We zijn nu twee weken thuis uit Liberia. Twee weken pas? Het lijkt al veel langer. Ik heb mijn agenda er bij gepakt om te controleren of het echt maar twee weken is. Maar het is toch echt zo. In die twee weken thuis is de wereld veranderd.
Toen wij Liberia inreisden verbaasde het ons een beetje dat wij Chinese toestanden zagen op het vliegveld. We moesten formulieren invullen waar we geweest waren, waar we naar toe gingen en hoe we ons voelden. Medewerkers in witte doktersjassen, met mondkapjes en maskers verplichten ons om de handen te wassen en te desinfecteren. Ook werd bij ons, net als we op tv zagen over china, de temperatuur opgemeten. In Liberia moesten wij voor het naar binnen gaan in elke winnkel of hotel, de handen wassen of desinfecteren. En dat spul stonk soms flink.
We begrepen dit wel, gezien de Ebola crisis, nog maaar enkele jaren geleden. Dit virus is ook nog onbekend en we weten nog niet wat het gaat doen.
Intussen weten we nog niet veel meer over het virus zelf. Ondertussen is de wereld wel veranderd. Onze wereld. Een week na ons vertrek uit Liberia werd bekend dat Nederlanders die naar Liberia willen, nu eerst 2 weken in quarantaine moeten. We zijn er dus net op tijd geweest.
Hier is de paniek over het Coronavirus ook toegeslagen. Dat zeg ik niet goed. Ik hed niet de indruk dat er daar toen paniek was. Hier nu wel. Mensen zijn gaan hamsteren, bang dat de winkel morgen leeg is, of bang dat ze morgen 14 dageninhuis opgesloten zitten. En wat gaan we dan hamsteren? Wc papier. Wc papier! Het is toch geen diarree veroorzaken virus? Ik snap dat niet.
In die twee weken zijn de meeste vluchten geschrapt, de beurzen ingestort, winkels leegekocht, is er een thuisblijfadvies (ophokadvies) voor mensen.
Vanmiddag is besloten dat scholen, kinderopvang en horeca toch morgen dicht gaan. In Europa waren de scholen al in de meeste landen dicht. Nederland maakte eerst andere keuzes. Nu gaan de scholen toch dicht.
Er waren al afspreken dat je niet meer met meer dan 100 personen bij elkaar mocht komen, dus geen evenementen, kerkdiensten, bioscoop en noem maar op.
Ook op mijn werk zijn er in de afgelopen week steeds meer maatregelen genomen in de verzorgingshuizen. We begonnen voorzichtig, maar de bescherming moest steeds sterker. En wie weet waar het nog op uitdraait.
In die twee weken is er ook iets heel moois gebeurt; We zijn weer opa en oma geworden, nu van een klein meisje!
Maar omdat zoon ziek is en ik benauwdheidsklachten heb durven we het nog niet aan om ons kleinkind te bewonderen. Echt heel jammer. Nu hebben we contact via filmpjes en telefoon.
Al enkele dagen heb ik het gevoel mijn borst of ik heel veel heb gehoest en daar pijn van heb. Maar ik heb niet gehoest. Dat begint nu een beetje. En dan komt ook gelijk het dillemma. Wat moet ik doen met mijn werk? Gelukkig zouden we komende week beginnen met het nieuwe activiteitenprogramma, waardoor ik niet meer op maandag, maar op dinsdag ga werken. Dus morgen alle tijd om te overleggen.
Het activiteitenprogramma is sinds vrijdagmiddag flink uitgedund. Geen activiteiten meer voor mensen van buiten. Geen activiteiten met grotere groepen. Geen dagbegeleiding voor mensen van buitenaf.
Hoe lang zal dit alles gaan duren?
Wat zijn voor jou de gevolgen van deze coronacrisis? Hoe ga jij hier mee om?
In deze twee weken zijn ook de eerste blaadjes uit hun knoppen gekomen en zijn de eerste tekenen van de lente zichtbaar.
Posts tonen met het label Gezondheid. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Gezondheid. Alle posts tonen
15 maart 2020
10 september 2019
Nieuwe fietstassen? Vraag om een beugel!
Toen ik nieuwe fietstassen had gekocht lag ik door die fietstassen al binnen een week bijna op mijn snufferd! Een van de hoeken achter en onderop zat tussen de spaken. Ik gevallen en mijn mooie nieuwe fietstassen? Daar zat gelijk al een best gat in.
Wat baalde ik daarvan.
Gelukkig was ik zelf alleen maar flink geschrokken en mankeerde ik zelf niks.
Ik terug naar de fietsenmaker. Nee, dit viel buiten de garantie.
Zie ik pas een paar dagen later dat op de tassen iets gestikt zit om er een beugel op te plaatsen. Ik weer terug naar de fietsenmaker. Tja, zegt hij, die worden niet meer standaard meegeleverd. Allemaal vanuit kosten efficiency. Of in gewoon Nederlands; bezuinigingen. Bezuinigingen ten koste van de verkeersveiligheid. De fietsenmaker heeft zo'n beugel voor me besteld en n paar dagen later kon ik deze ophalen. Ik kreeg 'm van de fietsenmaker gratis.
Eind goed, al goed. Ik fiets nu al weer maandenlang met soms zwaar beladen fietstassen en dit gaat goed. De beugel houdt mijn fietstassen buiten de spaken.
Blij mee.
Ik zag al wel een paar keer onderweg dat anderen ook last hadden van fietstassen die tussen de spaken kwamen. Vaak zie je dit gebeuren verderop in de straat. Dan ga je niet lopen gillen dat mevrouw naar de fietsenmaker moet gaan en vragen om een beugel.
Pas gisteren viel het kwartje dat ik dit natuurlijk wel via mijn blog kan doen.
Als jij nou deze informatie deelt. Dan komt dit de verkeersveiligheid wel ten goede omdat die fietstasgebruiker dan beschermd wordt door zo'n beugel.
Wijs elkaar op deze mogelijkheid en je kunt misschien lelijke valpartijen voorkomen.
Wat baalde ik daarvan.
Gelukkig was ik zelf alleen maar flink geschrokken en mankeerde ik zelf niks.
Ik terug naar de fietsenmaker. Nee, dit viel buiten de garantie.
Zie ik pas een paar dagen later dat op de tassen iets gestikt zit om er een beugel op te plaatsen. Ik weer terug naar de fietsenmaker. Tja, zegt hij, die worden niet meer standaard meegeleverd. Allemaal vanuit kosten efficiency. Of in gewoon Nederlands; bezuinigingen. Bezuinigingen ten koste van de verkeersveiligheid. De fietsenmaker heeft zo'n beugel voor me besteld en n paar dagen later kon ik deze ophalen. Ik kreeg 'm van de fietsenmaker gratis.
Eind goed, al goed. Ik fiets nu al weer maandenlang met soms zwaar beladen fietstassen en dit gaat goed. De beugel houdt mijn fietstassen buiten de spaken.
Blij mee.
 |
| De zwarte beugel beschermt mijn tassen en spaken. |
Ik zag al wel een paar keer onderweg dat anderen ook last hadden van fietstassen die tussen de spaken kwamen. Vaak zie je dit gebeuren verderop in de straat. Dan ga je niet lopen gillen dat mevrouw naar de fietsenmaker moet gaan en vragen om een beugel.
Pas gisteren viel het kwartje dat ik dit natuurlijk wel via mijn blog kan doen.
Als jij nou deze informatie deelt. Dan komt dit de verkeersveiligheid wel ten goede omdat die fietstasgebruiker dan beschermd wordt door zo'n beugel.
Wijs elkaar op deze mogelijkheid en je kunt misschien lelijke valpartijen voorkomen.
03 mei 2019
Gezondheidsclaims, zijn ze wel zo gezond?
Zonet een reportage gezien over het belang van water drinken.
Zojuist een artikel gelezen over zeezout.
We drinken, aangespoord door de vele gezondheidsadviezen, liters waters per dag.
Heel veel mensen nemen een flesje water mee voor onderweg, tijdens het sporten, werk of eigenlijk bij alles wat we doen.
We horen al jaren dat dit gezond voor ons is en zo helpt om afvalstoffen uit ons lichaam af te voeren. We worden er slanker van, krijgen een mooiere huid en noem alle adviezen en tips maar op. Ons wordt aangeraden om 1,5 tot 2 liter water per dag te drinken. Sommige adviezen gaan nog verder; drink water met die en die mineralen, uit die en die regio, alkalisch water, extra gezuiverd water.....
Tijdschriften staan er vol mee, nieuwsbrieven en niet te vergeten, elkaar. We vertellen elkaar dat het zo gezond is om minimaal 1,5 liter water te drinken per dag. Maar weet je dat dit wetenschappelijk helemaal niet onderbouwd is?
Vandaag wil ik het hebben over dit gevoel dat we allemaal hebben dat we 1,5 liter water per dag moeten drinken. Dat blijkt dus niet zo te zijn!
Wetenschappelijk is bewezen dat wie een normale hoeveelheid vocht tot zich neemt, evenveel afvalstoffen uitscheidt dan iemand die minimaal 1,5 liter water er dag drinkt. Of 8 glazen water per dag extra. Die persoon moet alleen wel veel vaker plassen. Hij voert meer vocht af omdat hij meer gedronken heeft.
Maar het uiteindelijke hoeveelheid echte afvalstoffen is echt en gemeten hetzelfde.
Het lichaam past zich feilloos aan, aan de hoeveelheid vocht die we tot ons nemen. Dus waarom nog met tegenzin aan al die liters water?
Water uit de kraan is zeker in Nederland Topwater. Goed om caloriearm, vetarm en zoutarm te drinken. Maar we kunnen af van die massahype om 1,5 tot 2 liter per dag te drinken.
Natuurlijk is het wel zo dat water wel beter is dan suikerhoudende limonade, koffie met melk en suiker, chocolademelk, yoghurtdrankjes en zo. Dat staat buiten kijf. Heb ik het nu niet over.
Dit massale waterdrinken is een enorm grote markt geworden. Al die flessen en flesjes water moeten gebotteld, vervoerd, opgeslagen en uitgestald in winkels, gekoeld om lekker koud te serveren.
Goed voor de economie; De fabriek die het water uit de grond haalt en in flesjes doet verdient er aan, de fabrikant van de flesjes, de verhuurder van de opslagruimtes, de transporteurs, de groothandel, winkeliers en verkopers.
Het plasticgebruik, daar zijn we ons al wel wat meer van bewust en vullen een eigen waterflesje voor hergebruik. Daar is intussen ook een hele markt in. Waterflesjes te koop in honderden soorten en maten.
Dus als wij met zijn allen ineens ontdekken dat al die claims onzin zijn stort er een hele markt in.
Over Zeezout of Hymalayazout denken we ook vaak dat dit gezonder is. Het zou gezonder zijn dan gewoon keukenzout. Er worden allerlei eigenschappen aan toebedeeld. Ook weer niet wetenschappelijk onderbouwd. We weten wel dat er veel plastic ronddrijft in de zeeën en oceanen. Dat vissen en zeedieren dit eten. Dat het in hun lijf komt en wij dit dan ook eten. Naar nu blijkt, zit het zelfs in Zeezout. Strooi je dat over je eten.
Plastic in Zeezout
Dus toch maar weer naar het potje gewone zout. Voor wie niet zonder zout wil eten.
Zelf ga ik vaak niet zo mee in al die gezondheidsadviezen en claims. Ben daar een beetje dwars in. Al heb ik ook wel geschreven om zoetstoffen met stevia te nemen in plaats van de traditionele.
Mayo of margarine met olijfolie, zou gezonder zijn. Kijk eens echt op de verpakking hoeveel olijfolie er nou echt in zit...
Hoe ga jij om met voedingstips voor je gezondheid? Welke pas jij toe? Welke juist niet?
Zojuist een artikel gelezen over zeezout.
We drinken, aangespoord door de vele gezondheidsadviezen, liters waters per dag.
Heel veel mensen nemen een flesje water mee voor onderweg, tijdens het sporten, werk of eigenlijk bij alles wat we doen.
We horen al jaren dat dit gezond voor ons is en zo helpt om afvalstoffen uit ons lichaam af te voeren. We worden er slanker van, krijgen een mooiere huid en noem alle adviezen en tips maar op. Ons wordt aangeraden om 1,5 tot 2 liter water per dag te drinken. Sommige adviezen gaan nog verder; drink water met die en die mineralen, uit die en die regio, alkalisch water, extra gezuiverd water.....
Tijdschriften staan er vol mee, nieuwsbrieven en niet te vergeten, elkaar. We vertellen elkaar dat het zo gezond is om minimaal 1,5 liter water te drinken per dag. Maar weet je dat dit wetenschappelijk helemaal niet onderbouwd is?
Vandaag wil ik het hebben over dit gevoel dat we allemaal hebben dat we 1,5 liter water per dag moeten drinken. Dat blijkt dus niet zo te zijn!
Wetenschappelijk is bewezen dat wie een normale hoeveelheid vocht tot zich neemt, evenveel afvalstoffen uitscheidt dan iemand die minimaal 1,5 liter water er dag drinkt. Of 8 glazen water per dag extra. Die persoon moet alleen wel veel vaker plassen. Hij voert meer vocht af omdat hij meer gedronken heeft.
Maar het uiteindelijke hoeveelheid echte afvalstoffen is echt en gemeten hetzelfde.
Het lichaam past zich feilloos aan, aan de hoeveelheid vocht die we tot ons nemen. Dus waarom nog met tegenzin aan al die liters water?
Water uit de kraan is zeker in Nederland Topwater. Goed om caloriearm, vetarm en zoutarm te drinken. Maar we kunnen af van die massahype om 1,5 tot 2 liter per dag te drinken.
Natuurlijk is het wel zo dat water wel beter is dan suikerhoudende limonade, koffie met melk en suiker, chocolademelk, yoghurtdrankjes en zo. Dat staat buiten kijf. Heb ik het nu niet over.
Dit massale waterdrinken is een enorm grote markt geworden. Al die flessen en flesjes water moeten gebotteld, vervoerd, opgeslagen en uitgestald in winkels, gekoeld om lekker koud te serveren.
Goed voor de economie; De fabriek die het water uit de grond haalt en in flesjes doet verdient er aan, de fabrikant van de flesjes, de verhuurder van de opslagruimtes, de transporteurs, de groothandel, winkeliers en verkopers.
Het plasticgebruik, daar zijn we ons al wel wat meer van bewust en vullen een eigen waterflesje voor hergebruik. Daar is intussen ook een hele markt in. Waterflesjes te koop in honderden soorten en maten.
Dus als wij met zijn allen ineens ontdekken dat al die claims onzin zijn stort er een hele markt in.
Over Zeezout of Hymalayazout denken we ook vaak dat dit gezonder is. Het zou gezonder zijn dan gewoon keukenzout. Er worden allerlei eigenschappen aan toebedeeld. Ook weer niet wetenschappelijk onderbouwd. We weten wel dat er veel plastic ronddrijft in de zeeën en oceanen. Dat vissen en zeedieren dit eten. Dat het in hun lijf komt en wij dit dan ook eten. Naar nu blijkt, zit het zelfs in Zeezout. Strooi je dat over je eten.
Plastic in Zeezout
Dus toch maar weer naar het potje gewone zout. Voor wie niet zonder zout wil eten.
Zelf ga ik vaak niet zo mee in al die gezondheidsadviezen en claims. Ben daar een beetje dwars in. Al heb ik ook wel geschreven om zoetstoffen met stevia te nemen in plaats van de traditionele.
Mayo of margarine met olijfolie, zou gezonder zijn. Kijk eens echt op de verpakking hoeveel olijfolie er nou echt in zit...
Hoe ga jij om met voedingstips voor je gezondheid? Welke pas jij toe? Welke juist niet?
13 januari 2019
Hollen ken ik. Nu herontdekken hoe rust te nemen.
Vaak gebruik je een jaarwisseling om eens terug te blikken en/of vooruit te kijken. Deze weken zie ik er regelmatig over staan in een tijdschrift, of wordt er aan gerefereerd in een toespraak of preek...
Bij "terugblikken" bekroop mij een toch wat ongemakkelijk gevoel. Terugblikken; moet ik dan de maanden af en eens opnoemen wat de bijzondere momenten in januari waren, in februari, in maart.....
En dan de mooie momenten en moeilijke dingen zo uit je mouw kunnen schudden?
Kun jij dat?
Mij lukt dat niet zo 1, 2, 3. Ik schrik daar een beetje van. Hoe kan dat? Waarom weet ik dit niet zo heel snel? Als er bijzondere dingen in dit jaar gebeurt zijn, dan moet ik dit toch zo kunnen benoemen? En bij die gedachte alleen al slaat mijn hoofd op slot.
Over afgelopen jaar bekruipt mij vooral het gevoel dat het een jaar is geweest van dóórhollen. Komt het daardoor? Dat ik zo heb lopen rennen in mijn leven dat .....bah.
Dit is denk ik wel een heel duidelijk signaal dat ik moet minderen of stoppen met hollen. Toch?
Het nieuwe jaar is vaak ook een moment voor een nieuwe start. Voor mij ook een nieuwe start om mijn relatie met God te verdiepen. Ik heb Hem, en daarmee ook mijzelf, tekort gedaan. (Wellicht is het hollen wel veroorzaakt doordat ik voor God uitliep in plaats van met Hem mee.) Ik ben hierover met God in gesprek geweest.
Hij gaf ook bevestigingen;
In de nieuwsbrief van Joyce Meijer
Het is oké om nee te zeggen. Deze nieuwsbrief las ik als eerste mail nadat ik thuis verteld had dat ik me had laten overdonderen tijdens een teamoverleg.
Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Sestra
Ga mee en rust uit. Las ik vanmiddag.
Maar nu vraag ik me dan nog wel af hoe. Hoe neem ik rust en waarop leg ik dan het accent?
Natuurlijk weet ik wel wat ik als eerste moet doen; dichter bij God blijven en niet voor Hem uitlopen.
En verder? Er aan gewend om voor God uit te lopen, ben ik ook nu geneigd om zelf al allerlei oplossingen te zoeken voor meer rust.
Nou ja, tot rust komen kost tijd. Heb ik gelijk de tijd om te hervinden welke andere dingen mij rust bieden. En actie te gaan ondernemen op dingen die mijn rust roven. Zodat er weer meer balans komt tussen de rustrovers en de rustbieders.
Wat zijn voor jou je rustrovers en wat biedt jou rust?
Bij "terugblikken" bekroop mij een toch wat ongemakkelijk gevoel. Terugblikken; moet ik dan de maanden af en eens opnoemen wat de bijzondere momenten in januari waren, in februari, in maart.....
En dan de mooie momenten en moeilijke dingen zo uit je mouw kunnen schudden?
Kun jij dat?
Mij lukt dat niet zo 1, 2, 3. Ik schrik daar een beetje van. Hoe kan dat? Waarom weet ik dit niet zo heel snel? Als er bijzondere dingen in dit jaar gebeurt zijn, dan moet ik dit toch zo kunnen benoemen? En bij die gedachte alleen al slaat mijn hoofd op slot.
Over afgelopen jaar bekruipt mij vooral het gevoel dat het een jaar is geweest van dóórhollen. Komt het daardoor? Dat ik zo heb lopen rennen in mijn leven dat .....bah.
Dit is denk ik wel een heel duidelijk signaal dat ik moet minderen of stoppen met hollen. Toch?
Het nieuwe jaar is vaak ook een moment voor een nieuwe start. Voor mij ook een nieuwe start om mijn relatie met God te verdiepen. Ik heb Hem, en daarmee ook mijzelf, tekort gedaan. (Wellicht is het hollen wel veroorzaakt doordat ik voor God uitliep in plaats van met Hem mee.) Ik ben hierover met God in gesprek geweest.
Hij gaf ook bevestigingen;
In de nieuwsbrief van Joyce Meijer
Het is oké om nee te zeggen. Deze nieuwsbrief las ik als eerste mail nadat ik thuis verteld had dat ik me had laten overdonderen tijdens een teamoverleg.
Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Sestra
Ga mee en rust uit. Las ik vanmiddag.
Maar nu vraag ik me dan nog wel af hoe. Hoe neem ik rust en waarop leg ik dan het accent?
Natuurlijk weet ik wel wat ik als eerste moet doen; dichter bij God blijven en niet voor Hem uitlopen.
En verder? Er aan gewend om voor God uit te lopen, ben ik ook nu geneigd om zelf al allerlei oplossingen te zoeken voor meer rust.
Nou ja, tot rust komen kost tijd. Heb ik gelijk de tijd om te hervinden welke andere dingen mij rust bieden. En actie te gaan ondernemen op dingen die mijn rust roven. Zodat er weer meer balans komt tussen de rustrovers en de rustbieders.
Wat zijn voor jou je rustrovers en wat biedt jou rust?
02 november 2018
Zomertijd of wintertijd, wat gaan we doen?
Een vaste zomertijd of wintertijd, wat gaan we doen?
Het verzetten van de tijd veroorzaakt bij veel mensen een vervelend, vermoeid gevoel. Heb jij daar ook last van? We hebben de klok net verzet. Jonge kinderen, dieren, oude ouderen, moeten erg wennen aan de wisseling. Het veroorzaakt bij velen een jetlag gevoel. Het kan wel een paar dagen tot weken duren voor het weer weggesleten is. Dit gevoel schijnt ook tot meer hartinfarcten en verkeersongelukken in de ochtenden te leiden. Mede door de vermoeidheid die het wisselen van de klok veroorzaakt. Daarom wil men één vaste tijd gaan hanteren. Maar welke? De zomertijd of de wintertijd? Mijn voorkeur is de wintertijd handhaven.
Vraag ik het de jongeren om mij heen, dan gaan die vaak voor het vasthouden van de zomertijd; in de avonden langer licht. In de ochtenden slapen ze toch nog, als ze de kans krijgen. Want met het er op uit gaan in de avonden is het prettiger als het wat langer licht blijft.
Vraag je het de wat ouderen, dan gaan die voor de wintertijd; in de ochtend eerder dag. Het idee dat het in de winter pas om half tien pas een beetje daglicht wordt..... brrr. Het opstarten van de dag wordt zo een stuk zwaarder.
Vraag je het de biologen, dan kiezen zij ook voor de wintertijd. We zijn zo bezig met onze gezondheid tegenwoordig. En dan prutsen we zo met onze biologische klok! Want het is niet alleen het jetlag gevoel na het veranderen van de tijd. Die verandering, daar zijn we met een paar dagen of weken wel weer aan gewend. Maar als het in de avonden langer licht blijft, zijn wij (en zeker de jongeren) geneigd om dan ook langer wakker te blijven 's avonds. Zeker in het voorjaar en de zomer. Met als gevolg een slaaptekort. Dat klinkt wel heel dramatisch, een slaaptekort, maar elke dag een half uurtje te laat naar bed en je bent aan het eind van de week echt moe.
Biologen wijzen ons er ook op dat het niet goed is voor onze stemming en gevoel als het 's morgens zo laat pas licht wordt. Iedereen in het donker naar zijn werk, de kinderen in het donker naar school. We hebben het licht nodig om prettig wakker te worden. Een gebrek aan daglicht maakt een mens somberder. Vandaar dat er tegenwoordig zo veel mensen lichttherapie gebruiken om zich opgewekter te voelen. Dat is een lamp met daglicht die dan tijdens de ochtend een half uurtje dicht bij je moet staan, zodat je ogen dit daglicht opnemen. Dan is 's morgens het echte daglicht toch fijner en natuurlijker lijkt me.
In Nederland, Belgie en Luxemburg willen ze één dezelfde tijd gaan hanteren. Elk Europees land is vrij om te doen wat zij willen. Zomertijd of wintertijd. dit zou dan vanaf 2019 zijn. Ik ben wel benieuwd hoe zich dit straks ontwikkelt. Als een transporteur door Europa reist, Kan het zijn dat hij bij elk land zijn klokken moet verzetten. Hoe zou dit gaan met de tachograaf in zijn auto? Blijft die dan staan op de klok van land van herkomst of moet deze steeds verzet worden?
Zullen we eens een reisje mee gaan? Nederland wintertijd. Duitsland zomertijd. Oostenrijk wintertijd. Italië zomertijd. Zwitserland wintertijd. Frankrijk zomertijd. Benelux weer wintertijd.
Zo gek als ik het nu verzin zal het niet zijn, maar als al die verschillende tijden wel zo uitpakken, merken we elke reis weer dat één Europese standaard nog steeds heel ver weg is.
Wat heeft jouw voorkeur? En waarom?
Het verzetten van de tijd veroorzaakt bij veel mensen een vervelend, vermoeid gevoel. Heb jij daar ook last van? We hebben de klok net verzet. Jonge kinderen, dieren, oude ouderen, moeten erg wennen aan de wisseling. Het veroorzaakt bij velen een jetlag gevoel. Het kan wel een paar dagen tot weken duren voor het weer weggesleten is. Dit gevoel schijnt ook tot meer hartinfarcten en verkeersongelukken in de ochtenden te leiden. Mede door de vermoeidheid die het wisselen van de klok veroorzaakt. Daarom wil men één vaste tijd gaan hanteren. Maar welke? De zomertijd of de wintertijd? Mijn voorkeur is de wintertijd handhaven.
Vraag ik het de jongeren om mij heen, dan gaan die vaak voor het vasthouden van de zomertijd; in de avonden langer licht. In de ochtenden slapen ze toch nog, als ze de kans krijgen. Want met het er op uit gaan in de avonden is het prettiger als het wat langer licht blijft.
Vraag je het de wat ouderen, dan gaan die voor de wintertijd; in de ochtend eerder dag. Het idee dat het in de winter pas om half tien pas een beetje daglicht wordt..... brrr. Het opstarten van de dag wordt zo een stuk zwaarder.
Vraag je het de biologen, dan kiezen zij ook voor de wintertijd. We zijn zo bezig met onze gezondheid tegenwoordig. En dan prutsen we zo met onze biologische klok! Want het is niet alleen het jetlag gevoel na het veranderen van de tijd. Die verandering, daar zijn we met een paar dagen of weken wel weer aan gewend. Maar als het in de avonden langer licht blijft, zijn wij (en zeker de jongeren) geneigd om dan ook langer wakker te blijven 's avonds. Zeker in het voorjaar en de zomer. Met als gevolg een slaaptekort. Dat klinkt wel heel dramatisch, een slaaptekort, maar elke dag een half uurtje te laat naar bed en je bent aan het eind van de week echt moe.
Biologen wijzen ons er ook op dat het niet goed is voor onze stemming en gevoel als het 's morgens zo laat pas licht wordt. Iedereen in het donker naar zijn werk, de kinderen in het donker naar school. We hebben het licht nodig om prettig wakker te worden. Een gebrek aan daglicht maakt een mens somberder. Vandaar dat er tegenwoordig zo veel mensen lichttherapie gebruiken om zich opgewekter te voelen. Dat is een lamp met daglicht die dan tijdens de ochtend een half uurtje dicht bij je moet staan, zodat je ogen dit daglicht opnemen. Dan is 's morgens het echte daglicht toch fijner en natuurlijker lijkt me.
In Nederland, Belgie en Luxemburg willen ze één dezelfde tijd gaan hanteren. Elk Europees land is vrij om te doen wat zij willen. Zomertijd of wintertijd. dit zou dan vanaf 2019 zijn. Ik ben wel benieuwd hoe zich dit straks ontwikkelt. Als een transporteur door Europa reist, Kan het zijn dat hij bij elk land zijn klokken moet verzetten. Hoe zou dit gaan met de tachograaf in zijn auto? Blijft die dan staan op de klok van land van herkomst of moet deze steeds verzet worden?
Zullen we eens een reisje mee gaan? Nederland wintertijd. Duitsland zomertijd. Oostenrijk wintertijd. Italië zomertijd. Zwitserland wintertijd. Frankrijk zomertijd. Benelux weer wintertijd.
Zo gek als ik het nu verzin zal het niet zijn, maar als al die verschillende tijden wel zo uitpakken, merken we elke reis weer dat één Europese standaard nog steeds heel ver weg is.
Wat heeft jouw voorkeur? En waarom?
02 augustus 2018
Terugroepactie medicijn Valsartan
Op nu.nl las ik dat er een terugroepactie gaande was rondom het medicijn Valsartan. IK had er van onze apotheek of huisarts nog niets van gehoord. Klik op de link om ook het artikel te lezen. Link naar het artikel
Niet alle Valsartan wordt teruggeroepen. Je kunt wachten tot de huisarts of apotheek je belt om het terug te brengen. Je kunt ook zelf kijken of jouw doosje bij de lijst van verdachte medicijnen staat; Valsartan productoverzicht
Zo ja, dan kun je terug naar je apotheek.
Heb ik net ook gedaan.
Misschien was ik de eerste, maar het ging niet helemaal vlekkeloos.
Ze wist er wel van, dat scheelde al. Toen pakte ze de map er bij. Mijn medicijn zou er niet bij staan zei ze. Wel dus.
Er is een verschil tussen een registratienummer en een charchenummer. Ze zocht het chargenummer bij de registratienummer. (RVG) Kijk het zelf dus goed na voor je naar de apotheek fietst. Op de foto zie je mijn doosje staan. Helemaal bovenaan staat het registratienummer. Bij dit nummer en dit gewicht van de pilletjes (80mg) stond; alle charchenummers om te ruilen.
Ik heb haar dit maar even uitgelegd. Toen stond de mijne er wel bij. Nou ja, van manlief dan, maar ik ging naar de apotheek. Ik vroeg haar hoe zoiets gaat bij medicijnen, of wij gebeld of gemaild gaan worden bij zo'n actie. Volgens haar was het een actie op apothekersniveau. Dat wil zeggen dat ze alleen bij de apothekers opgehaald of teruggeroepen worden, niet bij de patiënten thuis. Dit klopte al niet meer. Inmiddels worden ook aangeraden om deze medicijnen door de patienten terug te laten brengen.
Hier meer info;
gewijzigde terugroepactie
Ik hou ook nog wel even in de gaten hoe het straks afloopt in de afrekening van deze omruilactie. Deze moet mij geen extra geld gaan kosten doordat een duurder medicijn gegeven is, of dat het 2x berekend wordt.
Heb jij dit medicijn of ken je iemand? Laat het hem of haar dan even weten door dit bericht te delen. Het medicijn is mogelijk vervuild met een misschien kankerverwekkend middel. Het is dus niet zo dat iemand gelijk ziek wordt door gebruik van dit medicijn.
Zo ja, dan kun je terug naar je apotheek.
Heb ik net ook gedaan.
Misschien was ik de eerste, maar het ging niet helemaal vlekkeloos.
Ze wist er wel van, dat scheelde al. Toen pakte ze de map er bij. Mijn medicijn zou er niet bij staan zei ze. Wel dus.
Er is een verschil tussen een registratienummer en een charchenummer. Ze zocht het chargenummer bij de registratienummer. (RVG) Kijk het zelf dus goed na voor je naar de apotheek fietst. Op de foto zie je mijn doosje staan. Helemaal bovenaan staat het registratienummer. Bij dit nummer en dit gewicht van de pilletjes (80mg) stond; alle charchenummers om te ruilen.
Ik heb haar dit maar even uitgelegd. Toen stond de mijne er wel bij. Nou ja, van manlief dan, maar ik ging naar de apotheek. Ik vroeg haar hoe zoiets gaat bij medicijnen, of wij gebeld of gemaild gaan worden bij zo'n actie. Volgens haar was het een actie op apothekersniveau. Dat wil zeggen dat ze alleen bij de apothekers opgehaald of teruggeroepen worden, niet bij de patiënten thuis. Dit klopte al niet meer. Inmiddels worden ook aangeraden om deze medicijnen door de patienten terug te laten brengen.
Hier meer info;
gewijzigde terugroepactie
Ik hou ook nog wel even in de gaten hoe het straks afloopt in de afrekening van deze omruilactie. Deze moet mij geen extra geld gaan kosten doordat een duurder medicijn gegeven is, of dat het 2x berekend wordt.
Heb jij dit medicijn of ken je iemand? Laat het hem of haar dan even weten door dit bericht te delen. Het medicijn is mogelijk vervuild met een misschien kankerverwekkend middel. Het is dus niet zo dat iemand gelijk ziek wordt door gebruik van dit medicijn.
15 november 2017
Je zelfzorgproducten worden in 2018 (mogelijk) duurder.
Verschillende sites hebben me er op geattendeerd dat er grote kans is dat er vanaf 1-1-2018 wat veranderd in de BTW berekening op bepaalde zelfzorgmiddelen.
Met ingang van 1 januari 2018 wordt de definitie van het begrip ‘geneesmiddelen’ aangescherpt.
Sommige zelfzorgproducten die nu onder het verlaagde tarief vallen, vallen per 1 januari 2018 onder het verhoogde tarief. De belastingdienst zelf is er nog niet zo duidelijk over.
Voor erkende geneesmiddelen gaat het BTW-tarief naar 6%
Op niet-erkende geneesmiddelen, gaat een BTW-tarief van 21% gelden.
Ze worden dus iets duurder.
Denk hierbij aan middelen tegen verkoudheid, acne, hoofdluis, verstopte neus, aambeien, wratten. En ook voor producten als tandpasta met fluoride en zonnebrandcrème.
Het zijn geen schokkende bedragen, maar als je veel verbruikt kan het wel wat schelen.
Iets van 4,- zonder BTW, wordt met 6% BTW; 4,24
Met een BTW van 21% wordt deze 4,84
Een verandering van prijs door een andere BTW.
Dus als je een "grootverbruiker" bent van deze producten kan het zinnig zijn nu wat extra voorraad in te slaan.
Je kunt de site van de belastingdienst in de gaten houden, om te bekijken wat er verandert.....Maar misschien staat het er pas duidelijk op als het al 2018 is. Dan kun je geen voorraadje meer inslaan.
Sluipverbruikers. Met energieverbruik weten we wel wat er hier mee bedoeld wordt; Een magnetron verbruikt stroom, ook als het niet wordt gebruikt. Door het klokje wat er in zit. Of een electrische deurbel. Het eet energie, terwijl je het weinig gebruikt. Zo vind ik dit ook een beetje met deze kostenverhoging. Er wordt weinig ruchtbaarheid aan gegeven, maar straks is het wel ineens duurder.
Doe er je voordeel mee zou ik zo zeggen.
Met ingang van 1 januari 2018 wordt de definitie van het begrip ‘geneesmiddelen’ aangescherpt.
Sommige zelfzorgproducten die nu onder het verlaagde tarief vallen, vallen per 1 januari 2018 onder het verhoogde tarief. De belastingdienst zelf is er nog niet zo duidelijk over.
Voor erkende geneesmiddelen gaat het BTW-tarief naar 6%
Op niet-erkende geneesmiddelen, gaat een BTW-tarief van 21% gelden.
Ze worden dus iets duurder.
Denk hierbij aan middelen tegen verkoudheid, acne, hoofdluis, verstopte neus, aambeien, wratten. En ook voor producten als tandpasta met fluoride en zonnebrandcrème.
Het zijn geen schokkende bedragen, maar als je veel verbruikt kan het wel wat schelen.
Iets van 4,- zonder BTW, wordt met 6% BTW; 4,24
Met een BTW van 21% wordt deze 4,84
Een verandering van prijs door een andere BTW.
Dus als je een "grootverbruiker" bent van deze producten kan het zinnig zijn nu wat extra voorraad in te slaan.
Je kunt de site van de belastingdienst in de gaten houden, om te bekijken wat er verandert.....Maar misschien staat het er pas duidelijk op als het al 2018 is. Dan kun je geen voorraadje meer inslaan.
Sluipverbruikers. Met energieverbruik weten we wel wat er hier mee bedoeld wordt; Een magnetron verbruikt stroom, ook als het niet wordt gebruikt. Door het klokje wat er in zit. Of een electrische deurbel. Het eet energie, terwijl je het weinig gebruikt. Zo vind ik dit ook een beetje met deze kostenverhoging. Er wordt weinig ruchtbaarheid aan gegeven, maar straks is het wel ineens duurder.
Doe er je voordeel mee zou ik zo zeggen.
29 april 2017
Thermostaat van slag. 9 tips rondom de overgang.
De thermostaat is van slag.
Enkele keren per dag slaat deze aan en gaat op vol vermogen! 's Nachts ook.
Nou had ik toch helemaal verwacht dat als je in de menopauze komt je klaar zou zijn met de overgang. De menopauze is als je een jaar niet ongesteld geweest bent.
Ik helemaal aftellen tot t jaar om zou zijn. Dan zou ik uit de overgang zijn. Dacht ik.
Maar juist nu is mijn thermostaat van slag geraakt. Warm-koud. Vest aan-uit. Dekbed op-af.
Ik heb amper gegoogled op de overgang. Want als je dat doet ga je bijna dood of durf je op z'n minst geen adem meer te halen. Zoveel klachten en kwalen komen er om de hoek kijken en worden al dan niet terecht toegeschreven aan de overgang.
En als je het allemaal toch leest ben je heel lang in de overgang. Je rolt zo van je pubertijd de overgang in. En die kan wel weer tot je 70e duren. Ben je mooi klaar mee.
Maar goed, als ik wel wat meer gegoogled had, had ik nu misschien eerder geweten dat het allemaal nog niet over is. Dat er nog zoiets bestaat als post-menopauze fase.
Iedere vrouw weet dat als je frequentie van je ongesteldheid begint te rommelen, je dan zeker in de overgang zit. Vaak is t lichaam al veel eerder begonnen met de overgang, maar hadden we t nog niet helemaal door. Ik niet in ieder geval. Voor mij was de frequentie de graadmeter.
De post-menopauze fase is dus als je een jaar of langer niet meer ongesteld geweest bent. Nou vind ik er niks aan om dit op internet rond te bazuinen, ook al overkomt het iedere vrouw, maar ik had wel zoiets van; Heb jij dat ook? Dat je dacht er van af te zijn en toen pas je thermostaat ging rommelen?
Ik ben wel allerlei tips tegengekomen die ik hier met je wil delen. Ik ga geen tips vermelden die je zeggen dat je dit of dat supplement moet nemen omdat t helpt tegen de klachten. Ik kan hiervandaan niet uitzoeken of dit ervaring is, of een verkooppraatje.
Tips rondom de overgang;
-Vermijd overmatig gebruik van conserveringsmiddelen, cafeïne, theïne, suiker, alcohol, pittige en hete kruiden. Door dit te vermijden of verminderen zal het aantal opvliegers en de misselijkheid verminderen en de nachtrust verbeteren.
- Draag katoenen kleding en ondergoed. Dit voelt veel minder snel plakkerig en zweterig.
- Draag laagjes. En vestjes. Die kun je overal en snel aan en uit doen.
- Gun jezelf rust. Ga op tijd naar bed. Ruim 2 uur voor t slapen gaan geen laptop of mobieltje meer gebruiken. En kun je na twee uurtjes slaap niet meer verder slapen? Ga er gewoon even uit, drink n beker warme melk en duik er weer in.
- Gun jezelf ook rust door af en toe de natuur in te gaan. Een boswandeling, of op je gemak tuinieren. Pas ervoor op dat je jezelf tijdens het wandelen of tuinieren jezelf geen tijdsdruk oplegt. Ga jezelf niet opjagen.
- Leg bij opvliegers in bed je voeten eens op het dekbed, terwijl de rest van je lichaam onder de dekens blijft. Binnen vijf minuten ben je weer lekker afgekoeld, zonder het gelijk weer steenkoud te krijgen.
- Blijf in beweging. Net zo fanatiek of rustig als je zelf wilt en waar je je lekker bij voelt. Als je maar beweegt.
- Wees lief voor jezelf. En dan bedoel ik niet dat je jezelf moet gaan verwennen met een dikke reep chocola. Maar een keertje lekker extra lang douchen, eens nee zeggen tegen een verzoek, sta jezelf toe dat je eens moe bent of in de mineur. Blijf hier niet in hangen.
- Geef jezelf de tijd om te genieten van het kleine: Die peuter die naar je lacht, die hommel tussen de krokussen, die koolmees bij het nest, die merel op het huis zit te fluiten.
Er zijn er vast nog veel meer....Welke tip heb ik hier nog niet genoemd?
Enkele keren per dag slaat deze aan en gaat op vol vermogen! 's Nachts ook.
Nou had ik toch helemaal verwacht dat als je in de menopauze komt je klaar zou zijn met de overgang. De menopauze is als je een jaar niet ongesteld geweest bent.
Ik helemaal aftellen tot t jaar om zou zijn. Dan zou ik uit de overgang zijn. Dacht ik.
Maar juist nu is mijn thermostaat van slag geraakt. Warm-koud. Vest aan-uit. Dekbed op-af.
Ik heb amper gegoogled op de overgang. Want als je dat doet ga je bijna dood of durf je op z'n minst geen adem meer te halen. Zoveel klachten en kwalen komen er om de hoek kijken en worden al dan niet terecht toegeschreven aan de overgang.
En als je het allemaal toch leest ben je heel lang in de overgang. Je rolt zo van je pubertijd de overgang in. En die kan wel weer tot je 70e duren. Ben je mooi klaar mee.
Maar goed, als ik wel wat meer gegoogled had, had ik nu misschien eerder geweten dat het allemaal nog niet over is. Dat er nog zoiets bestaat als post-menopauze fase.
Iedere vrouw weet dat als je frequentie van je ongesteldheid begint te rommelen, je dan zeker in de overgang zit. Vaak is t lichaam al veel eerder begonnen met de overgang, maar hadden we t nog niet helemaal door. Ik niet in ieder geval. Voor mij was de frequentie de graadmeter.
De post-menopauze fase is dus als je een jaar of langer niet meer ongesteld geweest bent. Nou vind ik er niks aan om dit op internet rond te bazuinen, ook al overkomt het iedere vrouw, maar ik had wel zoiets van; Heb jij dat ook? Dat je dacht er van af te zijn en toen pas je thermostaat ging rommelen?
Ik ben wel allerlei tips tegengekomen die ik hier met je wil delen. Ik ga geen tips vermelden die je zeggen dat je dit of dat supplement moet nemen omdat t helpt tegen de klachten. Ik kan hiervandaan niet uitzoeken of dit ervaring is, of een verkooppraatje.
Tips rondom de overgang;
-Vermijd overmatig gebruik van conserveringsmiddelen, cafeïne, theïne, suiker, alcohol, pittige en hete kruiden. Door dit te vermijden of verminderen zal het aantal opvliegers en de misselijkheid verminderen en de nachtrust verbeteren.
- Draag katoenen kleding en ondergoed. Dit voelt veel minder snel plakkerig en zweterig.
- Draag laagjes. En vestjes. Die kun je overal en snel aan en uit doen.
- Gun jezelf rust. Ga op tijd naar bed. Ruim 2 uur voor t slapen gaan geen laptop of mobieltje meer gebruiken. En kun je na twee uurtjes slaap niet meer verder slapen? Ga er gewoon even uit, drink n beker warme melk en duik er weer in.
- Gun jezelf ook rust door af en toe de natuur in te gaan. Een boswandeling, of op je gemak tuinieren. Pas ervoor op dat je jezelf tijdens het wandelen of tuinieren jezelf geen tijdsdruk oplegt. Ga jezelf niet opjagen.
- Leg bij opvliegers in bed je voeten eens op het dekbed, terwijl de rest van je lichaam onder de dekens blijft. Binnen vijf minuten ben je weer lekker afgekoeld, zonder het gelijk weer steenkoud te krijgen.
- Blijf in beweging. Net zo fanatiek of rustig als je zelf wilt en waar je je lekker bij voelt. Als je maar beweegt.
- Wees lief voor jezelf. En dan bedoel ik niet dat je jezelf moet gaan verwennen met een dikke reep chocola. Maar een keertje lekker extra lang douchen, eens nee zeggen tegen een verzoek, sta jezelf toe dat je eens moe bent of in de mineur. Blijf hier niet in hangen.
- Geef jezelf de tijd om te genieten van het kleine: Die peuter die naar je lacht, die hommel tussen de krokussen, die koolmees bij het nest, die merel op het huis zit te fluiten.
Er zijn er vast nog veel meer....Welke tip heb ik hier nog niet genoemd?
17 januari 2017
Hooggevoeligheid of HSP.
Soms komen er dingen voorbij, hoor je het, herken je het en vervolgens schuif je het opzij. Dat heb ik een beetje met hooggevoeligheid, of hoog sensitief persoon.
Ik herkende het bij mijzelf, en toch schoof ik het heel lang opzij. Ik begon er meer in de media over te horen, bestempelde het als een nieuwe hype in aantocht, dus schoof het opzij.
Maar toch... Nu ik minder goed in mijn vel zit... vraag ik t me toch af, heb ik sommige signalen dan zo genegeerd dat mijn emmer nu te vol zit?
Er viel een kwartje toen een cursusleidster tijdens een cursus van mijn werk aan een cursist vroeg; HSPertje zeker? Dat bleek zo te zijn. Dat die andere cursist een hsp is werd herkend doordat die cursist zich terugtrok in de pauze. Even een moment stilte, niets hoeven, niet hoeven praten. Dat is iets wat ik ook wel wilde doen bij dit soort dagen, maar dacht/vond dat dit dat a-sociaal, of vreemd gevonden werd, dus negeerde ik die wens. Ik bleef dus in pauzes in gezelschap en kwam bekaf thuis. Niet alleen tijdens dit soort cursussen, dit is iets wat ik van veel langer herken. In de pauzes dacht ik dat je je niet hoorde terug te trekken, dus deed ik dat niet.
Hun onderlinge herkenning zette mij ook aan het denken.
Op facebook heb ik ook wat heen en weer geschreven met iemand die er bekend mee is. zij wees mij op een boek.
Dit boek bleek ik al in huis te hebben.
'n Jaar geleden bij de kringloop gekocht. De test toen gedaan, maar is er van alles tussen gekomen en heb ik er verder niets mee gedaan. De test opnieuw gedaan, zonder eerst naar de test van toen te kijken. De uitslag was precies hetzelfde; Van de 23 vragen had ik er 18 met ja en 5 met nee. Toen had ik zoiets, ach, zo'n test maakt zo'n schrijver wel zo dat iedereen hoog sensitief is. Dat verkoopt lekker.
Maar ja, kijk ik los van de test naar mezelf;
- kon ik niet genieten van het muziekconcert met manlief omdat ik steeds weer zag wat er allemaal omheen gebeurde, de cameraman die zich een breuk sjouwde aan al die kabels, de dame die in haar oor peuterde, de man die het wel erg warm had tijdens het spelen....
- was ik gisteravond op mijn werk ook weer erg gericht op de omgeving. Er trad een koor op, zag dat er net te weinig programmaboekjes waren, zat de voet van een van de bewoners erg oncomfortabel, zag ik dat een meneer niks van zijn boekje snapte, en dat ging het hele optreden zo door.
- Vinden mijn minderen dat de radio of tv wel erg snel zachter of nog liever uit moet.
- vind ik het heerlijk om zo af en toe een dag te hebben met niemand om mij heen, ook geen radio aan.
- zie ik me nog zitten tijdens de typeles. zodra de leraar op mijn vingers keek, stopte ik; t lukte niet meer.
- ik leg de lat ook hoog voor mijzelf; mag geen fouten maken. Zeker geen fouten waar anderen ook last van hebben.
- Op foto's van mijzelf als kind zie ik een verlegen meisje.
Nou ja, zo kan ik wel even doortypen.
Kenmerken van hooggevoeligheid;
1. de rust opzoeken.
2. moe worden van sociale contakten.
3. snel zorgen voor een ander.
4. een antenne hebben voor de echtheid van iemand.
5. hart voor mens, natuur en dieren.
6. een lijf dat snel ergens op reageert.
Ik wil er dus mee aan de gang, dingen leren herkennen en er mee om gaan. De last van t gevoelige tot kracht maken. Maar t ook herkennen zodat ik niet over mijn eigen grenzen heen ga, omdat ik denk dat dit sociaal gewenst is.
Ik laat je zo t boek zien, waar ik zelf ook mee aan de gang ga. Wie heeft dit boek ook gelezen? Wat heb jij er aan gehad?
Of kwam je na t lezen toch tot de conclusie dat het een hype is?
Vandaag was er op de radio ook een reportage over. Ik las pas achteraf dat er een reportage over geweest is. Ik heb m beluisterd en wil m je ook laten horen.
Het boek is van Elaine N. Aron; Hoog sensitieve personen.
Via de link zou je het zelf kunnen bestellen als jij er ook meer over wilt weten. Het boek is mij ook door iemand aangeraden en ben er volop in bezig.
Laat het mij ook weten als jij het boek kent of wilt gaan lezen.
Ik hoor graag je bevindingen over het boek, en over waar ik nu zo over schreef.
Zie jij het bij jezelf, anderen?
Ik herkende het bij mijzelf, en toch schoof ik het heel lang opzij. Ik begon er meer in de media over te horen, bestempelde het als een nieuwe hype in aantocht, dus schoof het opzij.
Maar toch... Nu ik minder goed in mijn vel zit... vraag ik t me toch af, heb ik sommige signalen dan zo genegeerd dat mijn emmer nu te vol zit?
Er viel een kwartje toen een cursusleidster tijdens een cursus van mijn werk aan een cursist vroeg; HSPertje zeker? Dat bleek zo te zijn. Dat die andere cursist een hsp is werd herkend doordat die cursist zich terugtrok in de pauze. Even een moment stilte, niets hoeven, niet hoeven praten. Dat is iets wat ik ook wel wilde doen bij dit soort dagen, maar dacht/vond dat dit dat a-sociaal, of vreemd gevonden werd, dus negeerde ik die wens. Ik bleef dus in pauzes in gezelschap en kwam bekaf thuis. Niet alleen tijdens dit soort cursussen, dit is iets wat ik van veel langer herken. In de pauzes dacht ik dat je je niet hoorde terug te trekken, dus deed ik dat niet.
Hun onderlinge herkenning zette mij ook aan het denken.
Op facebook heb ik ook wat heen en weer geschreven met iemand die er bekend mee is. zij wees mij op een boek.
Dit boek bleek ik al in huis te hebben.
'n Jaar geleden bij de kringloop gekocht. De test toen gedaan, maar is er van alles tussen gekomen en heb ik er verder niets mee gedaan. De test opnieuw gedaan, zonder eerst naar de test van toen te kijken. De uitslag was precies hetzelfde; Van de 23 vragen had ik er 18 met ja en 5 met nee. Toen had ik zoiets, ach, zo'n test maakt zo'n schrijver wel zo dat iedereen hoog sensitief is. Dat verkoopt lekker.
Maar ja, kijk ik los van de test naar mezelf;
- kon ik niet genieten van het muziekconcert met manlief omdat ik steeds weer zag wat er allemaal omheen gebeurde, de cameraman die zich een breuk sjouwde aan al die kabels, de dame die in haar oor peuterde, de man die het wel erg warm had tijdens het spelen....
- was ik gisteravond op mijn werk ook weer erg gericht op de omgeving. Er trad een koor op, zag dat er net te weinig programmaboekjes waren, zat de voet van een van de bewoners erg oncomfortabel, zag ik dat een meneer niks van zijn boekje snapte, en dat ging het hele optreden zo door.
- Vinden mijn minderen dat de radio of tv wel erg snel zachter of nog liever uit moet.
- vind ik het heerlijk om zo af en toe een dag te hebben met niemand om mij heen, ook geen radio aan.
- zie ik me nog zitten tijdens de typeles. zodra de leraar op mijn vingers keek, stopte ik; t lukte niet meer.
- ik leg de lat ook hoog voor mijzelf; mag geen fouten maken. Zeker geen fouten waar anderen ook last van hebben.
- Op foto's van mijzelf als kind zie ik een verlegen meisje.
Nou ja, zo kan ik wel even doortypen.
Kenmerken van hooggevoeligheid;
1. de rust opzoeken.
2. moe worden van sociale contakten.
3. snel zorgen voor een ander.
4. een antenne hebben voor de echtheid van iemand.
5. hart voor mens, natuur en dieren.
6. een lijf dat snel ergens op reageert.
Ik wil er dus mee aan de gang, dingen leren herkennen en er mee om gaan. De last van t gevoelige tot kracht maken. Maar t ook herkennen zodat ik niet over mijn eigen grenzen heen ga, omdat ik denk dat dit sociaal gewenst is.
Ik laat je zo t boek zien, waar ik zelf ook mee aan de gang ga. Wie heeft dit boek ook gelezen? Wat heb jij er aan gehad?
Of kwam je na t lezen toch tot de conclusie dat het een hype is?
Vandaag was er op de radio ook een reportage over. Ik las pas achteraf dat er een reportage over geweest is. Ik heb m beluisterd en wil m je ook laten horen.
Het boek is van Elaine N. Aron; Hoog sensitieve personen.
Via de link zou je het zelf kunnen bestellen als jij er ook meer over wilt weten. Het boek is mij ook door iemand aangeraden en ben er volop in bezig.
Laat het mij ook weten als jij het boek kent of wilt gaan lezen.
Ik hoor graag je bevindingen over het boek, en over waar ik nu zo over schreef.
Zie jij het bij jezelf, anderen?
08 januari 2017
Christen zijn en mindfullness?
Sinds kort heb ik gesprekken met de praktijkondersteuner van de huisarts. Vaste meelezers hebben al een beetje begrepen dat ik in t afgelopen jaar net iets te veel voor mijn kiezen heb gehad.
Twee gesprekken gehad, met twee verschillende personen. Eerst met een man, toen met een vrouw, de man verving haar wegens ziekte.
De vrouw waar ik het gesprek mee had wil mij maar aan de mindfullness hebben. Om te helpen of leren ontspannen.
Ik weet dat niet zo. Heb er mijn vraagtekens bij.
Als Christen zou ik toch genoeg moeten hebben aan mijn gebedsleven en vertrouwen in God? Maar soms was ik gewoonweg te gespannen en onrustig om te bidden. Soms ook gewoon te boos. Op collega's, op de gebeurtenissen, noem maar op.
Of vond ik dat mijn relatie met God op zo'n laag pitje stond dat ik dat eerst op orde moest maken voordat ik weer vragend kon bidden. Je gaat toch ook niet alleen maar naar je pa als je om geld verlegen zit?
Tijdens het gesprek met de vrouw heb ik een mindfullness oefening gedaan van 3 minuten. Ik weet t niet. Na afloop vroeg ze me hoe ik t ervaren had. Ik kreeg bij mijzelf t gevoel dat ik een beetje de gewenste antwoorden gaf, wetende dat ik niet zomaar thuis zou gaan "mindfullnessen". Of de gedane oefening thuis herhalen. Dit heb ik haar niet aangegeven.
Ik ben nu een paar weken verder. Heb wel momenten gehad waarop ik heel gespannen was. Heb wel geprobeerd om de oefening uit t gesprek te herhalen.
Maar ik werd er alleen maar heel katterig van.
Weet intusssen ook niet precies meer hoe dat zat met die 3 x 1 minuut.
Juist die oefening stond niet op het pakje oefeningen die ik meekreeg.
De feestperiode is voorbij. Het normale leven wordt door iedereen weer opgepakt. Man weer naar t werk, kinderen naar werk en school. Mijn januari rooster heeft iets minder uren dan het decemberrooster. Wel minder uren, maar nog steeds als vliegende kiep overal ingezet waar nodig. Ik heb nog eens op mijn werk aangegeven dat ik dit niet wil en op t moment niet kan. Het ook niet fair vind dat anderen wel hun vaste activiteiten verzorgen en ik zo'n beetje overal ingezet wordt. In januari heb ik al wel minder uren, ik hoop in februari nu ook een rustiger rooster te krijgen.
Maar nu er minder werkuren zijn, wil ik wel het wandelen weer eens op gaan pakken. Dan maar zonder de hond, die wordt er te oud voor. De stevige wandelschoenen aan en gaan. Ik vraag me nog wel even af of ik met of juist zonder wandelmaatje zal gaan. Ik denk dat het misschien wijzer is om zonder wandelmaatje te beginnen. Anders praat je misschien veel met elkaar, over t werk, de kinderen en komt mijn hoofd nog niet tot rust. Als ik alleen op stap ga, kan ik tijdens het wandelen wel praten met God.
Bij het nakijken van de zorgverzekering zag ik dat ik zelfs vanuit de zorgverzekering een vergoeding kan krijgen voor een training mindfullness ter voorkoming van burnout klachten. Die mindfulness wordt dus wel hoog aangeschreven in de medische wereld. Denk ik?
Heeft een van jullie er ervaring mee? Is het echt goed voor je? Is het niet een gezondheids hype, zoals er nu zoveel zijn? Een modecursus?
Deel me je visie over mindfullness of je ervaringen hiermee alsjeblieft. Ik ben er heel benieuwd naar. Hierover googlen gaf me niet echt veel inzicht. Jullie reacties zijn heel welkom!
Twee gesprekken gehad, met twee verschillende personen. Eerst met een man, toen met een vrouw, de man verving haar wegens ziekte.
De vrouw waar ik het gesprek mee had wil mij maar aan de mindfullness hebben. Om te helpen of leren ontspannen.
Ik weet dat niet zo. Heb er mijn vraagtekens bij.
Als Christen zou ik toch genoeg moeten hebben aan mijn gebedsleven en vertrouwen in God? Maar soms was ik gewoonweg te gespannen en onrustig om te bidden. Soms ook gewoon te boos. Op collega's, op de gebeurtenissen, noem maar op.
Of vond ik dat mijn relatie met God op zo'n laag pitje stond dat ik dat eerst op orde moest maken voordat ik weer vragend kon bidden. Je gaat toch ook niet alleen maar naar je pa als je om geld verlegen zit?
Tijdens het gesprek met de vrouw heb ik een mindfullness oefening gedaan van 3 minuten. Ik weet t niet. Na afloop vroeg ze me hoe ik t ervaren had. Ik kreeg bij mijzelf t gevoel dat ik een beetje de gewenste antwoorden gaf, wetende dat ik niet zomaar thuis zou gaan "mindfullnessen". Of de gedane oefening thuis herhalen. Dit heb ik haar niet aangegeven.
Ik ben nu een paar weken verder. Heb wel momenten gehad waarop ik heel gespannen was. Heb wel geprobeerd om de oefening uit t gesprek te herhalen.
Maar ik werd er alleen maar heel katterig van.
Weet intusssen ook niet precies meer hoe dat zat met die 3 x 1 minuut.
Juist die oefening stond niet op het pakje oefeningen die ik meekreeg.
De feestperiode is voorbij. Het normale leven wordt door iedereen weer opgepakt. Man weer naar t werk, kinderen naar werk en school. Mijn januari rooster heeft iets minder uren dan het decemberrooster. Wel minder uren, maar nog steeds als vliegende kiep overal ingezet waar nodig. Ik heb nog eens op mijn werk aangegeven dat ik dit niet wil en op t moment niet kan. Het ook niet fair vind dat anderen wel hun vaste activiteiten verzorgen en ik zo'n beetje overal ingezet wordt. In januari heb ik al wel minder uren, ik hoop in februari nu ook een rustiger rooster te krijgen.
Maar nu er minder werkuren zijn, wil ik wel het wandelen weer eens op gaan pakken. Dan maar zonder de hond, die wordt er te oud voor. De stevige wandelschoenen aan en gaan. Ik vraag me nog wel even af of ik met of juist zonder wandelmaatje zal gaan. Ik denk dat het misschien wijzer is om zonder wandelmaatje te beginnen. Anders praat je misschien veel met elkaar, over t werk, de kinderen en komt mijn hoofd nog niet tot rust. Als ik alleen op stap ga, kan ik tijdens het wandelen wel praten met God.
Bij het nakijken van de zorgverzekering zag ik dat ik zelfs vanuit de zorgverzekering een vergoeding kan krijgen voor een training mindfullness ter voorkoming van burnout klachten. Die mindfulness wordt dus wel hoog aangeschreven in de medische wereld. Denk ik?
Heeft een van jullie er ervaring mee? Is het echt goed voor je? Is het niet een gezondheids hype, zoals er nu zoveel zijn? Een modecursus?
Deel me je visie over mindfullness of je ervaringen hiermee alsjeblieft. Ik ben er heel benieuwd naar. Hierover googlen gaf me niet echt veel inzicht. Jullie reacties zijn heel welkom!
17 december 2016
Angst voor virussen en bacteriën.
In deze tijd van het jaar ken je t wel, je stapt van je fiets af en hebt een flinke loopneus. Een reactie van je neus op de kou. Uit mijn jaszak diep ik dan een (katoenen) zakdoek op en snuit mijn neus.
Onlangs had ik daar met iemand een hele discussie over. Een katoenen zakdoek gebruiken zou onhygiënisch en ziekmakend zijn. Zij was daar heel stellig in. Ik had op dat moment geen zin in die discussie, maar was eigenlijk even stellig; Ik vind dat de reinste onzin. Een zakdoek in mijn jaszak gebruik ik om mijn neus te snuiten omdat deze reageert op de kou, en niet omdat ik verkouden ben of de griep heb. Als ik de griep heb of verkouden ben, dan spelen virussen of bacteriën wel een rol. Maar toch niet als mijn gezonde neus reageert op kou? Moet je eens kijken als ik voor elke keer een nieuw papieren zakdoekje ergens vandaan moet opduiken. En waar moet ik die dan weer zo gauw laten na gebruik?
Wat kost dat wel niet voor het millieu? Per keer snuiten een nieuwe zakdoek maken, verpakken, vervoeren en het afval verwerken?
Een paar dagen later las ik een artikel over het hergebruiken van theezakjes. Er werd antwoord gegeven op de vraag of dit kon en veilig was. Het antwoord was dat dit wel kon, maar je dit wel binnen enkele uren moest doen en je het theezakje in een afgesloten trommeltje bewaarde. Want anders zouden er bacteriën op kunnen komen.
Hierbij fronsde ik ook even mijn wenkbrauwen. Anders zouden er bacteriën op kunnen komen....Tjonge jonge! Die zitten toch overal op? Het theezakje komt zo uit het kokende water, heeft daar enkele minuten in rondgedobberd en dan zou....
Als ik dat zakje 's avonds weer pak, gaat die zo weer het kokende water in voor een nieuw kopje thee. Dat overleven eventuele bacteriën echt niet!
Gebruik jij je theezakje ook wel eens een tweede keer?
Creëren we met al dit soort adviezen geen massavrees voor de gewone bacteriën? Natuurlijk is het een heel ander verhaal als je te maken hebt met mensen met een sterk verminderde weerstand. maar bij gewoon gezonde mensen? We kunnen wel wat hebben hoor.
Er zijn wel dingen waar we wel goed mee moeten opletten, zelfs voor gezonde sterke volwassenen;
- Na het snijden van rauwe kip of ander vlees, maar vooral kip, de plank en het mes lang en met goed heet water afwassen. Nog beter is om een ander mes en plank te pakken als je nog groente wilt snijden.
- Bij verkoudheid of hoesten, niet je hand voor je mond houden! Maar hoest of nies in je trui. (bij je schouder of elleboog) Daarmee raak je doorgaans niets aan. Met je handen pak je direct erna weer alles en iedereen aan. Hoe vaak hoor je niet, ik geef je geen zoen maar een hand, want ik ben verkouden. Volgens mij is de wang, vlak bij het oor, daar waar de meeste mensen "zoenen" schoner als een hand waarin....
- Ben je een cake aan het bakken, geef je kleine kind geen likje van het deeg. In het deeg zit rauw ei verwerkt. In rauwe eieren zit wel eens salmonella. Kun je heel ziek van worden.
- Gooi je vaatdoekje snel in de was. Een (duur) reinigingsmiddel met desinfecterend middel helpt niets als het vaatdoekje niet schoon is. Als het doekje gaat ruiken ben je eigenlijk al te laat met in de was doen.
Update;
4 dagen na mijn bericht hierboven staat er overal in de kranten dat de veelgebruikte desinfecterende zepen en wasmiddelen verboden zouden moeten worden. Ze doden niet alleen foute bacteriën, maar ook de goede. Dat die zepen dus helemaal niet zo goed zijn. Dat we terug moeten naar het gewone zeepje. Niks geen moeilijk gedoe met speciale desinfecterende spullen.
Een bevestiging van mijn pleidooi voor minder steriel vanuit onverwachte hoek. Wil je er meer over lezen? Dan kan dat hier;
Gezondheidsraad over desinfecterende zeep;
Onlangs had ik daar met iemand een hele discussie over. Een katoenen zakdoek gebruiken zou onhygiënisch en ziekmakend zijn. Zij was daar heel stellig in. Ik had op dat moment geen zin in die discussie, maar was eigenlijk even stellig; Ik vind dat de reinste onzin. Een zakdoek in mijn jaszak gebruik ik om mijn neus te snuiten omdat deze reageert op de kou, en niet omdat ik verkouden ben of de griep heb. Als ik de griep heb of verkouden ben, dan spelen virussen of bacteriën wel een rol. Maar toch niet als mijn gezonde neus reageert op kou? Moet je eens kijken als ik voor elke keer een nieuw papieren zakdoekje ergens vandaan moet opduiken. En waar moet ik die dan weer zo gauw laten na gebruik?
Wat kost dat wel niet voor het millieu? Per keer snuiten een nieuwe zakdoek maken, verpakken, vervoeren en het afval verwerken?
Een paar dagen later las ik een artikel over het hergebruiken van theezakjes. Er werd antwoord gegeven op de vraag of dit kon en veilig was. Het antwoord was dat dit wel kon, maar je dit wel binnen enkele uren moest doen en je het theezakje in een afgesloten trommeltje bewaarde. Want anders zouden er bacteriën op kunnen komen.
Hierbij fronsde ik ook even mijn wenkbrauwen. Anders zouden er bacteriën op kunnen komen....Tjonge jonge! Die zitten toch overal op? Het theezakje komt zo uit het kokende water, heeft daar enkele minuten in rondgedobberd en dan zou....
Als ik dat zakje 's avonds weer pak, gaat die zo weer het kokende water in voor een nieuw kopje thee. Dat overleven eventuele bacteriën echt niet!
Gebruik jij je theezakje ook wel eens een tweede keer?
Creëren we met al dit soort adviezen geen massavrees voor de gewone bacteriën? Natuurlijk is het een heel ander verhaal als je te maken hebt met mensen met een sterk verminderde weerstand. maar bij gewoon gezonde mensen? We kunnen wel wat hebben hoor.
Er zijn wel dingen waar we wel goed mee moeten opletten, zelfs voor gezonde sterke volwassenen;
- Na het snijden van rauwe kip of ander vlees, maar vooral kip, de plank en het mes lang en met goed heet water afwassen. Nog beter is om een ander mes en plank te pakken als je nog groente wilt snijden.
- Bij verkoudheid of hoesten, niet je hand voor je mond houden! Maar hoest of nies in je trui. (bij je schouder of elleboog) Daarmee raak je doorgaans niets aan. Met je handen pak je direct erna weer alles en iedereen aan. Hoe vaak hoor je niet, ik geef je geen zoen maar een hand, want ik ben verkouden. Volgens mij is de wang, vlak bij het oor, daar waar de meeste mensen "zoenen" schoner als een hand waarin....
- Ben je een cake aan het bakken, geef je kleine kind geen likje van het deeg. In het deeg zit rauw ei verwerkt. In rauwe eieren zit wel eens salmonella. Kun je heel ziek van worden.
- Gooi je vaatdoekje snel in de was. Een (duur) reinigingsmiddel met desinfecterend middel helpt niets als het vaatdoekje niet schoon is. Als het doekje gaat ruiken ben je eigenlijk al te laat met in de was doen.
Update;
4 dagen na mijn bericht hierboven staat er overal in de kranten dat de veelgebruikte desinfecterende zepen en wasmiddelen verboden zouden moeten worden. Ze doden niet alleen foute bacteriën, maar ook de goede. Dat die zepen dus helemaal niet zo goed zijn. Dat we terug moeten naar het gewone zeepje. Niks geen moeilijk gedoe met speciale desinfecterende spullen.
Een bevestiging van mijn pleidooi voor minder steriel vanuit onverwachte hoek. Wil je er meer over lezen? Dan kan dat hier;
Gezondheidsraad over desinfecterende zeep;
16 november 2016
Roofbouw op werkers in zorg en welzijn.
Ha, toch erkenning!
Al is het maar in de media. Met "maar in de media" bedoel ik dat ik het zelf nog zo weinig merk in mijn werk. Maar goed, de media kan een mooi medium zijn om vroeg of laat alsnog de erkenning te krijgen...
Erkenning voor het zware werk dat de zorg en welzijn is.
Zelf zit ik niet lekker in mijn vel. Dat heb je vast al gemerkt in mijn eerdere stukjes. Ik schrijf nu ook minder vaak. Ik wil ook niet te veel somberen op internet, en ik wil me er voor waken om af te geven op mijn werkgever. Het internet is en wordt geen privè dagboek. Maar de veranderingen in de zorg, in ons team, gaan moeizaam. Het kost heel erg veel energie. Ook in mijn priveleven zijn er afgelopen jaar veel dingen gebeurd die veel van me vroegen. Nu is de batterij al een hele tijd leeg en ik krijg m niet weer opgeladen.
Nu heet mijn functie medewerker welzijn en activering. Vroeger, vorig jaar, was ik activiteitenbegeleidster. Het daadwerkelijke begeleiden van de activiteiten wordt meer en meer door de vrijwilligers gedaan. De dagbestedingscoaches inventariseren wat de client of bewoner wil als dagbesteding. Wij als medewerkers hebben hierdoor steeds minder direct contakt met de clienten en bewoners. Wij organiseren de gevraagde activiteiten en zorgen ervoor dat er vrijwilligers komen die deze uit kunnen voeren. Dat is tenminste de bedoeling, daar gaan we naar toe. Zou het helemaal en bureaufunctie gaan worden op termijn?
Maar nu die erkenning in de media. Ik ben er blij mee. Geluiden die ik bij mijzelf en bij mijn teamgenoten herken, zie ik nu terug in de mediaberichten;
- Werkdruk in de zorg het hoogst.
- Werkdruk in de zorg bovengemiddeld hoog
Dit zijn maar 2 artikelen over de werkdruk.
Er is ook recent het een en ander verschenen over overspannen medewerkers en de cijfers over burnout. En berichten over de druk op mantelzorgers. Dit zijn ook berichten waar je van zou kunnen schrikken. Voor mij is dit meer een; Ik ben het niet alleen. Al voelt het soms wel zo. En in dit gevoel zal ik ook vast niet alleen staan.
Deze week is het trouwens de week van de werkstress.
Daarom wil ik je even wijzen op de facebooksite; www.facebook.com/checkjewerkstress Daar staan ook heel veel tips in!
Ik ben al stappen aan het zetten om te gaan omschakelen, en het kalmer aan te gaan doen. dingen anders aan te pakken. Of er afstand van te nemen.
Daar wil ik binnenkort meer over schrijven. Deel jij je tips ook? Dan bundel ik ze voor een volgende keer.
Al is het maar in de media. Met "maar in de media" bedoel ik dat ik het zelf nog zo weinig merk in mijn werk. Maar goed, de media kan een mooi medium zijn om vroeg of laat alsnog de erkenning te krijgen...
Erkenning voor het zware werk dat de zorg en welzijn is.
Zelf zit ik niet lekker in mijn vel. Dat heb je vast al gemerkt in mijn eerdere stukjes. Ik schrijf nu ook minder vaak. Ik wil ook niet te veel somberen op internet, en ik wil me er voor waken om af te geven op mijn werkgever. Het internet is en wordt geen privè dagboek. Maar de veranderingen in de zorg, in ons team, gaan moeizaam. Het kost heel erg veel energie. Ook in mijn priveleven zijn er afgelopen jaar veel dingen gebeurd die veel van me vroegen. Nu is de batterij al een hele tijd leeg en ik krijg m niet weer opgeladen.
Nu heet mijn functie medewerker welzijn en activering. Vroeger, vorig jaar, was ik activiteitenbegeleidster. Het daadwerkelijke begeleiden van de activiteiten wordt meer en meer door de vrijwilligers gedaan. De dagbestedingscoaches inventariseren wat de client of bewoner wil als dagbesteding. Wij als medewerkers hebben hierdoor steeds minder direct contakt met de clienten en bewoners. Wij organiseren de gevraagde activiteiten en zorgen ervoor dat er vrijwilligers komen die deze uit kunnen voeren. Dat is tenminste de bedoeling, daar gaan we naar toe. Zou het helemaal en bureaufunctie gaan worden op termijn?
Maar nu die erkenning in de media. Ik ben er blij mee. Geluiden die ik bij mijzelf en bij mijn teamgenoten herken, zie ik nu terug in de mediaberichten;
- Werkdruk in de zorg het hoogst.
- Werkdruk in de zorg bovengemiddeld hoog
Dit zijn maar 2 artikelen over de werkdruk.
Er is ook recent het een en ander verschenen over overspannen medewerkers en de cijfers over burnout. En berichten over de druk op mantelzorgers. Dit zijn ook berichten waar je van zou kunnen schrikken. Voor mij is dit meer een; Ik ben het niet alleen. Al voelt het soms wel zo. En in dit gevoel zal ik ook vast niet alleen staan.
Deze week is het trouwens de week van de werkstress.
Daarom wil ik je even wijzen op de facebooksite; www.facebook.com/checkjewerkstress Daar staan ook heel veel tips in!
Ik ben al stappen aan het zetten om te gaan omschakelen, en het kalmer aan te gaan doen. dingen anders aan te pakken. Of er afstand van te nemen.
Daar wil ik binnenkort meer over schrijven. Deel jij je tips ook? Dan bundel ik ze voor een volgende keer.
29 oktober 2016
Mien Sombermans legt uit.
Ik heb een tijdje wat minder geschreven. Ik durfde niet zo goed.
Was bang dat mijn gevoelens of mijn woorden te scherp zouden worden. Of dat ze verkeerd uitgelegd zouden worden.
Dat was één van de redenen waarom ik niet schreef.
Mondeling schijnt het soms al verkeerd uitgelegd te worden. Laat staan schriftelijk.
Een andere reden is dat ik denk dat anderen helemaal niet zitten te wachten op stukjes van Mien Sombermans. Het is toch veel leuker om een opgewekt stukje te lezen waar ook nog handige tips in staan waar je iets aan hebt. Toch?
Mijn spanningsboog staat te lang gespannen. Ik denk dat ik het komende tijd een heel stuk kalmer aan moet gaan doen. Voor zover dat kan. Afgelopen tijd heb ik een veeleisende tijd achter de rug. Zwaar ook.
Moeder overleden, mantelzorger voor vader geworden.
De stabiliteit behouden in een samengesteld gezin kost ook veel energie, tijd en aandacht. In het afgelopen half jaar heel wat meer door een hoop tumult.
Ik heb veel uren gewerkt. Over een half jaar berekend bijna 19,5 uur per week. Vaak verdeeld over 4 of 5 dagen.
We werken in t welzijn in de zorg.
Wij hebben vaak voor elkaar in moeten vallen wegens omstandigheden.
Er is veel gedoe en onderlinge strijd op het werk.
We moeten ombuigen naar zelforganiserende teams.
De teamcoach was maanden weg wegens een burnout. Nu hebben we een ander, die ik nog niet gezien heb omdat ik net die keer vakantie had.
De manager Welzijn is 3 maand geleden elders gaan werken. De nieuwe komt pas in januari.
De formatie-uren moesten herverdeeld worden over verschillende locaties. Dit moesten we onderling maar "uitvechten". Niemand van ons wilde naar de andere locatie.
In mijn vakantie, dus ook tijdens mijn afwezigheid, zijn er verschillende besluiten genomen over mij waar ik me niet in kan vinden.
Nu merk ik dat het vele werken en de gebeurtenissen afgelopen tijd een aanslag op me hebben gedaan. Die laatste druppel is ook voorbij gekomen. Ik ben nu moe, huilerig, slaap slecht en ben de passie in mijn werk kwijt geraakt. Vroeger was mijn werk mijn passie. Die passie ben ik kwijtgeraakt. Nu heb ik alleen nog maar t werk over.
Laatst ben ik bij een cursus, training huilend naar huis gegaan. De docent gaf mij het advies om via de bedrijfsarts om een coach te vragen. Voor mijzelf moest gaan zorgen. Oppassen op mijzelf.
Thuis heb ik een flinke huilbui gehad op mijn zoon's schouder en heb daarna de bedrijfsarts gebeld. Die middag zou zij in ons filiaal zijn en was er nog plek vrij. Tijdens dat gesprek kwam zij al snel tot de botte conclusie dat ik niet ziek was, maar gewoon boos en teleurgesteld op mijn collega's. Baf!
Dat kwam hard aan.
Ik geloof niet dat zij het bij het rechte eind heeft. Dan zou ik anders reageren. Maar nu is het wel zo dat ik me niet ziek durf te melden. Dan toch maar door ploeter.
Een manier om het ploeteren draaglijker te maken is minder werken. Volgens de waarnemend manager is het volgens de formatie ook de bedoeling dat ik maar 13 uur werk, met af en toe een uitschieter naar 18 uur. Ik denk dat het niet onverstandig is om hieraan gehoor te gaan geven. Even een pas op de plaats. Rust.
Al weet ik ook dat ik volgens de cao vvt nu recht heb op een contract van ongeveer 18 - 19 uur. Omdat ik het laatste jaar structureel deze uren gewerkt heb. Omdat rust nu belangrijker is heb ik besloten dit recht niet op te vragen. Ik hoop dat dit ook gaat lukken; November en december zijn voor welzijn altijd drukke maanden.
God sluit nooit een deur of Hij zet een venster open. Iedereen kent deze spreuk of een variant hiervan wel.
Natuurlijk kijk ik ook wel in de spiegel en vraag ik me af waarom ik dat venster dan niet zie. Is het omdat ik naar die dichte deur blijf kijken en ga zitten jammeren? Nee.
Maar ik zie het venster nog niet. Wat zal het venster zijn? Wanneer ga ik deze zien?
Eerst maar eens tot rust komen en nieuwe kracht vinden. Nu ik dit opschrijf komt er een bijbeltekst naar boven die mij vroeger wel meer is aangereikt; Wie de Here verwachten zullen hun kracht vernieuwen. Die staat in Jesaja 40;31. Maar ook dat valt me nu moeilijk.
Het lukt niet zo goed.
Ik heb nu een beetje uitgelegd waarom ik minder vaak heb geschreven. Ik hoop dat je begrijpt dat dit stukje ook een van me af schrijven is. Ik hoop dat ik het zo gedaan heb dat ik er niemand mee heb gekwetst of belast.
En ik hoop dat ik gauw weer een heel ander soort stukjes kan schrijven. Maar ik heb zo het gevoel dat dit nog wel even kan duren.
Dit is geen griepje. Is het een burn-out? Hoe kom ik daar achter?
Toch maar langs de huisarts? Bedrijfsarts werkte ook niet.
Plaats ik dit stukje wel? Slaap ik er eerst nog een nachtje over?
Ik plaats het.
Het is nu zaterdagavond, bij tienen.
Bedtijd.
Was bang dat mijn gevoelens of mijn woorden te scherp zouden worden. Of dat ze verkeerd uitgelegd zouden worden.
Dat was één van de redenen waarom ik niet schreef.
Mondeling schijnt het soms al verkeerd uitgelegd te worden. Laat staan schriftelijk.
Een andere reden is dat ik denk dat anderen helemaal niet zitten te wachten op stukjes van Mien Sombermans. Het is toch veel leuker om een opgewekt stukje te lezen waar ook nog handige tips in staan waar je iets aan hebt. Toch?
Mijn spanningsboog staat te lang gespannen. Ik denk dat ik het komende tijd een heel stuk kalmer aan moet gaan doen. Voor zover dat kan. Afgelopen tijd heb ik een veeleisende tijd achter de rug. Zwaar ook.
Moeder overleden, mantelzorger voor vader geworden.
De stabiliteit behouden in een samengesteld gezin kost ook veel energie, tijd en aandacht. In het afgelopen half jaar heel wat meer door een hoop tumult.
Ik heb veel uren gewerkt. Over een half jaar berekend bijna 19,5 uur per week. Vaak verdeeld over 4 of 5 dagen.
We werken in t welzijn in de zorg.
Wij hebben vaak voor elkaar in moeten vallen wegens omstandigheden.
Er is veel gedoe en onderlinge strijd op het werk.
We moeten ombuigen naar zelforganiserende teams.
De teamcoach was maanden weg wegens een burnout. Nu hebben we een ander, die ik nog niet gezien heb omdat ik net die keer vakantie had.
De manager Welzijn is 3 maand geleden elders gaan werken. De nieuwe komt pas in januari.
De formatie-uren moesten herverdeeld worden over verschillende locaties. Dit moesten we onderling maar "uitvechten". Niemand van ons wilde naar de andere locatie.
In mijn vakantie, dus ook tijdens mijn afwezigheid, zijn er verschillende besluiten genomen over mij waar ik me niet in kan vinden.
Nu merk ik dat het vele werken en de gebeurtenissen afgelopen tijd een aanslag op me hebben gedaan. Die laatste druppel is ook voorbij gekomen. Ik ben nu moe, huilerig, slaap slecht en ben de passie in mijn werk kwijt geraakt. Vroeger was mijn werk mijn passie. Die passie ben ik kwijtgeraakt. Nu heb ik alleen nog maar t werk over.
Laatst ben ik bij een cursus, training huilend naar huis gegaan. De docent gaf mij het advies om via de bedrijfsarts om een coach te vragen. Voor mijzelf moest gaan zorgen. Oppassen op mijzelf.
Thuis heb ik een flinke huilbui gehad op mijn zoon's schouder en heb daarna de bedrijfsarts gebeld. Die middag zou zij in ons filiaal zijn en was er nog plek vrij. Tijdens dat gesprek kwam zij al snel tot de botte conclusie dat ik niet ziek was, maar gewoon boos en teleurgesteld op mijn collega's. Baf!
Dat kwam hard aan.
Ik geloof niet dat zij het bij het rechte eind heeft. Dan zou ik anders reageren. Maar nu is het wel zo dat ik me niet ziek durf te melden. Dan toch maar door ploeter.
Een manier om het ploeteren draaglijker te maken is minder werken. Volgens de waarnemend manager is het volgens de formatie ook de bedoeling dat ik maar 13 uur werk, met af en toe een uitschieter naar 18 uur. Ik denk dat het niet onverstandig is om hieraan gehoor te gaan geven. Even een pas op de plaats. Rust.
Al weet ik ook dat ik volgens de cao vvt nu recht heb op een contract van ongeveer 18 - 19 uur. Omdat ik het laatste jaar structureel deze uren gewerkt heb. Omdat rust nu belangrijker is heb ik besloten dit recht niet op te vragen. Ik hoop dat dit ook gaat lukken; November en december zijn voor welzijn altijd drukke maanden.
God sluit nooit een deur of Hij zet een venster open. Iedereen kent deze spreuk of een variant hiervan wel.
Natuurlijk kijk ik ook wel in de spiegel en vraag ik me af waarom ik dat venster dan niet zie. Is het omdat ik naar die dichte deur blijf kijken en ga zitten jammeren? Nee.
Maar ik zie het venster nog niet. Wat zal het venster zijn? Wanneer ga ik deze zien?
Eerst maar eens tot rust komen en nieuwe kracht vinden. Nu ik dit opschrijf komt er een bijbeltekst naar boven die mij vroeger wel meer is aangereikt; Wie de Here verwachten zullen hun kracht vernieuwen. Die staat in Jesaja 40;31. Maar ook dat valt me nu moeilijk.
Het lukt niet zo goed.
Ik heb nu een beetje uitgelegd waarom ik minder vaak heb geschreven. Ik hoop dat je begrijpt dat dit stukje ook een van me af schrijven is. Ik hoop dat ik het zo gedaan heb dat ik er niemand mee heb gekwetst of belast.
En ik hoop dat ik gauw weer een heel ander soort stukjes kan schrijven. Maar ik heb zo het gevoel dat dit nog wel even kan duren.
Dit is geen griepje. Is het een burn-out? Hoe kom ik daar achter?
Toch maar langs de huisarts? Bedrijfsarts werkte ook niet.
Plaats ik dit stukje wel? Slaap ik er eerst nog een nachtje over?
Ik plaats het.
Het is nu zaterdagavond, bij tienen.
Bedtijd.
12 september 2016
Dress red day
Op die dag worden vrouwen gevraagd om iets roods aan te trekken om hiermee aandacht te vragen voor hartonderzoek bij vrouwen.
Vrouwenharten, mannenharten... Als t goed is kloppen ze allebei. Als er iets minder goed gaat reageren ze toch wel zo verschillend dat wetenschappers dit nader willen en moeten onderzoeken.
Als er bij een mannenhart iets niet goed gaat dan reageren mannen over het algemeen vrij vaak op ongeveer dezelfde manier. Over het algemeen dan.
Het beeld is bij iedereen ook wel heel erg herkenbaar. Vrouwen blijken heel erg andere symptomen te vertonen als er iets niet goed is. Ook reageren vrouwen heel erg anders op de medicijnen die je hart en vaten weer beter moeten maken. Veel medicijnen zijn alleen getest op mannen. Bij vrouwen werken die anders.
Als je dit onderzoek ook belangrijk vind draag dan rood op 29 september, steun de Hartstichting. Je kunt ook steunen door Hartenvrouw te worden.
Natuurlijk trek ik die dag zelf ook iets roods aan. In mijn omgeving maakte ik het tenslotte ook mee.
Het is belangrijk dat de verschillen tussen mannen en vrouwen in dit soort en andere onderzoeken wordt meegenomen. We zijn toch ook verschillend. Ik ben me wel bewust dat het dragen van een rood jurkje of bloesje die dag alleen maar een symbool is, maar toch. Al die rode kleding, of armbandjes van hartenvrouw, geven toch een steeds duidelijker wordend signaal af.
14 juni 2016
De borstenbus.
Twee jaar geleden was ik voor het eerst opgeroepen voor de borstenbus. De bus voor het onderzoek naar borstkanker. Een van de bijnamen voor die bus is "de tietenpletter".
Bij een eerste bezoek wordt er extra aandacht besteed aan het geruststellen en het maken van extra uitgebreide foto's. Dit wordt dan als vergelijkingsmateriaal gebruikt voor vervolgfoto's.
Dit jaar zou ik weer aan de beurt zijn voor het maken van foto's.
Op tv heb ik wel eens reportages gezien van een vrouwelijke arts die tegen deze onderzoeksmethode is. Te pijnlijk en vernederend voor vrouwen, maar vooral ook omdat dit onderzoek misschien wel averechts werkt; elke verandering wordt vaak voor de zekerheid behandeld als zijnde kanker. Nee, dat is te kort door de bocht. Wel leidde volgens die reportage deze onderzoeksmethode vaak tot overbehandeling en onnodig leed bij vrouwen.
Een goed excuus toch om t onderzoek maar een keertje over te slaan toch?
Bovendien moest ik de ochtend waarop ik was ingepland ook werken.
Maar toen...
Tot drie keer toe hoorde ik verhalen van vrouwen die er toch uitgepikt waren met afwijkingen. Na verder onderzoek bleek 1 van hen weer gewoon naar huis te kunnen. De ander had ook alles goed, maar moet voortaan elk jaar terugkomen voor onderzoek.
De derde heeft iets in haar borst dat nu 7 mm groot is. Wordt nog verder onderzocht.
Toen heb ik toch ook maar een afspraak gemaakt en kan ik op een andere datum naar de bus.
Na het maken van de afspraak was er nog een bekende die eruit gepikt was bij de bus. Ook terugkomen voor vervolgonderzoek. Een dag naar de mamapoli.
Daar kreeg ze verschillende onderzoeken en aan het eind van de dag de uitslag. Voor haar was deze negatief. Een gezwel van 3,5 cm met sprietjes. De volgende dag is gelijk een MRI gemaakt. Hiervan heeft ze nog geen uitslag.
Dat is heftig! Dan weet je even niet wat te zeggen.
Bij een eerste bezoek wordt er extra aandacht besteed aan het geruststellen en het maken van extra uitgebreide foto's. Dit wordt dan als vergelijkingsmateriaal gebruikt voor vervolgfoto's.
Dit jaar zou ik weer aan de beurt zijn voor het maken van foto's.
Op tv heb ik wel eens reportages gezien van een vrouwelijke arts die tegen deze onderzoeksmethode is. Te pijnlijk en vernederend voor vrouwen, maar vooral ook omdat dit onderzoek misschien wel averechts werkt; elke verandering wordt vaak voor de zekerheid behandeld als zijnde kanker. Nee, dat is te kort door de bocht. Wel leidde volgens die reportage deze onderzoeksmethode vaak tot overbehandeling en onnodig leed bij vrouwen.
Een goed excuus toch om t onderzoek maar een keertje over te slaan toch?
Bovendien moest ik de ochtend waarop ik was ingepland ook werken.
Maar toen...
Tot drie keer toe hoorde ik verhalen van vrouwen die er toch uitgepikt waren met afwijkingen. Na verder onderzoek bleek 1 van hen weer gewoon naar huis te kunnen. De ander had ook alles goed, maar moet voortaan elk jaar terugkomen voor onderzoek.
De derde heeft iets in haar borst dat nu 7 mm groot is. Wordt nog verder onderzocht.
Toen heb ik toch ook maar een afspraak gemaakt en kan ik op een andere datum naar de bus.
Na het maken van de afspraak was er nog een bekende die eruit gepikt was bij de bus. Ook terugkomen voor vervolgonderzoek. Een dag naar de mamapoli.
Daar kreeg ze verschillende onderzoeken en aan het eind van de dag de uitslag. Voor haar was deze negatief. Een gezwel van 3,5 cm met sprietjes. De volgende dag is gelijk een MRI gemaakt. Hiervan heeft ze nog geen uitslag.
Dat is heftig! Dan weet je even niet wat te zeggen.
10 juni 2016
Steunzolen, en n rib uit m'n lijf.
Ik ben al enkele keren bij een manueel therapeut geweest omdat ik last heb van mijn linkerheup. Wat geeft dat een verlichting!
Ik had er al heel lang last van, zeg maar jaren.... Ik was er ook al eens eerder mee naar de huisarts geweest en kreeg er toen een prik in. Hielp niet echt. Maar omdat mijn klachten bij vlagen kwam, een tijd wel, en dan weer een tijd niet, bleef ik er mee door lopen. Want och, als t komt en gaat, dan gaat t toch? De laatste tijd werd t zo langdurig en heftig, dat ik maar eens terug ging naar de huisarts. Hij zag in zijn pc dat ik er al 6 jaar geleden mee bij hem geweest was. 6 jaar!
Hij heeft me nu doorgestuurd naar de manueel therapeut en podoloog voor steunzolen. Die manuele therapie werkt. Toen ik m vertelde over de bevindingen van de steunzolenmaker ging hij ook aan de gang met mijn voeten. In de gewrichten heb ik ruimte zat, maar zit er ook wat vast.
Vanmorgen heb ik de steunzolen opgehaald. Dat kostte me een rib uit m'n lijf. € 162,50! Ik krijg er van de verzekering nog minder dan de helft voor terug. Eigenlijk niet zo heel slim van die zorgverzekeraars. Hoeveel mensen zullen nu geen zooltjes nemen wegens de kosten? Lopen door en komen jaren later met veel duurdere medische kosten. Geld was voor mij nu niet de reden om het uit te stellen, maar er zullen er wel zijn.
Het voelt wel gek, ik heb een bult onder mijn voeten nu. Midden onder mijn voeten. Over een uurtje gaan ze wel weer even uit. Straks moet ik op mijn werk nog een hele middag staan en lopen, dat is net iets te lang van t goede.
Als je goed in mijn sandalen kijkt zie je ook dat ik bij mijn linkervoet niet en bij mijn rechtervoet amper op de buitenzijkant van mijn voeten loop.
Ik ben benieuwd welk effect dit op mijn lijf gaat krijgen. Ik hoop dat ik dit bijna net zo snel merk als het effect in mijn portemonee.
Heb jij wel eens zo lang doorgemodderd met een kwaaltje? Hoeveel profijt heb jij van je steunzolen? Worden ze bij jou door je zorgverzekering vergoed?
Ik had er al heel lang last van, zeg maar jaren.... Ik was er ook al eens eerder mee naar de huisarts geweest en kreeg er toen een prik in. Hielp niet echt. Maar omdat mijn klachten bij vlagen kwam, een tijd wel, en dan weer een tijd niet, bleef ik er mee door lopen. Want och, als t komt en gaat, dan gaat t toch? De laatste tijd werd t zo langdurig en heftig, dat ik maar eens terug ging naar de huisarts. Hij zag in zijn pc dat ik er al 6 jaar geleden mee bij hem geweest was. 6 jaar!
Hij heeft me nu doorgestuurd naar de manueel therapeut en podoloog voor steunzolen. Die manuele therapie werkt. Toen ik m vertelde over de bevindingen van de steunzolenmaker ging hij ook aan de gang met mijn voeten. In de gewrichten heb ik ruimte zat, maar zit er ook wat vast.
Vanmorgen heb ik de steunzolen opgehaald. Dat kostte me een rib uit m'n lijf. € 162,50! Ik krijg er van de verzekering nog minder dan de helft voor terug. Eigenlijk niet zo heel slim van die zorgverzekeraars. Hoeveel mensen zullen nu geen zooltjes nemen wegens de kosten? Lopen door en komen jaren later met veel duurdere medische kosten. Geld was voor mij nu niet de reden om het uit te stellen, maar er zullen er wel zijn.
Het voelt wel gek, ik heb een bult onder mijn voeten nu. Midden onder mijn voeten. Over een uurtje gaan ze wel weer even uit. Straks moet ik op mijn werk nog een hele middag staan en lopen, dat is net iets te lang van t goede.
Als je goed in mijn sandalen kijkt zie je ook dat ik bij mijn linkervoet niet en bij mijn rechtervoet amper op de buitenzijkant van mijn voeten loop.
Ik ben benieuwd welk effect dit op mijn lijf gaat krijgen. Ik hoop dat ik dit bijna net zo snel merk als het effect in mijn portemonee.
Heb jij wel eens zo lang doorgemodderd met een kwaaltje? Hoeveel profijt heb jij van je steunzolen? Worden ze bij jou door je zorgverzekering vergoed?
07 juni 2016
Taxus gesnoeid? Bewaren!
Vanmorgen een laatste stukje gehoord op de radio over het bewaren van taxussnoeimateriaal.
Ik hoorde echt maar een paar zinnen en een website. Gelukkig was dat net genoeg, omdat ik er al eens eerder over gehoord had.
Eerst was er een experiment geweest dat je op enkele plaatsen in Nederland je snoeimateriaal van de Taxus Baccata kon inleveren. Hiervan werden dan medicijnen gemaakt tegen kanker. Dit experiment is nu landelijk geworden, en waarschijnlijk ook geen experiment meer.
Dus als je je struiken nog wilt snoeien, vang je snoeispul in een zeiltje of kleed en breng het weg. Soms kan het naar je gemeente, soms naar een tuincentrum bij je in de buurt. Het gaat dan wel om de jonge topjes, niet de dikke houten stammen.
Wil je weten waar je het kwijt kunt, kijk dan op;www.vergrootdehoop.nl
Zo kom jij mooi van je "rommel" af en maak je er anderen beter mee.
Ik hoorde echt maar een paar zinnen en een website. Gelukkig was dat net genoeg, omdat ik er al eens eerder over gehoord had.
Eerst was er een experiment geweest dat je op enkele plaatsen in Nederland je snoeimateriaal van de Taxus Baccata kon inleveren. Hiervan werden dan medicijnen gemaakt tegen kanker. Dit experiment is nu landelijk geworden, en waarschijnlijk ook geen experiment meer.
Dus als je je struiken nog wilt snoeien, vang je snoeispul in een zeiltje of kleed en breng het weg. Soms kan het naar je gemeente, soms naar een tuincentrum bij je in de buurt. Het gaat dan wel om de jonge topjes, niet de dikke houten stammen.
Wil je weten waar je het kwijt kunt, kijk dan op;www.vergrootdehoop.nl
Zo kom jij mooi van je "rommel" af en maak je er anderen beter mee.
11 mei 2016
Toch levenslange controle na hartoperatie als kind?
In een publicatie van vandaag las ik dat er nu toch een pleidooi is voor levenslange controle van mensen dia als kind een hartoperatie hebben ondergaan.
Lees het artikel op controleer patienten met aangeboren hartafwijking levenslang.
Toen ik boven de 45 kwam begon ik me ook af te vragen of t snijwerk in mijn kindertijd geen gevolgen kan hebben als ik ouder of oud wordt. Op mijn 16e is er een gaatje tussen beide kamers dichtgemaakt door er "een lapje op te naaien". Ouderwetse operatietechniek vergeleken bij nu. Nu gaat t vaak via de lies en wordt er in het hart een parapluutje uitgeklapt die het gaatje afsluit. Dan heb je alleen een klein litekentje in je lies. Ik heb er dus een in het hart zelf en op mijn borstbeen.
Toen ik dit opperde bij de huisarts heeft hij mij doorverwezen naar de cardioloog. Mij leek een periodieke controle, zo eens in de 5 jaar niet zo heel verkeerd.
Die hoonde mij zo ongeveer weg! Nergens voor nodig!
Nu zal het ongetwijfeld schelen of er "slechts" een gaatje is gedicht of dat er complete "renovaties" hebben plaatsgevonden.
Ik denk dat ik echt op zoek moet gaan om die informatie te vinden. Al geeft de hartstichting toch al wel wat meer informatie. Lees dat hier.
Na 40 jaar gaat bijvoorbeeld bij 1 op 3 patiënten met een gaatje in het tussenschot tussen de boezems de pompkracht van het hart achteruit. Dat staat er niet als een káns op achteruitgang, maar als geconstateerd feit. 1 op 3.
Er zal ongetwijfeld nog meer informatie vrijkomen. Het onderzoek is vandaag pas gepubliceerd.
Wat gaan ze doen met deze informatie? Gaan ze iedereen optrommelen die toen is geopereerd? Krijg ik binnenkort ook een oproep van de huisarts? Of wachten ze af tot men er met klachten komt?
Want iets constateren is 1 ding, wat gaat men er mee doen?
Wat kan ik er zelf mee gaan doen?
Lees het artikel op controleer patienten met aangeboren hartafwijking levenslang.
Toen ik boven de 45 kwam begon ik me ook af te vragen of t snijwerk in mijn kindertijd geen gevolgen kan hebben als ik ouder of oud wordt. Op mijn 16e is er een gaatje tussen beide kamers dichtgemaakt door er "een lapje op te naaien". Ouderwetse operatietechniek vergeleken bij nu. Nu gaat t vaak via de lies en wordt er in het hart een parapluutje uitgeklapt die het gaatje afsluit. Dan heb je alleen een klein litekentje in je lies. Ik heb er dus een in het hart zelf en op mijn borstbeen.
Toen ik dit opperde bij de huisarts heeft hij mij doorverwezen naar de cardioloog. Mij leek een periodieke controle, zo eens in de 5 jaar niet zo heel verkeerd.
Die hoonde mij zo ongeveer weg! Nergens voor nodig!
Nu zal het ongetwijfeld schelen of er "slechts" een gaatje is gedicht of dat er complete "renovaties" hebben plaatsgevonden.
Ik denk dat ik echt op zoek moet gaan om die informatie te vinden. Al geeft de hartstichting toch al wel wat meer informatie. Lees dat hier.
Na 40 jaar gaat bijvoorbeeld bij 1 op 3 patiënten met een gaatje in het tussenschot tussen de boezems de pompkracht van het hart achteruit. Dat staat er niet als een káns op achteruitgang, maar als geconstateerd feit. 1 op 3.
Er zal ongetwijfeld nog meer informatie vrijkomen. Het onderzoek is vandaag pas gepubliceerd.
Wat gaan ze doen met deze informatie? Gaan ze iedereen optrommelen die toen is geopereerd? Krijg ik binnenkort ook een oproep van de huisarts? Of wachten ze af tot men er met klachten komt?
Want iets constateren is 1 ding, wat gaat men er mee doen?
Wat kan ik er zelf mee gaan doen?
09 mei 2016
O, oh, overgang.
Als je net als ik wel eens gegoogled hebt over de overgang dan zul je misschien ook wel het gevoel hebben gekregen dat je zo ongeveer een ramp staat te wachten. Tjonge wat een ellende staat me te wachten!
Ik ben dus rap gestopt met t lezen; Hoe relaxter ik met de overgang omga, hoe minder last waarschijnlijk. Gewoon laten gebeuren. Als ik ergens echt last van krijg, dan merk ik dat toch wel.
En ach, wat onregelmatiger ongesteld, dat is best te hanteren. Best prettig, wat minder vaak ongesteld.
Opvliegers had ik tot voor kort niet. Als ik dat wel eens vertelde aan andere vrouwen, dan kreeg ik gelijk verhalen te horen, och meid wat fijn! Ik had er wel 15 jaar last van, of ik had t wel tot na mijn 60e! Nou lekker dan. Ben je maar mooi klaar mee.
Sinds een maandje ongeveer, (denk ik) heb ik af en toe t ineens even warm. Is dat nou zo'n beruchte opvlieger? Dan is dat ook best te hanteren.
Wat minder blij ben ik dat ik nu toch echt ook een buikje begin te krijgen. Ehm, het buikje iets groter wordt...Een slanke den ben ik zowiezo al nooit geweest.
O even voor de lezer die mij niet persoonlijk kent.... Ik ben 51 jaar, wordt in juli 52. Ben 1,64 cm lang en weeg nu 74 kilo.
Tot nu toe zat t vooral rond mijn heupen. Nu komt er dus meer op mijn buik. Dat vind ik nog erger, want dat is ook gelijk nóg ongezonder.
De afgelopen 2 teamvergaderingen waren een ramp. Tijdens beide vergaderingen gejankt. Och, dit kan ik ook iets vriendelijker brengen; ik heb een traantje gelaten. of werd emotioneel....
Ik begin nu toch ook te vermoeden dat mijn overgang hier voor mijzelf ook wel eens een rol in kunnen spelen. Nu moet ik dus oppassen, want dat dit moeilijke vergaderingen waren, komt door een optelsom van dingen en moet ik nu niet gooien op de overgang.
Als team kampen we al een lange tijd met onderbezetting. (zoek je werk als medewerkster welzijn en activering? Kom bij ons.) Iedereen heeft in de afgelopen tijd meer gewerkt dan volgens haar contract. Als team hebben we te maken met de veranderingen in de organisatie, nieuwe mensen in het team, anderen zijn weg. Onze werkwijze moet heel anders gaan worden. En we moeten groeien naar een zelforganiserend team. Alle mensen die ook in de zorg werken zullen deze kreet herkennen en er waarschijnlijk ook gelijk hun ervaringen hierin voelen boven komen.
Al deze dingen bij elkaar roepen bij iedereen ongemakken en spanningen op. die komen dan soms tot uiting tijdens of rondom vergaderingen.
In mijn werk heb ik aangegeven toch weer naar mijn normale contracturen te willen, dus naar 13-18 uur per week. Nu werkte ik afgelopen maanden 20-24 uur per week. Maar ook nog eens heel versnipperd in korte stukjes over de 6 dagen van de week en steeds met wisselende taken. Ik voel me soms net zo'n poppetje van mens erger je niet; steeds ergens anders neergezet.
Als er nou wat meer stabiliteit in het rooster zou komen, dan zou die 20-24 uur wel leuk blijven. Financieel ook. Maar ja, in zo'n emotionele bui roep je dan toch dat je minder wilt werken. En met t oog op komende zomer is het ook wel fijn wat meer thuis te zijn. Lekker rommelen in de tuin. Vriendinnen eindelijk eens wat meer opzoeken.
Andere dingen waardoor ik nu sneller uit balans ben, kunnen zijn; de zorg rondom mijn ouders, zoon doet eindexamen, dochter zit in Borneo, zorg rondom schoonouders, en eerlijk gezegd, de afgelopen jaren als samengesteld gezin waren soms ook tropenjaren. Het investeren in zo'n gezin kost veel energie en kracht.
Tja, en dan ook nog die overgang...Kan ook leiden tot het snel uit balans zijn, labiel zijn, minder energie hebben, vermoeidheid, slecht slapen, zelfs tot depressies leiden.
Gaat mijn lijf ook een seintje geven of een feestje vieren om aan te geven dat ik weer uit die overgang ben? Hoe merk ik dat? Daar las ik bijna niks over. Of merk ik dat na een jaar of zo pas als ik terugkijk en veel minder klachten heb? Vertel eens, hoe merkten jullie dat? Hoe je weet dat je in de overgang bent dat heb ik intussen wel gemerkt.
Ik ben dus rap gestopt met t lezen; Hoe relaxter ik met de overgang omga, hoe minder last waarschijnlijk. Gewoon laten gebeuren. Als ik ergens echt last van krijg, dan merk ik dat toch wel.
En ach, wat onregelmatiger ongesteld, dat is best te hanteren. Best prettig, wat minder vaak ongesteld.
Opvliegers had ik tot voor kort niet. Als ik dat wel eens vertelde aan andere vrouwen, dan kreeg ik gelijk verhalen te horen, och meid wat fijn! Ik had er wel 15 jaar last van, of ik had t wel tot na mijn 60e! Nou lekker dan. Ben je maar mooi klaar mee.
Sinds een maandje ongeveer, (denk ik) heb ik af en toe t ineens even warm. Is dat nou zo'n beruchte opvlieger? Dan is dat ook best te hanteren.
Wat minder blij ben ik dat ik nu toch echt ook een buikje begin te krijgen. Ehm, het buikje iets groter wordt...Een slanke den ben ik zowiezo al nooit geweest.
O even voor de lezer die mij niet persoonlijk kent.... Ik ben 51 jaar, wordt in juli 52. Ben 1,64 cm lang en weeg nu 74 kilo.
Tot nu toe zat t vooral rond mijn heupen. Nu komt er dus meer op mijn buik. Dat vind ik nog erger, want dat is ook gelijk nóg ongezonder.
De afgelopen 2 teamvergaderingen waren een ramp. Tijdens beide vergaderingen gejankt. Och, dit kan ik ook iets vriendelijker brengen; ik heb een traantje gelaten. of werd emotioneel....
Ik begin nu toch ook te vermoeden dat mijn overgang hier voor mijzelf ook wel eens een rol in kunnen spelen. Nu moet ik dus oppassen, want dat dit moeilijke vergaderingen waren, komt door een optelsom van dingen en moet ik nu niet gooien op de overgang.
Als team kampen we al een lange tijd met onderbezetting. (zoek je werk als medewerkster welzijn en activering? Kom bij ons.) Iedereen heeft in de afgelopen tijd meer gewerkt dan volgens haar contract. Als team hebben we te maken met de veranderingen in de organisatie, nieuwe mensen in het team, anderen zijn weg. Onze werkwijze moet heel anders gaan worden. En we moeten groeien naar een zelforganiserend team. Alle mensen die ook in de zorg werken zullen deze kreet herkennen en er waarschijnlijk ook gelijk hun ervaringen hierin voelen boven komen.
Al deze dingen bij elkaar roepen bij iedereen ongemakken en spanningen op. die komen dan soms tot uiting tijdens of rondom vergaderingen.
In mijn werk heb ik aangegeven toch weer naar mijn normale contracturen te willen, dus naar 13-18 uur per week. Nu werkte ik afgelopen maanden 20-24 uur per week. Maar ook nog eens heel versnipperd in korte stukjes over de 6 dagen van de week en steeds met wisselende taken. Ik voel me soms net zo'n poppetje van mens erger je niet; steeds ergens anders neergezet.
Als er nou wat meer stabiliteit in het rooster zou komen, dan zou die 20-24 uur wel leuk blijven. Financieel ook. Maar ja, in zo'n emotionele bui roep je dan toch dat je minder wilt werken. En met t oog op komende zomer is het ook wel fijn wat meer thuis te zijn. Lekker rommelen in de tuin. Vriendinnen eindelijk eens wat meer opzoeken.
Andere dingen waardoor ik nu sneller uit balans ben, kunnen zijn; de zorg rondom mijn ouders, zoon doet eindexamen, dochter zit in Borneo, zorg rondom schoonouders, en eerlijk gezegd, de afgelopen jaren als samengesteld gezin waren soms ook tropenjaren. Het investeren in zo'n gezin kost veel energie en kracht.
Tja, en dan ook nog die overgang...Kan ook leiden tot het snel uit balans zijn, labiel zijn, minder energie hebben, vermoeidheid, slecht slapen, zelfs tot depressies leiden.
Gaat mijn lijf ook een seintje geven of een feestje vieren om aan te geven dat ik weer uit die overgang ben? Hoe merk ik dat? Daar las ik bijna niks over. Of merk ik dat na een jaar of zo pas als ik terugkijk en veel minder klachten heb? Vertel eens, hoe merkten jullie dat? Hoe je weet dat je in de overgang bent dat heb ik intussen wel gemerkt.
29 maart 2016
Gesnotter tijdens de paasdagen.
Ik had jullie nog graag een leuke paaswens gestuurd, zo vlak voor de paasdagen.
Maar ik werd weer ziek. Ik dacht eerst nog even erdoor te fietsen met n verkoudheidje, maar nee. Echt ziek, net als met de kerst.
Voor de kerst had ik met een collega geruild omdat mijn dochter enkele dagen over zou komen uit het buitenland. Dan zou ik met de jaarwisseling werken. Ben ik ziek met de kerst. De jaarwisseling was ik net weer voldoende hersteld om te gaan werken. bovendien weet je dat je collega er ook niet om staat te springen plotseling te moeten werken met de feestdagen. Als t maar even kan ga ik dan zelf.
Nu met de pasen zou ik tweede paasdag de middag werken. Heb me toch af moeten melden. Alwéér ziek. Zo hoef ik me jarenlang niet ziek te melden en zo ineens 2x achter elkaar. En tijdens de feestdagen! Zelf baal ik er van, maar ook voor mijn gezin is dit niet leuk. In plaats van samen genieten van de feestdagen, ligt er één in bed.
Ik hoop dat ik snel weer beter ben. Maar ik wil wel iets voorzichtiger zijn met weer beginnen. Zaterdag is er een lentemarkt in huis, dan zou ik er gelijk weer volop tegenaan gaan. Lijkt me niet verstandig.
Omdat ik jullie geen paaswens of paasplaatje heb gestuurd, een fotootje van mijn lentebakje.
Nee, niks ervan zelf gemaakt. Even niet.
Voor vandaag hou ik t hierbij. Heb al weer lang genoeg opgezeten.
Maar ik werd weer ziek. Ik dacht eerst nog even erdoor te fietsen met n verkoudheidje, maar nee. Echt ziek, net als met de kerst.
Voor de kerst had ik met een collega geruild omdat mijn dochter enkele dagen over zou komen uit het buitenland. Dan zou ik met de jaarwisseling werken. Ben ik ziek met de kerst. De jaarwisseling was ik net weer voldoende hersteld om te gaan werken. bovendien weet je dat je collega er ook niet om staat te springen plotseling te moeten werken met de feestdagen. Als t maar even kan ga ik dan zelf.
Nu met de pasen zou ik tweede paasdag de middag werken. Heb me toch af moeten melden. Alwéér ziek. Zo hoef ik me jarenlang niet ziek te melden en zo ineens 2x achter elkaar. En tijdens de feestdagen! Zelf baal ik er van, maar ook voor mijn gezin is dit niet leuk. In plaats van samen genieten van de feestdagen, ligt er één in bed.
Ik hoop dat ik snel weer beter ben. Maar ik wil wel iets voorzichtiger zijn met weer beginnen. Zaterdag is er een lentemarkt in huis, dan zou ik er gelijk weer volop tegenaan gaan. Lijkt me niet verstandig.
Omdat ik jullie geen paaswens of paasplaatje heb gestuurd, een fotootje van mijn lentebakje.
Nee, niks ervan zelf gemaakt. Even niet.
Voor vandaag hou ik t hierbij. Heb al weer lang genoeg opgezeten.
Abonneren op:
Posts (Atom)