekerheid de zondagdienst over konden nemen. Dit was niet gelukt. Dan sta je toch voor een dilemma; moet, kan, ik op eigen houtje besluiten dan maar niet te gaan en geen dagbegeleiding te bieden voor bewoners? Man is wel getest, maar nog niet positief bevonden. Ik ben ben toch maar gaan werken, met nog meer extra aandacht voor de hygiene en preventie.

Maandagmorgen kreeg hij de uitslag; positief. Dat was schrikken! Nu zit het hele gezin (we zijn met z'n drieën) in thuisquarantaine; We kunnen niet naar buiten, werk of studie. 

Manlief moest toch ondanks thuisquarantaine smiddags toch naar het ziekenhuis voor een echo. Heeft een trombosebeen door corona. Corona kan ook stollingsproblemen veroorzaken. Nu ik dit schrijf gaat het vrij goed met hem. Weinig typische coronaklachten, alleen nog wel pijn in zijn been.

GGD legde uit dat manlief ook thuis in isolatie moet; Waar mogelijk een eigen slaapkamer, wc en badkamer. Dat kan. Ik slaap nu op zolder. Wij moeten dus onderling in huis letterlijk afstand houden van elkaar, deurklinken en lichtknoppen ontsmetten, dat noemen ze dus thuisisolatie.

Zoon heeft minder nabij contact gehad met manlief, dus we verwachten dat hij wel coronavrij zal blijven. Zelf kreeg ik op maandag klachten, hoesten, moe en soms 's avonds wat lichte verhoging. Hierdoor heb ik niet meer op de 5e dag gewacht en me dinsdag laten testen. De uitslag van dinsdag is dat ik op de 15e negatief testte. Een hele geruststelling voor de groep waar ik op zondag heb gewerkt! Maar.... Die hoest? Zaterdag laat ik me opnieuw testen en hoop dan nog in het weekend de bevestiging te krijgen dat er écht niks aan de hand is. 

Ik hoop echt dat volgende week alles weer gewoon is. Gewoon weten waar je aan toe bent, weten of je wat kunt betekenen voor de bewoners en je collega's. Gewoon echt er zijn op mijn werk of gewoon echt vrij zijn. Thuiszitten met een hoestje en besmette partner en niet echt wat kunnen doen, voelt toch ongemakkelijk. 

(En dan heb ik t nog niet gehad over hoe we deze uren straks verrekenen. )

 

Bedankje per post, een bijzonder kaartje!

Ik heb een mooie kaart gekregen via de post.
In deze tijd van snel even een mailtje, een Facebook felicitatie of Whatsappje blijft het heel fijn om echte post te krijgen. Een echt kaartje met de post. Kom je thuis van je werk en dan ligt er een kaartje op de mat.
Een kaartje die je later nog eens in je hand kunt pakken, op je dressoir zetten om ernaar te kijken, echt een feestje!
En ik ben nog niet jarig, niet geslaagd, geen jubileum, niets van dit alles.
Dit kaartje is extra bijzonder.
Kijk zelf maar.

 

 

De ouderen uit onze kerk hebben medewerkers in de zorg een kaartje gestuurd. Wat een mooi gebaar. 

Een paar weken geleden alweer heb ik zelf ook enkele mensen kaartjes of een bloemetje gestuurd. Ik kreeg er hele leuke reacties op. Nu kreeg ik zélf een kaartje en wel uit heel onverwachte hoek. 

Natuurlijk heb ik hen laten weten hoe ik dit waardeer en hen bedankt.

Misschien is het wel een ideetje om ook eens na te doen? 

Ik kan je beloven dat het gewaardeerd gaat worden!

Hartekreet van een verpleegkundige na de grote demonstratie op de Dam.

Demonstratie op de Dam, afgelopen maandag 1 juni. Duizenden bezoekers, met en zonder mondkapjes. Demonstrerend tegen het racisme en het politiegeweld in Amerika. Bijna allemaal zonder mogelijkheid om de 1,5 meter afstand onderling te houden.

Zoveel mensen die demonstreren, maar hun eigen boodschap niet begrijpen...

"Black lives matters" staat er op de borden. 

Ik zeg: élk leven is belangrijk, dus houdt afstand!

 

"I can't breathe". Dat is precies wat al die Corona-patiënten niét meer konden zeggen toen ze bij ons in het ziekenhuis kwamen. 

 

Al die demonstranten beledigden en masse alle medewerkers in de gezondheidzorg, 

elke ondernemer die failliet is gegaan, 

iedereen die in eenzaamheid gestorven is, 

alle mensen die hun ouders 3 maanden lang niet hebben kunnen bezoeken en omarmen...

 

Het is gebrek aan respect voor alle offers die gebracht zijn, de afgelopen maanden.

 

Voor alle duidelijkheid : mijn verontwaardiging betreft het dicht op elkaar gepakt zijn over langere tijd, niet het doel of de demonstratie op zich...

 

Nu wordt er geklaagd dat een mondkapje warm is, in het OV....

Verpleegkundigen en verzorgenden dragen ze 8,5 uur per dag. Ook voor deze demonstranten die mogelijk voor een nieuwe uitbraak gaan zorgen! 

 

Zo gaan we dweilen met de kraan open. Mèt mondkap op, dat wel.

...

 

Ik heb haar tekst iets bewerkt met achtergrondinformatie. Haar gevoelens hoeven geen toelichting. 

Ik voeg er verder ook niets aan toe.

Bestrijden wij Corona wel op de juiste manier in de supermarkt?

Het is al een paar keer door mijn hoofd gegaan tijdens het boodschappen doen.

Doen wij hier in Nederland wel op de juiste manier aan Coronapreventie?

Ja, als ik er aan kom lopen heeft een hele vriendelijke medewerker de winkelwagen of het mandje al voor mij ontsmet. Wel makkelijk, hoef nu geen winkelmagenmuntje uit m'n zak te vissen. Met het schone karretje of mandje loop ik de winkel in. En daar begint het.

Met mijn misschien wel besmette handen pak ik de frambozenkwark op om zo bij de perzikkwark te kunnen. De frambozenkwark zet ik weer terug in het schap. Daarna pakt de mevrouw na mij de frambozenkwark uit het schap. Wij ronden allebei onze boodschappen af en na ons gebruik worden de karretjes weer ontsmet. Maar mevrouw heeft het bakje frambozenkwark in haar fietstas mee naar huis.

In februari hadden wij nog amper maatregelen tegen Corona. Toen waren wij in Liberia. Daar was het al een ongeschreven wet dat iedereen voor het binnengaan van een winkel of hotel, zijn handen moest wassen met water en desinfectiemiddel uit een emmer met een kraantje.

foto van Zoa Liberia

En dat ontsmettingsmiddel stonk bij sommige winkels behoorlijk. Ouderwets desinfectiespul. Daarna afdrogen met papieren handdoekjes. Of de handen inwrijven met handgel of met desinfecterende doekjes. En er stond echt iemand naast de emmer om jou te helpen herinneren als je er niet aan dacht om je handen te wassen. Ik ga dan met schone handen de winkel in. Die schoon blijven tot ik ga hoesten of aan m'n neus kom. Dus heel erg effectief is dit ook niet, maar voelt wel beter.

In een enkele winkel in mijn stad kwam ik deze laatste werkwijze ook tegen, omdat klanten toch even tussen de kaarten en boeken willen kijken. En wij volwassenen kijken ook met de handen. Weet je nog, dat u tegen je peuter zei dat hij wel mocht kijken met zijn ogen, maar niet met zijn zijn handen, of zelfs moest kijken met zijn handen op zijn rug?

Natuurlijk kunnen we niet echt vergelijken met Liberia, omdat wij allemaal stromend water in huis hebben en als vanzelf regelmatig de handen wassen. Daar zijn veel huishoudens waar het niet kan. Ook zij komen in de winkel.

Ik als klant zou het liefst voor het binnengaan mijn handen ontsmetten, maar dit kan niet overal.

Met welke methode denk jij dat je als klant het meeste bent beschermd?

Als jij een winkel zou beheren, welke methode denk je dat het meest effectief is?

(Voor het gemak en dit stuk ga ik er even van uit dat alle desinfectiemiddelen gewoon werken. Welk desinfectiemiddel het best werkt en of het allemaal wel zo goed werkt als wij denken is een heel andere discussie.)