Echte post is zo veel leuker

 

Gisteren gekregen met de post. Een échte kaart. Wat leuk is dat om te krijgen!

In de tijd van de snelle appjes met een gifje (bewegend plaatje) is een echte kaart krijgen steeds bijzonderder. Het voelt echt als eenklein cadeautje als die ineens op je mat ligt. Een cadeautje die je nog eens vast kunt pakken, bewaren voor soms wel járen, inlijsten, koesteren. 

Ik heb 'm gekregen van mijn vriendin. Zo af en toe stuurt zij een kaartje, soms als ze iets leuks in de winkel ziet liggen of ergens aan denkt. Deze kaart zag ze en ze schrijft dat ze gelijk aan me moest denken, wetende dat ik egeltjes spaar. Ze kon t niet laten, schrijft ze. 

Leuk toch.

 

Ik heb het zelf ook wel eens gedaan, spontaan een kaartje sturen. Maar ik moet toegeven dat dit al weer even geleden is. Een spontaan kaartje dan, om niets. 

Een kaartje voor beterschap, geboorte of verjaardag vind ik toch anders. Dan wordt het een beetje verwacht. Een papieren of digitaal kaartje. Met liefde, zorg en aandacht zelfgemaakt of zelfgekocht.

Mijn voorkeur gaat dan uit naar papier, om de redenen die ik je net al schreef.

 

Spontaan een kaartje sturen; maar ja als ik niet tussen de kaartenrekken ga neuzen, dan komen die spontane kaartjes er ook niet zo snel van. Binnenkort maar weer eens neuzen. Misschien krijg jij wel een kaartje op je mat. Da's nu natuurlijk dan niet zo heel spontaan meer. Maar een goed idee kan natuurlijk altijd goed gecopieerd worden. Of zoals ik wel eens op Amerikaanse media heb gezien; "Pass it on" Geef het door. Dat gaat om goede daden, maar kan ook bij het idee van het sturen van een kaartje.

Heb jij al iemand in gedachten wie jij een kaartje wil sturen, of laat jij je leiden door de kaartjes die je tegenkomt en dan aan iemand denkt?

Ik wens je alvast veel plezier samen. Jij als verstuurder en de ander als ontvanger.

Limonade zelf maken. Makkie!

Ik heb zelf limonade gemaakt. 

Onverwachts lekker. Dus dit wil ik met je delen om ook te kunnen doen.

Bij de AH kocht ik een net vol met citrusvruchten voor €1,- Een flinke zak vol mandarijnen, sinaasappels, 1 grapefruit en 1 citroen. Met t warme weer van vorige week leek het me wel leuk om er eens limonade van te maken. Ik heb een heel makkelijk recept voor je. Ik heb er 1 sinaasappel en die ene citroen voor gebruikt.

Zelf limonade maken;

Neem het sap van 1 sinaasappel en 1 citroen. Dit zal ongeveer 200 ml of 1 kopje zijn. 

Smelt een even groot kopje suiker met een kopje water in een pannetje. Suiker goed oplossen. 

Voeg daarna het kopje sap van de sinaasappel met citroen toe.

Je hebt dus 3 gelijke delen; water suiker en fruitsap. 

Je kunt natuurlijk ook andere fruitsoorten proberen.

Ik heb de vezeltjes er niet uit gezeefd, maar dat kun je wel doen als je dat wilt. 

Nu heb je limonadesiroop. 

Dit kun je naar smaak aanlegen met lekker koud kraanwater of bruiswater. IJsblokje erbij en genieten maar.

Laat je me weten met welke soorten fruitsap jij het hebt geprobeerd en hoe je dit is bevallen? Ik ben ook benieuwd. 

 

Deze limonade is lekker puur. Er is niets anders dan suiker toegevoegd. En met suiker kun je zelf nog kiezen voor welke je gaat. De gewone kristalsuiker, rietsuiker of nog een andere.

Hyacinth van onder de steen bloeit alsnog!

Weet je nog van de Hacinth die ik onder een steen vandaan heb uitgegraven? Helemaal bekneld onder de bestrating probeerde die er toch onderuit te komen.

Als je dat stukje gemist hebt, kun het het hier lezen.

 

Die Hyacinth staat er nu zó bij;

Staat er toch maar mooi te zijn! 

Haar kleur is terug, het blad is mooi groen geworden. En dat voor een Hyacinth die onder een steen begraven was. 

Blij mee.

De les van een Hyacint

 Ik gaf de glazenwasser de schuld. Niet dat hij iets fout heeft gedaan hoor. Maar ik vermoedde dat doordat hij met zijn ladder op een randje van een tegel is gaan staan, één tegel was verzakt.

De tegels in onze voortuin zijn in het najaar gelegd. Dus ze liggen nog niet echt verankerd. Vanmiddag zat ik lekker met een tijdschrift in het zonnetje en zag ik de werkelijke dader van het verzakken van die stoeptegel.

Ik zag ineens een heel klein sprietje tussen de tegels naar boven komen. Die was wel zo dik dat dit geen grassprietje had kunnen zijn. Dus de tegel er even met wat wrikken tussenuit getild. En dan zie je wat leuks: Er waren hyacintenbolletjes onder blijven zitten en die wilden bloeien. 

Die heb ik voorzichtig uitgegraven en een plekje gegeven bij een andere hyacint.

Nou mag die even bijkleuren en alsnog tot bloei komen.

 

Hoe vaak is dat niet ook bij mensen zo? Dik verdrukt onder de omstandigheden en toch willen bloeien. Dan heb je even iemand nodig die je helpt op op een plek te komen waar je wel tot bloei kunt komen.

Misschien ben of ken jij zo iemand en kun je op jouw manier iemand helpen tot bloei te komen.

Of juist andersom en voel jij je als die hyacint onder die steen. 

Dan wil ik je bemoedigen om door te blijven gaan, 

God ziet je waar je nu bent en vroeg of laat komt er iemand die je op weg helpt om alsnog te gaan bloeien. 

Op de plek waar je écht kunt bloeien.

Dagje kokkerellen

 Gisteren had ik mijn vrije dag van mijn werk. Van mijn zus had ik een beste stapel kookboeken en -boekjes gekregen. Geïnspireerd door al die boekjes ben ik lekker aan het kokkerellen geslagen.

Eerst ben ik 2x naar de supermarkt gegaan voor de boodschappen. Na de 1e keer moest ik terug omdat ik de karbonades voor in de erwtensoep was vergeten. Die zou ik eerst ergens anders halen waar ze in de aanbieding waren, maar dat is er niet meer van gekomen. En toen zat ik zonder. Tja.

In de Crockpot of slowkooker heb ik zelf erwtensoep gemaakt. Dat gaat fantastisch! Geen angst voor aanbranden! Ik deel je straks de recepten van wat ik gemaakt heb. 

Ook heb ik een ovenschotel met spitskool gemaakt. Voor eenvolgende keer wil ik dat recept toch iets aanpassen. In het oorspronkelijke recept hadden ze alles rauw gebruikt, maar het wilde in de oven maar niet gaar worden. Dat ga ik de volgende keer anders doen. Wel meer werk, maar zo vond ik het toch minder geslaagd. 

In dit boek vond ik een lekker recept met appel en blauwe bessen. Slow Cooked

In het boek staat het als toetje. Heb ik gisteren ook gedaan, en was ook lekker. 

Maar gebak als toetje vinden wij Nederlandse zuiveleters toch een beetje vreemd. Vanavond eten we een stukje bij de koffie. Lekker vooruitzicht.

Erwtensoep uit de Slowkooker.

Goed te doen voor beginners. Ik heb zelf ook nog maar zelden erwtensoep gekookt. Op deze manier gaat het gewoon goed. In de slowcooker bespaar je ook op gas.

500 gr spliterwten wassen en op de bodem leggen. Daarop 2 schouderkarbonades zonder bot en in stukken gesneden leggen. 2 preien, 1/2 knolselderij, 1 ui en 1 winderpeen kleindsnijden en hierbovenop leggen. 2 laurierblaadjes toevoegen. Dan 1,5 l. hete bouillon van 2 blokjes erop gieten. Slowkooker op laag zetten en 6 - 8 uur geduldig wachten. In het laatste uurtje de gesneden rookworst  toevoegen. Je moet echt geduldig wachten, want je moet niet te vaak in je pan kijken. Elke keer kijken verlengt je kooktijd. Het brandt echt niet aan! 

Ik heb het gisteren gemaakt en vandaag pas opgegeten. Erwtensoep is zo'n gerecht dat de volgende dag het lekkerst is. Wel heb ik  gisteren na afloop van het koken de soep overgegoten in een gewone pan. Ik had net gisteren een verhaal gehoord van een proffessionele kok wiens erwtensoepbedorven was door te langzaam afkoelen. En in zo'n aardewerk schaal van de slowkooker blijft het ook heel lang warm. Te lang misschien wel. Dus heb ik het even overgegoten in een gewone koude pan en vandaag op het fornuis warm gemaakt.

  

Ovenschotel spitskool 

 

Ik ga niet het recept opschrijven zoals ik het gisteren gemaakt heb, maar zoals ik het de volgende keer ga doen. Het is echt heel erg lekker. 

1 spitskool fijngesneden, beetgaar gekookt, of enkele minuten in de magnetron.                 

4 grote gekookte aardappelen in plakjes snijden.

1 grote ui in dunne ringen.

1 rookworst in plakjes.

2 eetlepels grove mosterd

2 eetlepels creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan) 

2 eetlepels olie 

1,5 dl bouillon.

De bodem van de schaal bedekken met plakjes aardappel. Bestrooien met peper. Hierop wat uienringen.

Bedekken met een laagje spitskool. Hierop leg je plakjes rookworst. 

Hierop weer een laagje aardappelschijven en eindigen met spitskool.

Maak dan een sausje van de mosterd, creme fraiche of een klein bakje haverfraiche (=Vegan), olie en bouillon. Giet dit over de ovenschotel. 

Ongeveer 30 - 45 minuten garen in de oven.

 

Eet Smakelijk!

 

 

 

Kerstsfeer in huis.

 

Het huis komt zo langzamerhand meer en meer in Kerst-sfeer. 

De Guirlandes met lichtjes liggen met brandende lampjes in de vensterbank bij het voorraam en achterraam, de boom is opgezet en hier en daar hangen wat kerstdecoraties. Ziet er gezellig zo uit met al die lampjes. Ledlampjes inmiddels. Eerst had ik van die traditionele kaarslampjes, maar naar verhouding verbruikten die toch wel erg veel stroom. Met ronduit de meeste spullen vervang ik alleen als er iets kapot is, maar hier heb ik er toch maar niet op gewacht. Ze zijn vorig jaar naar de kringloop gegaan.

Wel wil ik even terug naar de winkel, ik heb 2 snoeren lampjes die net een tikkeltje verschillen waardoor de onderste helft van de boom feller schijnt als de bovenste helft. Niet echt mooi. 

We hebben niet eens zo heel veel kerstversiering opgehangen, toch is het sfeertje al aardig binnengedruppeld. Er zit nog wel wat kerstversiering  in de dozen op zolder. Misschien haal ik er later nog wat uit, of laat ik dit dit jaar in de dozen zitten. Toch denk ik dat ik  ook nog wil kijken naar wat kransen en groene guirlandes, met of zonder lichtjes. Al zag ik in veel winkels lege schappen. Moeten we echt al ver vóór Sinterklaas al de kerstspullen kopen om niet mis te grijpen?

De eerste kerstkaartjes hebben we vanmiddag zitten schrijven. Dat is altijd weer een hele, maar wel leuke klus. Wie krijgt welk kaartje? We proberen altijd om een kaartje te vinden passend bij de ontvanger. Wat schrijven we er bij op het kaartje? Brengen we sommige kaartjes zelf rond? De postzegels zijn dit jaar al €0,91 per stuk! Soms duurder dan het kaartje op zich. We hebben ook al een paar kaartjes gekregen.

De grote stapel kaarten zal nog komen. Altijd weer leuk om kaartjes te krijgen.

Beide mannen in huis verzorgen het Kerstmenu van de 1e Kerstdag. Ik hoef alleen maar te zorgen dat hun boodschappenlijstje in huis komt. Dat is ook nog een heel gepuzzel. Bij de ene winkel betaal je de hoofdprijs, bij de ander is het soms wel voor de helft. Gisteravond waren we bij vrienden en vertelden we dat we aardig weten hoe om te gaan met het dieet van manlief. Maar hij t toch vervelend vind dat hij straks zijn zo geliefde Kerststol en oliebollen niet kan eten. Zie ik net in de folder dat de Aldi Vegan Kerststol heeft. Yess! Ik hoop dat die er dinsdagmiddag nog zijn, dan ga ik die halen. Dat vegan spul is over het algemeen goed te eten. Moet het wel lijken op onze vertrouwde kost. ;-)

 

Voor komende weken hebben we nog geen concrete plannen voor uitstapjes, vrienden of familiebezoek. Het loopt ook geen storm met het maken van afspraken. 

De kerstnachtdienst gaat ook dit jaar online vanuit de gezamenlijke kerken uit de stad. Op 1e Kerstdag zijn er 2 diensten omdat we anders geen ruimte hebben in de kerk met die 1,5 meter maatregel. Mijn man moet bij die 1e dienst aanwezig zijn als zaaldienst, een soort van kosterdienst.

Dat we niet zo veel inplannen komt denk ook doordat ik vrij veel moet werken, ivm het veranderen van mijn werk. In uren zal het misschien niet eens echt meer uren zijn, maar door de verandering moet ik t één afronden en het ander oppakken. Tijdens de kerstdagen ben ik vrij, ik werk op oudjaarsavond. We gaan dan een gezellige oudejaarsavond voor de bewoners bieden in het grand café van het verzorgingshuis. (Mits een Coronauitbraak geen roet in het eten gooit)  

Manlief is 2 weken vrij vanaf het kerstweekend. Lekker relaxen.

 

We gaan ook geen grote gezamenlijke familiebijeenkomsten plannen nu je maar 4 volwassen gasten per dag mag ontvangen.

Wat we niet plannen kan best nog wel gaan gebeuren hoor. Doordat we niet alles volplannen hebben we nog ruimte voor onverwachte dingen. Ook prettig, ruimte voor het onverwachte.

Hoe gaan voor jou de feestdagen er uit zien? Heb jij al vaste plannen? Weet jij al wie er bij je komen, of waar je naar toe gaat? Weet jij al wat je gaat eten? Aantrekt?

Sinte sinte Maarten

Vanavond heb ik voor t eerst sinds jaren weer eens meegedaan aan Sint Maarten. Wat was t leuk! 

 

Lantaarntjes buiten gezet en een flinke voorraad snoepgoed ingekocht. Op enkele mandarijnen heb ik een gezichtje getekend voor de kinderen die iets niet mogen. Ik heb toch maar allemaal verpakte dingen gekocht, kunnen ze het iets langer bewaren en is het wat hygienischer. Alles leuk geschikt op een platte schaal, en wachten maar op de eerste kinders. 

T is toch wel weer eens leuk om mee te doen. De eerste groep kinderen waren ouder dan ik verwachtte. Maar ze zongen serieus en mooi en hadden hun lampions zelf gemaakt. Ze hadden er dus echt werk van gemaakt. Ik heb veel nieuwe liedjes gehoord. Hele leuke.

Bijna alle kinderen hadden een zelfgemaakte lampion of lampje van een biet. De liedjes werden ook echt zorgvuldig gezongen. Dat was in andere jaren wel eens anders. Dit jaar was het echt genieten. 

 

Ik vond het wel grappig om te merken dat sommige kinderen juist een mandarijntje uitkozen omdat er een smiley op getekend was.

Rond kwart voor 8 heb ik de lantaarntjes toch maar naar binnen gehaald, want ik had niets meer. Hier in de wijk is het een afspraak dat je je buitenlamp aandoet of lantaarntjes laat branden als je meedoet met Sint Maarten. 

Volgend jaar brand m'n lantaarntje weer op 11 november!

Heb jij meegedaan aan Sint Maarten? Of heb je meegelopen met je (klein-)kinderen? 

Het was er wel lekker weer voor, niet al te koud en droog weer.

Kleine cadeautjes, zomaar op de straat.

 

Er is een hele leuke actie gaande! 

Heb jij al een cadeautje voor jou gevonden op straat? 

Oké, ze liggen niet altijd op de straat/grond. Het steentje met het deurtje en raampje erop geschilderd lag bovenop de rode parkeermeter bij een parkeerplaats in Emmen. Dank je wel, maker uit Terschelling.

 

Maar het is een cadeautje. 

Voor jou. 

Van een wildvreemde. 

Die voor jou iets moois heeft gemaakt van een simpele steen. 

Achterop de steen zetten ze dan Happy Stones of Keitof en hun postcode. Misschien zijn er nog andere groepen, andere naam, dezelfde bedoeling.

In die facebookgroep kun je een foto van je gevonden steen zetten, misschien ziet de maker dat jij hem gevonden hebt. 

Je mag de steen houden om  er van te genieten, hem even bewaren en later weer ergens anders neerleggen, of hem laten liggen voor de volgende vinder. 

(Die steen van het roodborstje is wel een cadeautje voor mij, maar die heb ik niet gevonden. Die heb ik van een collega die afscheid moest nemen. Ik ben blij met haar cadeautje.)

Het egeltje op de paddenstoel gaat bij mijn verzameling. Ik spaar egeltjes. Mijn zoon heeft deze gevonden in het Dolfinarium in Harderwijk. Dank je wel, maker uit Appingedam!

Lijkt het jou leuk om zo'n hobby te starten? Als je eens rondkijkt bij die facebook groepen zie je er pareltjes van stenen tussen zitten! Echt heel mooi! 

 

Ik ben zelf nog niet aan het tekenen en schilderen geslagen, maar ik wilde je het wel vast vertellen. Laat je 't me weten als je ook een steentje gevonden hebt?

Midweekje in Borger, Drenthe

We zijn een midweekje in Borger met z'n tweeën. Niet zo ver van huis en toch eventjes er tussenuit. Gisteravond er al lekker uit eten geweest.

Ons huisje deze week.

Vandaag een fietsknooppunten tochtje gemaakt. Ik zal je een kleine foto-impressie geven. 

Af en toe dreigde het te gaan regenen maar we hebben het droog gehouden. Hier in het noorden hebben we de regen vannacht al gehad.Alle regen van deze week? Ik hoop het wel.

De dorpjes Borger, Gasselternijveen, Gieten hebben we gezien. Mooi hier hoor!

 

Ik zie dat ik nog wel de instellingen van de telefoon moet veranderen. Ik hoef niet op elke foto te (laten) zien dat ik een Samsung Quad camera op mijn telefoon heb. Over instellingen en camera op telefoon gesproken.... Ik had de Samsung A52 gekocht omdat deze zo'n goeie camera zou hebben. Dat kan best, maar voor foto's op afstand of bij close up foto's komt ie toch echt tekort. Kijk maar;

vanaf mijn mobieltje

vanaf mijn camera

Nog een keertje?

vanaf mobieltje

vanaf camera

Ik heb zo hier en daar nog wat foto's van dichtbij gemaakt.

Ik heb me tijdens het fietsen niet de tijd gegund om via de app Plantnet te kijken wat voor bloem dit is. Die heb ik op mijn telefoon gehad, er weer afgehaald en was nu wel handig geweest. Heeft wat weg van een orchideeënsoort. 

Misschien laat ik je nog deze week meegenieten van onze vakantie. Anders heb ik het te druk met vakantie vieren en komt t later misschien nog.

Dochter weer in m'n armen na ruim 1,5 jaar!

Zondagmorgen stond ik hier ook. Bij aankomsthal 4 op Schiphol. Wachtend op mijn dochter die om 9.48 ging landen vanuit Addis Abbeba, met tussenstop Istanbul Turkije. Ik heb haar opgehaald, na een hele nacht vliegen wil je niet ook nog eens een uur met flinke bagage moeten treinen.

Ik heb haar weer in mijn armen kunnen sluiten! En nog mooier, ze blijft ook nog heel even logeren! 

Begin februari 2020 hebben we elkaar nog gezien toen we bij haar in Liberia waren. Daarna barstte Corona in alle hevigheid uit en konden we elkaar alleen nog maar online zien. In die 1,5 jaar verhuisde zij naar Ethiopie en is zij verloofd. Om het nog internationaler te maken, ze is verloofd met iemand uit Libanon die zij in Liberia heeft leren kennen. Hoezo globalisering?

In die 2 weken dat ze hier zal zijn moeten we wel allebei gewoon werken. Ik hoop toch nog wat diensten te kunnen ruilen met collega's. 

Daarnaast hebben we allebei nog andere afspraken staan die niet verzet kunnen worden. Het zijn dus volle weken, waarin we toch zoveel mogelijk genieten van het samen zijn. Op dit moment dat ik dit stukje typ is zij in het zolderkamertje hiernaast aan het kijken wat zij wil bewaren van haar spullen die hier nog liggen en wat eigenlijk wel weg kan. Vooral boeken en kleding. Hierbij maakt ze nog een selectie tussen verkopen, kringloop, Leger des Heils, oud papier en vuilnisbak. Ik laat haar maar rustig haar gang gaan, want als ik er ook nog eens omheen ga lopen drentelen in die kleine opslagruimte maken we elkaar kriebelig denk ik. Ik blijf gewoon binnen gehoorsafstand en kunnen we toch zo af en toe wat tegen elkaar zeggen. Zijn we toch samen.

Want 2 weken is dan eigenlijk zo veel te kort.

Tas reparatie. Gerepareerd!

Ik ben helemaal fan van de Kipling tassen. Soepele stof die niet stuk te krijgen is. Lekker veel vakjes. En een plooibaar model; Als er weinig inzit is het een mooi plat model, als er veel inzit past het toch nog. 

Maar dat merk is nogal prijzig. Jaja, ik weet het; het is niet kapot te krijgen en gaat jaren mee! 

Maar goed, in een zuinige bui heb ik eens een look-a-like gekocht waar ik ook happy mee ben. Van buiten is er niets te zien aan de tas, maar van het belangrijkste binnenvak is de rits kapot. Dat vak wilde niet meer dicht. En steeds greep ik dus in het verkeerde vak als ik iets uit mijn tas wilde pakken. 

Tja, wat doe je dan? Een nieuwe kopen of proberen te repareren? 

 

Tja, ik heb wel iets van mijn vader meegekregen, dus eerst maar eens proberen te repareren. Ik had nog een doosje met ritsen in verschillende maten, dus hoefde niet eerst nog kosten te maken. Op een zonnige middag de tas gepakt, het tornmesje, rits en naald en draad. Na een ruim uurtje prutsen zat de nieuwe rits erin. 

Ondertussen was zoon even langsgelopen en snapte er niks van; zo lang prutsen om een tas te repareren die je voor een kleine €15,- nieuw koopt. In theorie heeft hij gelijk. Qua tijd ben ik er even lang mee bezig als ik ervoor zou moeten betalen als ik een nieuwe haal. In het boek; "Je geld of je leven" wordt dit principe ook uitgelegd. Hoe lang wil je voor iets wat je gaat uitgeven werken? Nu heb ik dus even lang gewerkt om een oudere tas te repareren als werken bij de werkgever om vervolgens een nieuwe tas te kopen. Veel mensen hebben dan toch liever een nieuwe tas.

Ik heb de tas gerepareerd. Ik kan me nu mooier voordoen en er kreten op los laten dat ik hiermee heel milieubewust en klimaatreddend, dan toch op zijn minst duurzaam bezig ben geweest. 

Ik heb immers niet iets nieuws gekocht maar gerepareerd. 

We moeten af van die consumptiemaatschappij van kopen-kopen, roepen milieuactivisten al jaren. Ik heb ook wel iets van een milieupraktivist in me. Maar met het repareren van deze tas heb ik helemaal niet aan het milieu gedacht. Het is het genieten van het repareren, een beetje prutsen om het weer in orde te krijgen.

 

Het plezier van het in het zonnetje zitten en zelf repareren heeft me zó veel vreugde gegeven. Die voldoening. M'n pa zal precies begrijpen hoe dat voelt. Dat noemen ze een genietmomentje. 

 

Heb jij al eens geprobeerd om iets te repareren? 

Wat heb jij als laatste gerepareerd? Is het je goed gelukt? 

Zoethouden of zingeving bieden

Soms is het een beetje worstelen hoe je je stukje een pakkende kop geeft die de inhoud ervan goed weergeeft. Of een die jou uitnodigt om meer te willen lezen. Ik vroeg me af of er nou wel of geen vraagteken achter mijn kopje moest. 

Voor mij is het echter geen vraag als ik de keuze heb tussen zoethouden of echte zingeving bieden. 

zingeving is de behoefte dat wat we doen in het leven een waarde heeft. Dat dat wat je doet ook een betekenis heeft. Vaak refereren wij activiteitenbegeleiders aan de goede dingen die mensen al in hun leven gedaan hebben en proberen we al pratend dit boven tafel te krijgen. Dit levert naast mooie gesprekken ook vaak warme herinneringen en een goed gevoel op bij de bewoners.

Je wil toch niet zoetgehouden worden. 

Ook niet als je door dementie intussen achter beschermende / gesloten deuren moet wonen. Natuurlijk, een kruiswoordpuzzel maken, kleuren, kan een leuk en ontspannend tijdverdrijf zijn. Samen koffie drinken of naar Andre Rieu kijken kan heel gezellig zijn. Natuurlijk is het een klein feestje als je een prijs wint bij de bingo. Allemaal activiteiten die ik ook organiseer en verzorg.

Maar je wil je niet afgeschreven of oud voelen. Je wil van betekenis zijn. Iets doen om te hélpen. Dat was toen, en dat is vandaag ook.

De dames van de afdeling waar ik werk wilden dat ook. 

Hélpen. 

Iets doen waar je een ander gelukkig mee maakt en dankbaar voor is. 

Dat gaat ze lukken!

Inmiddels is er een grote zak vol lapjes gebreid waar dekentjes van gemaakt worden. De dames van de afdeling breien de lapjes. Na een oproepje op facebook zijn er ook dames gevonden die willen helpen deze lapjes aan elkaar te haken tot een babydekentje. Het eerste dekentje heb ik zelf even in elkaar gehaakt. De breiende dames wilden onderhand wel eens zien waar ze nou voor bezig waren. Dan moet je dit niet te lang laten liggen. 

Op andere afdelingen zijn enkele dames die het fijn vinden om lekker weg te kruipen en zo wat te dommelen onder een dekentje. Ik stelde voor om ook een dekentje te maken voor op de afdelingen. Je had hun verontwaardiging moeten horen; "Niks daarvan! Dit moeten dekentjes worden voor moeders van babytjes die niets anders hebben. Dan krijgen ze ons dekentje mee als ze weer naar huis gaan vanuit het ziekenhuis. Voor iets anders breien we niet! Wij hebben hier dekens zat."

Ik vind het zó mooi om op deze manier mee te werken aan hun gevoel van zingeving; Wat ik nu doe doet ertoe! Ik zie ze groeien in hun eigenwaarde. 

Twaalf en 'n half jaar getrouwd!

Alsof het gisteren was.

Onze trouwdag. 

En die is toch al 12,5 jaar geleden. Reden voor een feestje. 

Alleen echt groots feesten zit er niet bij in deze coronatijd. Een jubileum vieren gaat ons ook niet om het feesten.

Het is een dag om eens terug te kijken. Ervan te genieten. Als we terugkijken overvalt me vooral een gevoel van dankbaarheid. Dank dat wij aan elkaar gegeven zijn. Dank dat God ons bij elkaar heeft gebracht. Want zo zien we het echt. Dat zagen we toen we elkaar leerden kennen, toen we trouwden, tijdens de orkanen waar we met het gezin doorheen gegaan zijn en nu we samen genieten in rustiger vaarwater.

16 april waren we 12,5 jaar getrouwd. We hadden graag al deze week vakantie gehad, maar dat is niet gelukt. Met een 12,5 jarig huwelijksjubileum hebben we beiden geen recht op bijzonder verlof volgens de CAO's. Ook een gewoon verlof lukte niet op het werk van manlief. Hij moest zijn eerste week weer inleveren; omstandigheden op het werk. Deze week werd het dus een gewone volle week werken en een verhuizing van schoonmoeder. Ze is vorige week verhuisd naar een kleinere aanleunwoning. Op je 83e heb je wel wat hulp nodig van je kinderen. Het heeft wel wat moeite en tranen gekost, maar ze geeft nu aan dat het nieuwe plekje inmiddels aanvoelt als een warme jas. Dat geeft wel een goed gevoel. 

 

Vrijdag was het onze dag. Allebei zijn we gewoon aan ons werk gegaan. Wat is het dan een leuke verrassing als je thuiskomt van je werk en je ziet dit moois op tafel staan.

 

Cadeautjes van familie. Extra leuk omdat ik dit helemaal niet had verwacht! Gaf me echt een feestelijk gevoel. 

Vandaag hadden we de eerste visite om het toch een beetje te vieren samen. Morgen komen weer andere kinderen. We hadden felicitaties via de social media kanalen. Zo alles bij elkaar toch een beetje een feestje. 

Volgende week gaat het vieren nog even door en gaan we er een midweekje tussenuit naar Kamperland in Zeeland. We hebben een comforthuisje gehuurd met sauna in huis. Extra verwennerij, nu er op het park en in het land nog niets open is. Nou ja, niets... De natuur is altijd open. 

Strand, zee. Wij vermaken ons wel. Een thermoskan mee voor koffie onderweg. Die Corona lockdown maakt van iedereen haast vanzelf consuminderaars.

Achteraf gezien wel fijn dat we vorige week geen vrij konden krijgen, het was maar wat koud en vervelend weer iedere dag. Geen weer voor fietstochtjes door bos en hei.

Komende week zijn de weersvooruitzichten veel gunstiger en warmer!

En de ingeleverde vorige week gaan we later in de zomer alsnog vieren.

Rijstrestje voor de vogels.

Zoonlief kookt af en toe ook. Hij heeft een voorliefde voor Italiaans of Aziatisch koken. Hiervoor koopt hij dan voor mij onbekende sausjes en producten. Vaak blijft er dan een klein beetje van over en dit blijft dan in de kast of koelkast achter. Zo stond er al een tijdje een zakje met pandanrijst. Ik ga dat echt niet gebruiken! Ik vind het stinken. Het stond er al heel lang, te lang. Als het heel erg lang staat weet ik dat hij het niet weer pakt om er iets mee te doen. Dan geef ik er maar een andere bestemming aan;

Vanmiddag heb ik het in een pannetjes gedaan en er kokend water op gegoten. Daarna heb ik het in een kookzak gedaan. 

Dit is een dikke fleece zak waarin ik de pan zet om verder te garen, zonder koken. Gasvrij dus! Die kookzak gebruik ik wel vaker. HIer lees je ook over de Kookzak  

Voor gasbesparend koken.  

Omdat het er nu niet zo heel veel toe deed of ik een mooie droge korrel had of plakkerig, heb ik het gewoon een uurtje op het aanrecht laten staan. Daarna hoefde ik het alleen maar even los te roeren en in het voederhuisje te strooien. De vogels zijn me dankbaar. Vinden de Pandanrijst wel lekker. 

(Gelukkig maar, nu heb ik weer een gerust geweten, niks zomaar weggegooid ;-)

Putters gesignaleerd!

Vanmorgen hebben we de dikke jas aangetrokken en lekker gewandeld. Heerlijk in het zonnetje. Uit de zon was t gelijk een stuk kouder. Het heeft amper echt gevroren en toch had het NOS journaal op de radio het erover dat 't de koudste nacht was sinds 2 jaar! Niks van gemerkt.

Het was maar een wandelingetje van zo'n 5 km, maar mens wat voelt dat lekker! Zeker ook omdat ik weer mooie foto's heb kunnen maken. Manlief moet wel vaak geduld met me hebben tijdens het wandelen. Wandelen en foto's maken gaat niet samen, dus staan we ook wel eens stil.... lees geregeld stil. 

Of ik krijg er steeds meer oog voor, of er zijn steeds meer bijzonder vogeltjes. Wie het weet mag t me zeggen. 

Vorige week liepen we in het bos en zag ik ook kleurige vogeltjes die ik niet kende. En nu nog niet weet welke 't waren. Vanmorgen zagen we groepen puttertjes. Als ik iets niet weet pak ik nog wel eens de ANWB natuurgids erbij. Hierin staat dat ze vaak in troepverband leven maar bij ons niet algemeen voorkomen. Wat mooi om ze dan toch te zien en 'm zo mooi op de foto krijg. Ik vertel er niet bij dat ik er wel 15 foto's van had, en er maar 1 echt goed gelukt is. 

Verderop zat een, denk ik, torenvalkje  op een lantaarnpaal.  Ik twijfelde of t een duif was, maar tegelijk ook weer niet. Toen hij wegvloog wist zeker ik dat t geen duif was. Vanaf die plek zou die niet mooi op de foto komen, dus dat heb ik maar niet eens geprobeerd.

Dat Puttertje is wel gelukt. Zó blij mee!

 

Hieronder het boek waar ik veel informatie uit haal. Nu denk je misschien; Jij bent toch handig op internet, dan heb je een boek toch niet nodig? Toch wel. Als ik niet weet hoe iets heet is het toch wat lastig zoeken op internet. 

Daarom geef ik je graag de link; ANWB Natuurgids

Sokken breien zonder die moeilijke hak!

Ze zijn af! 

Ik heb sokken gebreid zonder dat ik er een hak in hoefde te breien. Lekker makkelijk! Door 'm in deze steek te breien wordt die heel rekbaar en heb je geen hak nodig. Ik zal ze je laten zien en vertellen hoe ik dat gedaan heb.

Ik leg het je uit voor sokken in de maat 38 tot 42. (ongeveer)

- Zet 56 (smalle, kleine voet) of 64 steken op en verdeel ze over je naalden.  Kijk zelf maar of je liever met 4 of 5 naalden breit.

Als je ze breit met meerdere naalden dan verdeel je de steken over de naalden. Als je met een rondbreinaald breit, dan zou ik het stekenaantal in twee verdelen. Neem wel de 56 of 64 steken, om niet pas na de boord te ontdekken dat je 2 steken te weinig hebt. Je aantal steken moet in blokjes van 8 steken te verdelen zijn.

- Je kunt er voor kiezen om eerst een paar cm in boordsteek te breien; 2 recht 2 averecht. Brei een boord zolang als je wilt. Het kan, maar het moet niet. Je kunt ook gelijk met de basissteek beginnen.

- Ga daarna in het basis breipatroon breien;  4 steken recht, 4 steken averecht. Na 4 toeren laat je het stekenpatroon 1 steek naar links verspringen. Zo brei je door.

xxxxooooxxxxoooo

xxxxooooxxxxoooo 

xxxxooooxxxxoooo  

xxxxooooxxxxoooo 

oxxxxooooxxxxooo 

oxxxxooooxxxxooo 

oxxxxooooxxxxooo 

oxxxxooooxxxxooo 

Daardoor draait de sok als een spiraal rond en wordt het heel rekbaar.

Let er tijdens het breien op dat je het begin van de toer goed in de gaten houdt. 

-Brei net zolang tot je je sok lang genoeg vindt. 

 

Dan begin je aan de teen. 

Ik brei altijd een ronde teen. Gewoon omdat ik nog niet geleerd heb hoe ik de teen moet breien. De ronde teen kan ik wel. 

- 1e minderingstoer; 5 steken recht breien, 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. Brei 5 rondes zonder minderingen.

- 2e minderingstoer; 4 steken recht breien, 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. Brei 4 rondes zonder minderingen.

 - 3e minderingstoer; 3 steken recht breien, 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. Brei 3 rondes zonder minderingen.

- 4e minderingstoer;  2 steken recht breien, 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. Brei 2 rondes zonder minderingen.

- 5e minderingstoer; 1 steek recht breien, 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. Brei 1 rondes zonder minderingen.

- 6e minderingstoer; 2 steken samenbreien. Herhaal tot het einde van de toer. 

Haal de draad 2 x door de overgebleven steken, trek goed aan den werk aan de binnenkant af. 

Het voordeel van deze spiraalsok met ronde teen? Ze slijten veel minder snel, doordat je ze steeds weer anders aan hebt. Wat vandaag onder zit, zit morgen aan de zijkant en overmorgen aan de bovenkant. De onderkant slijt altijd het snelst. 

 

Deze sokken zijn ook heel lekker als bedsokken.

Laat je je sokken zien als ze gelukt zijn? 

Stoofpeertjes gekregen en dan verwerken.

Ik ben verwend met een emmer vol met stoofpeertjes. Ik ben er heel blij mee en vind het leuk om ze te verwerken. Toen ik ze kreeg werd me gezegd dat er valpeertjes tussen zitten en ik dus niet te lang moest wachten met het verwerken. Ik vind het veel te leuk om te doen dus ze krijgen geen kans om lang te blijven liggen.

Het zijn kleine peertjes dus manlief en ik hadden het er al over gehad om ze ik heel te laten tijdens het koken. Dan krijg je van die leuke kleine peertjes op je bord met het steeltje er nog aan. Dat is zó leuk om te zien. Zeker met het oog op de naderende feestdagen. Toen ik op zaterdagmiddag uit mijn werk kwam stonden er al twee pannen met geschilde peertjes klaar. Manlief had alles al voor me geschild. 

We hebben deze keer gekozen voor het klassieke recept met alleen wat suiker en kaneel en 'n enkele kruidnagel. Dan komen de smaak van de peertjes het meeste tot hun recht.

 Als je ze lang genoeg kookt worden ze vanzelf roze. 

Meestal als ik een gerecht heb wat lang moet sudderen gebruik ik hiervoor een heus ouderwets petroleumstelletje. Staat zo gezellig op tafel! En het scheelt gas. Ik denk dat een petroleumstelletje zuiniger in gebruik is dan aardgas. (Mocht ik dat nou helemaal verkeerd hebben dan hoor ik dit graag van je!) In het petroleumstel gebruik ik lampenolie. Zelfs na een middagje sudderen is er maar een klein scheutje uit. En dit stinkt ook minder dan het vroegere petroleum. Aardgas is toch zo langzamerhand duurder geworden en gaat nog duurder worden. 

Nu had ik 2 pannen vol, dus toch maar samen op het fornuis.

Ik heb altijd een plank vol met lege jampotjes op voorraad staan die ik het hele jaar door opspaar. Blijken die toch wel te klein om de hele peertjes in te bewaren. In elk jampotje zou maar 2 of 3 peertjes kunnen. Da's niet echt veel. Mijn mannen plagen me vaak met mijn voorraad potjes en veel verschillende bakjes. Vandaag kwamen de bakjes dan toch goed van pas. Ik heb de peertjes af laten koelen nu netjes naast elkaar geschikt en er later wat kookvocht overheen gegoten.

Zelfgemaakte stoofpeertjes kun je op 2 manieren bewaren;

 

- Af laten koelen en met wat kookvocht in de vriezer. Dit doe ik nu voor het eerst op deze manier. Volgens de gever kan dit prima. Zo doet zij het ook altijd.

- Net als bij jam nog kokend heet in heel schone potjes doen. Vullen tot aan de deksel. Metalen deksel er op schroeven en de pot op de kop af laten koelen. Als je de deksel bij de afgekoelde inhoud niet meer kunt indrukken zitten ze goed. Als je ze kunt indrukken, kun je ze beter in de koelkast zetten en snel opmaken. Dan is het niet helemaal goed gegaan en kun je ze minder lang bewaren. Alle andere postje zijn wel heel lang houdbaar.

Doe jij dat ook wel eens, een grote hoeveelheid fruit in één keer verwerken? Hoe vind jij dat het leukste om te doen?

Krijgen om door te geven

 Ik heb weer wat gekregen om door te geven. Doe ik graag!

Een vuilniszak vol met bolletjes wol. 

Ideaal voor allebei de plekken waar ik werk. Het zat eerst in  een vuilniszak, maar na de eerste selectie heb ik het overgedaan in verschillende andere tassen. De grootste tas zet ik op een locatie neer waar we een hele mooie plek hebben voor verschillende bolletjes wol. Vanuit verschillende kanten kan men dan de bolletjes gaan gebruiken. Zo zijn er bewoners die de wol gebruiken om lapjes te breien voor dekentjes. Een ander haakt de lapjes dan weer aan elkaar. Ook wordt er wel eens een greep uit gedaan door vrijwilligers voor andere creatieve activiteiten. En zo kunnen we ook alvast een beetje wol sparen voor als straks de wekelijkse vrijdagmiddag breigroep weer binnen mag komen. Door Corona kan dat nog steeds niet. 

En heb ik over een paar weken voor mezelf een bolletje nodig, dan vis ik die er met een gerust hart weer tussenuit om dan weer mee naar huis te nemen.  Er zit ook wat hele dunne glanskatoen tussen. Misschien ga ik die er tussenuit halen om er hele fijne kerst versierinkjes van te haken voor in de kerstboom. Mag ik wel gaan opschieten met het haken ervan.

Een kleinere tas geef ik weg aan een dame van 83 jaar die nog maar weinig de deur uitkomt. Zij gaat er poppenkleertjes van breien.  Ze breit die kleertjes voor poppen van eigen en andermans (achter-)kleinkinderen. Ze haalt hier veel voldoening uit en vult zo haar dagen. Zeker nu de winterkou er ook aankomt. 

Misschien weet ze de verschillende bolletjes wol wel zo te combineren dat ze er ook babykleertjes van gaat maken.  

 

Toch fijn als mensen je weten te vinden om deze acties te kunnen doen. 

 

 

Complimentjes op een briefje.

 

Van onze werkgever heeft elk team een zakje complimentjes gekregen. Om er elke dag een complimentje uit te nemen, samen te lezen en van te genieten. Een leuk gebaar. 

Op verschillende afdelingen heb ik al hele prikborden vòl met briefjes voorbij zien komen. Zo leuk om te zien hoe verschillend collega's er mee om gaan. 

 

In de teams waar ik werk zijn we van die nuchtere types. Om  heel eerlijk te zijn, zijn de briefjes zijn nog eens niet allemaal uitgepakt. Het lezen van de briefjes was voor mij en mijn collega's geen echt complimentje, meer een gewoon papiertje. Want wat is een zinnetje op papier als de schrijver ervan jou niet eens kent?

 

Enkele dagen geleden pakte ik mijn eerste briefje er uit. Haalde er een briefje uit en las 'm voor.

Maar als je nog voordat je zelf kunt reageren een bewoner hartgrondig zegt; Ja dat is zo! Dat doe je! .... Ja dán krijg je een complimentje. Wat zeg ik? Compliment! 

Dat zijn de échte. 

Blij mee, en met 'n dankbaar gevoel aanvaard.

En zo doen die briefjes ook in onze teams toch nog waar ze voor zijn gemaakt. 

Een compliment aanbieden.

 

Herfstpracht

Vorige week heb ik een paar foto's gemaakt. 

Ik wil je de foto's laten zien.

 

Iets verder weg tijdens een ommetje in het bos naast ons huis. 

En nog iets verder weg, langs de snelweg. 

Het mooie van meerijden met de vrachtwagen met manlief is dat ik dan over de vangrails kan kijken en kan genieten van al het onverwachte moois langs de snelweg. Manlief had een onverwachts zaterdag-ritje en ik ben mee gegaan.